خبر آنلاین -موسی کوسا، آدم بدی است ولی در حال حاضر از قدرتی برخوردار است که می‌تواند بسیار برای غرب مفید باشد.

چارلز مور، روزنامه‌نگار بریتانیایی در یادداشتی در روزنامه دیلی‌تلگراف نوشته است، موسی کوسا، وزیر امور خارجه پناهنده شده لیبی به بریتانیا آدم بدی است ولی در حال حاضر از قدرتی برخوردار است که می‌تواند بسیار برای غرب مفید باشد.

مور در این باره می‌نویسد: مهم این است که تلاش شود جوانب هر قضیه‌ای به خوبی مورد بررسی قرار گیرد. از این رو ممکن است اعتراض به مردی که احتمالا در ترور ایون ولچر، پلیس بریتانیایی یا حادثه تروریستی انفجار لاکربی دست داشته، مطرح باشد و لازم شود که برای این دو جنایت مورد محاکمه قرار بگیرد و از دولت بریتانیا انتظار رود که در صورت تقاضای وی برای مصونیت قضایی درخواست او را رد کند اما در وضعیت فعلی اتهامی متوجه او نیست و قرار هم نیست پای او به دادگاه بین‌المللی جنایت‌های جنگی کشیده شود، آنچه اکنون مهم است این است که نظام قذافی سرنگون شود و کوسا نیز می‌خواهد ما را در رسیدن به این هدف یاری کند.

مور سپس به سیاست‌های دوران تونی بلر، نخست‌وزیر اسبق بریتانیا که نزدیکی روابط لندن - طرابلس را منجر شد، می‌تازد و می‌نویسد: در سایه این نزدیکی روابط قذافی هر آنچه خواست کرد. این نزدیکی رابطه عواقب بسیار بدی در پی داشت از جمله همکاری‌های تجاری بسیار مشکوکی صورت گرفت که رشوه‌های مالی دانشگاه‌های بریتانیا و آزادی المقرحی، متهم اصلی حادثه لاکربی بخش‌های کوچکی از آنها است. اگرچه این روابط نتایج ایجابی نیز به دنبال داشتند که از مهمترین آنها انصراف قذافی از رسیدن به بمب هسته‌ای بود، قذافی همچنین دست از تلاش برای نابودی غرب برداشت علاوه بر آن بریتانیا موفق شد به واسطه این رابطه اطلاعات ذی‌قیمتی از نظام پیچیده و بسته لیبی به دست آورد. از جمله فهمید که لیبی به واسطه حکومت 40 ساله بسیاری از چهره‌های سیاسی، از رکود سیاسی و اقتصادی شدیدی رنج می‌برد. با توجه به این مسئله می‌توانیم ببینیم نقش برخی چهره‌های سیاسی این نظام در راس آنها کوسا چه بوده است. حال که کوسا از کشورش گریخته این امکان را به وجود آورده که با آزادی بیشری درباره معر قذافی صحبت کند و به غرب بگوید که چگونه می‌تواند با آن تعامل داشته باشد.

وی هر گونه برخورد با کوسا را کاری احمقانه می‌داند و می‌گوید که هر گونه برخوردی با او می‌تواند ضررهای واقعی به دنبال داشته باشد. با وجود از بین رفتن فرصت‌های بقای قذافی بیشتر اعضای حکومت او به فکر ارزیابی هزینه‌های بقا در حکومت قذافی هستند. مثلا اخباری به گوش می‌رسد مبنی بر این که محمود البغدادی، نخست‌وزیر لیبی که مدتی است از انظار در طرابلس ناپدید شده در منزلی در این شهر به دستور قذافی حبس شده است. البغدادی و دیگر وزرای همراه وی از این نگرانند که اگر ناگهان بازی پایان یابد باید در وضعیت آتی لیبی چه کنند. از سویی این را هم می‌بینند که ممکن است اگر فرار کنند به زندان بیفتند و تحت پیگرد مستقیم قرار بگیرند از این رو از فرار منصرف می‌شوند. این در حالی است که به این درک هم رسیده‌اند که اگر بخواهند بیش از این به دولت معمر قذافی کمک کنند نه تنها به ضررشان تمام می‌شود بلکه هزینه‌های سنگینی را متحمل همه مردم لیبی می‌کنند.

مور در نهایت می‌نویسد، بسیاری می‌گویند معمر قذافی آدم دیوانه‌ای است ولی مسئله این است که آدم دیوانه نمی‌تواند 42 سال در حکومت باقی بماند. او فعلا ترجیح می‌دهد همانند صدام در مخفیگاهی زیر زمینی او را پیدا کنند تا این که به مرگ طبیعی بمیرد یا خود را تسلیم کند. اکنون قذافی خوب می‌داند که فرصت هر گونه صلحی به صرف این که در قدرت باقی بماند از بین رفته است. این پیامی است که محمد اسماعیل، نماینده وی به لندن پس از بازگشتش از بریتانیا به اطلاع او رساند.

از این رو انتخاب‌های قذافی به این محدود شده که یا خود را تسلیم کند یا تا آخر بجنگد. اگر بر انتخاب آخر پافشاری کند قطعا هزاران نفر کشته خواهند شد. در حالی که اگر بخواهد سیاست تسلیم غیر مشروط را انتخاب کند تعداد کمتری از مردم قربانی خواسته او می‌شوند.

منبع: الجزیره