بررسی استراتژیک - فیگارو/ گزارش‌ها حاکی از آن است که قذافی ده‌ها میلیارد دلار را در قالب پولهای گوناگون در اقامتگاه باب العزیزیه در طرابلس ذخیره کرده است تا به وسیله آنها به ٢۵ هزار مزدور خود باج دهد. روزنامه فیگارو در گزارشی درباره چگونگی پرداخت پول از سوی معمر قذافی به مزدوران اجیر شده‌اش آورده است: قذافی چگونه و از کجا هزینه‌های مورد نیاز خود را برای پرداخت مزد به مزدوران آفریقایی‌اش تامین می‌کند؟ قطعنامه ١٩٧٣ شورای امنیت سازمان ملل نسبت به استفاده‌های سیستماتیک آنها ابراز نگرانی کرده است و مشاهدات متعدد آنها را تایید می‌کنند.
پس از شکست نیروهای نظامی تیپ ٣٢ ارتش متعلق به خمیس قذافی، پسر رهبر لیبی که مورد حمله هوایی نیروهای ائتلاف قرار گرفتند، معمر قذافی ترجیح می‌دهد بخش عظیم نیروهای ویژه‌اش را در طرابلس نگه دارد و مزدورانی را که از آفریقا به استخدام در آورده است هرچه بیشتر به جبهه جنگ بفرستد.منابع اطلاعاتی لیبی تایید می‌کنند که این مزدوران قیمت بالایی دارند و به ازای هر نفر و هر روز صدها دلار باید به آنها به صورت نقدی پرداخت شود. به رغم توقیف شدن دارایی‌های رهبر لیبی توسط جامعه بین‌المللی ظاهرا معمر قذافی هیچ مشکلی در یافتن مبالغ مورد نیازش ندارد. در ابتدا پیش از هر چیز ذخایر پولی ولی به صورت اسکناس وجود دارد. آنها ذخایر عظمیی هستند.
روزنامه نیویورک تایمز به نقل از یک منبع نزدیک به دولت لیبی گزارش داده است که قذافی در اقامتگاه باب العزیزیه اش در طرابلس ده‌ها میلیارد دلار در اختیار دارد. این رقم نجومی چندان تعجب آور نیست.
پیش از بحران کنونی، لیبی بین ۶/١ و ٨/١ میلیون بشکه در روز نفت تولید می‌کرد.
معمر قذافی از سال ٢٠٠٣ یعنی زمان بازگشت مشروعیت بین المللی وی و از سرگیری تولید نفت لیبی با ضرب آهنگ عادی شروع به نقد کردن بخشی از فروش‌های نفتی کرد.
رهبر لیبی می دانست که روزی تحریم‌ها بار دیگر علیه وی اعمال خواهد شد.
ویلیام بوردون، وکیل فرانسوی انجمن شرپا برآورد می‌کند که بخش مهمی از در آمدهای نفتی مستقیما توسط قذافی و خانواده‌اش تصاحب می‌شود.
بوردون اظهار دارد: قذافی جزو نخستین رهبرانی است که فهمیده است چگونه از جهانی سازی اقتصادی بهره برداری کند. لیبی با استفاده از شرکت های سرمایه گذاری و همین طور سرمایه حکومتی خود، از لندن به منظور سرمایه گذاری استفاده زیادی کرده است و از رم پایتخت ایتالیا نیز به منظور جلب مشارکت شرکت‌ها سود جسته است. اما با وجود این متمایز ساختن بودجه های عمومی و دارایی های شخصی امر آسانی نیست.
از طرفی پول عمومی کشور لیبی وجود دارد که می بایست بلوکه شود و از طرف دیگر پولهای دزدیده شده توسط خاندان قذافی است که تحریم‌ها و مجازات های کیفری را در پی دارد.
اما ویلیام بوردون عقیده دارد که گاهی این دو بسیار به هم نزدیک می شوند.
در همه موارد اما این پول‌ها و دارایی‌ها اغلب به علت اراده و خواست شرورانه دولت‌ها همچنان به جریان خود ادامه می‌دهد. بوردون ایتالیا را در این زمینه به پنهانکاری متهم می‌کند.
لیبی ماموران مخفی متعددی در سرتاسر دنیا دارد که همواره در حال چرخ زدن در دنیا هستند و چمدان‌های پول نقد را به جاهای دیگر منتقل می‌کنند.
مطبوعات بلژیک اعلام کرده‌اند که حساب‌های لیبی در این کشور به کشورهای چاد و سودان منتقل شده است.
علاوه بر همه اینها، برآورد منابع و دارایی های نقدی قذافی با یک علامت سوال بزرگ روبرو است: چه میزان و چند میلیون بشکه نفت لیبی به طور مخفیانه و سری فروخته می‌شود؟ سازمان ملل حکومت لیبی را به ارائه آمار غلط در اعداد رسمی اعلام شده درباره تولید نفت متهم می‌کند و واقعیت آن را بالاتر از این آمار رسمی عنوان می‌کند. میلیون‌ها بشکه نفت لیبی توسط قذافی و اطرافیانش به طور قاچاق معامله شده است تا بدین وسیله یک بودجه عظیم جنگی مهیا شود.
این شیوه‌ها و درآمدها، پرداخت پول و مواجب را به موج عظیمی از مزدوران به خدمت گرفته شده توسط لیبی امکانپذیر می‌سازد.
علی زیدان، یکی از اعضای شورای ملی انتقالی لیبی گفت، این مزدوران چیزی حدود ٢۵ هزار نفر تخمین زده می‌شوند که بخشی از آنها نقش آفرینان در گیری‌های سابق در آفریقا بوده‌اند که توسط قذافی پشتیبانی می‌شدند.
قبل از درگیری‌های کنونی، مزدوران سیرالئونی، لیبریایی، توگویی، نیجریه‌ای و مزدورانی از کشور مالی با ارتش لیبی ادغام شدند. اما عده‌ای دیگر نیز پس از درگرفتن جنگ وارد لیبی شدند که عمدتا از کشور چاد به لیبی آمده‌اند.
در حالی که ادریس دبی، رئیس جمهور چاد نیز عناصر برگزیده‌ای از گارد جمهوری خواه این کشور را به لیبی فرستاد و طبق اظهارات احمد بنی، یکی از سخنگوهای نظامیان مخالف لیبی، این مزدوران کار آزموده حتی در مکان‌هایی رهبری عملیات‌های نیروهای وفادار به قذافی را نیز به عهده گرفته‌اند و تاکتیک جدید نیروهای قذافی که به شیوه چاد اعمال می‌شود بدین خاطر است. در این تاکتیک آنها حملات سریعی را با استفاده از وانت‌های تویوتا ترتیب می‌دهند.
این سخنگوی مخالفان اظهار داشت: این که ما روز چهارشنبه گذشته مجبور به عقب نشینی شدیم بدین خاطر بود که ما خود را در مواجهه با هزاران تن از عناصر گارد جمهوری خواه جمهوری چاد می دیدیم.
