روزنامه لوموند نوشت : ناتو از ابتدای مداخله نظامی خود در لیبی به اشتباهات متعددی که به کشته شدن حدود بیست شهروند و انقلابی منجر شد متهم شده است.
ایو بویر معاون بنیاد تحقیقات راهبردی فرانسه در گفتگو با روزنامه لوموند اظهار داشت این اشتباهات نباید باعث فراموش شدن نقش اصلی ائتلاف بین المللی شود. وی در پاسخ به اینکه ایا این اشتباهات مکرر وجهه ائتلاف بین الملل را مخدوش نمی کند گفت : مفهوم اشتباه به شدت منفی است اما نباید فراموش کرد که این ها پیامدهایی خلاف خواست ناتوست.
خسارات جمعی همواره وجود داشته است.
هیچ جنگی بدون اشتباه نیست.
اگر فکر کنیم که این اشتباهات اعتبار ناتو را در لیبی خدشه دار می کند به این معنی است که واقعیت اقدامات نظامی را در فضایی پیچیده دست کم گرفته ایم. معاون بنیاد تحقیقات راهبردی فرانسه درباره اینکه آیا می توان این خطرات را کاهش داد تصریح کرد: این امر مستلزم حضور نیروهای زمینی بیشتری بخصوص تحت عنوان نیروهای ویژه است.
حضور نیروهای زمینی می تواند موجب دستیابی به اطلاعات بهتر و دقت فزاینده شود.
خبرنگار لوموند پرسید : اما مداخله زمینی جزء موارد مندرج در قطعنامه سازمان ملل نیست! ایو بویر پاسخ داد : آنچه که سازمان ملل اجازه داده یک نکته است و واقعیت منطقه محلی مسئله دیگر است.
قطعنامه هزار و نهصد و هفتاد و سه سازمان ملل مجوز مداخله زمینی نداده است.
اما نباید ساده فکر کرد ، هم اکنون نیروهایی بخصوص مصری ها در محل حضور دارند.
نباید گول خورد ، نیروهای ویژه بخصوص در زمینه اطلاعاتی مداخله می کنند.
هم اکنون دانستن اینکه آیا ناتو درباره افزایش تعداد نیروها تصمیم خواهد گرفت صرفا به راهبرد نظامی مربوط می شود. وی در پاسخ به اینکه آیا افزایش نیروها موجب بحث و جدل های بیشتری درباره مشروعیت حمله نخواهد شد گفت : تصور کنیم که ائتلاف کناره گیری کند ، در این صورت سرهنگ قذافی موفق شده است.
هر چند اعتراضاتی برای بی اعتبار کردن این اشتباهات مطرح شده است اما نباید فراموش کنیم که این مسئله غالبا به مانورهای سیاسی باز می گردد.
فشارهای ضد و نقیضی از یک سو برای بی اعتبار کردن ائتلاف و از سوی دیگر برای درخواست برای مداخله ای بسیار وسیع تر و حمله مستقیم در خاک وارد اعمال می شود.
در صورتی که حملات نظامی شدت یابد اشتباهات نیز افزایش می یابد. کارشناس سیاسی فرانسه در پاسخ به آخرین سوال درباره احتمال خطر طولانی شدن جنگ گفت : زمان رسانه ای با زمان دیپلماتیک یا نظامی تفاوت دارد.
صحبت کردن از طولانی شدن جنگ با گذشت تنها بیست و دو روز از شروع حملات درست نیست.
اگر تا سه ماه آینده اوضاع تغییری نکرد ، در آن صورت می توان از ادامه دار شدن درگیری ها صحبت کرد.
مردم تمایل دارند حوادث لیبی را با انقلاب هایی که از ابتدای سال در کشورهای عربی رخ داده است مقایسه کنند.
اما اوضاع سیاسی لیبی بسیار متفاوت است.
به هیچ عنوان نباید فراموش کرد که واقعیت جغرافیایی لیبی نیز بسیار خاص است.
پیش از این در سالهای هزار و نهصد و چهل و یک و هزار و نهصد و چهل و دو ، نیروهای آلمانی در خاک این کشور پیشروی و سپس صد ها کیلومتر عقب نشینی کردند.
در لیبی تنها می توان روی شهرها تکیه کرد که هر کدام از دیگری فاصله بسیاری دارد.
