انقلابیون لیبی به این نتیجه رسیده اند که ناتو به وعده های خود برای حمایت از آنها عمل نکرده است.
روزنامه انگلیسی گاردین در پایگاه اینترنتی خود نوشت،فریاد تظاهرکنندگان در بنغازی و در میان رزمندگان شورشی در خط مقدم جبهه منعکس کننده چرخش ناگهانی میان آنهاست.آنها فریاد می زدند، ناتو کجاست؟ اما پشت خشم روزافزون در لیبی انقلابی نسبت به آنچه که عقب نشینی غرب از حمله هوایی به مواضع معمرقذافی تلقی می شود،سوال دومی نیز بوجود آمده است و آن اینکه رهبران شورشی کجا هستند؟ شکست ناتو در استفاده از قدرت هوایی اش برای تغییر دادن نتیجه جنگ باعث شده است اعتماد دشمنان قذافی به غرب و مقاصدش در لیبی کاهش یابد.فرضیه ها درباره توطئه غرب منتشر شده است: برخی می گو یند،غرب خواستار تجزیه لیبی به منظور کنترل نفت آن است.برخی دیگر می گویند ،ترکیه که عضو ناتوست به علت اینکه از قذافی حمایت می کند،حملات هوایی را وتو کرده است. نگرانی ها وقتی بیشتر شد که نیروهای قذافی بیش از هر وقت دیگری از زمان شروع حملات هوایی ناتو به سمت شرق پیشروی کردند.در جنگ شدید در اجدابیا دستکم هشت نفر کشته شدند و بازپس گیری این شهر به ارتش لیبی فرصت می دهد تا به مواضع شورشیان در بنغازی حمله کند. ناتو انکار می کند که حملاتش را کاهش داده است.این سازمان چنین توضیح می دهد که نیروهای قذافی تاکتیک خود را تغییر داده اند و بجای تانک و جنگ افزارهای سنگین در شکل واحد های کوچک ظاهر می شوند که هدف قرار دادن آنها دشوار می شود.
مردم در مناطق آزاد شده لیبی عصبانی هستند و از رهبران خودگماشته شورشی انتظار دارند که با غرب گفتگو کنند اما مشکل این است که این عده در انظار عموم دیده نمی شوند. سرانجام رهبر شاخه نظامی شورشیان عبدالفتاح یونس خشم خود را ابراز داشت و گفت ناتو خیلی کند عمل می کند و به نیروهای قذافی اجازه پیشروی می دهد.رویت نشدن سران شورشی اوایل که پیشروی ادامه داشت،مشکل به نظر نمی رسید اما شکست های اخیر اعتمادها را کاهش و نگرانی از طولانی شدن جنگ داخلی یا تجزیه لیبی را افزایش داده است.
