روزنامه ایندیپندنت نوشت معمر قذافی، رهبر لیبی، در صدد تثبیت قدرت خود است. این روزنامه در مقاله ای در پایگاه اینترنتی خود به نقل از موسی کوسا، وزیر امور خارجه سابق لیبی که به انگلیس گریخته است، نوشت مناقشه بین نیروهای طرفدار و مخالف قذافی در لیبی می تواند این کشور را به یک سومالی دیگر تبدیل کند.

شرایط لازم برای یک جنگ طولانی در این کشور وجود دارد.

برخی ادعاها مبنی بر اینکه قذافی در آستانه سقوط است بسیار شبیه پیش بینی ها در سال 1991 است مبنی بر اینکه صدام حسین در حال از دست دادن قدرت است.

در آن زمان پیش بینی شده بود بعد از شکست فاجعه بار صدام حسین در کویت و قیامهای شیعیان و کردها که متعقبا به طور وحشیانه ای به دست وی سرکوب شد، صدام در آستانه سقوط است. در حقیقت، صدام دوازده سال دیگر بر سر قدرت ماند و در نهایت در جریان حمله آمریکا و انگلیس سرنگون شد.

بعلاوه، اشغال عراق باعث تشدید خشونتها در این کشور گردید، به طوریکه این کشور هنوز دچار ناآرامی است.

آیا امکان دارد چنین چیزی در مورد قذافی اتفاق بیفتد؟ بر خلاف انچه که در چند هفته اول قیام لیبی شاهد بودیم، اکنون دیگر بعید است قذافی از ترس جانش از طرابلس فرار کند و یا قربانی کودتای فرماندهان نظامی خود شود. در عوض، به نظر می رسد قذافی در حال تثبیت قدرت خود است و امکان دارد ماهها و یا سالها بر سر قدرت باقی بماند.

در لیبی یک بن بست نظامی بوجود امده است.

برخی نیروها از هر دوطرف در چند هفته گذشته شهر اجدابیا را چندین بار تصرف کرده اند، اما هیچ کدام نتوانسته اندضربه مهلکی به طرف مقابل وارد سازد.

تعداد خبرنگاران گاهی از مبارزان در خط مقدم نبرد بیشتر است.

گزارشها حاکی از آنست که تعدادی وانت که تیربار در عقب آنها مستقر شده در خط مقدم در حرکتند، انگار که نیروهای المانی و انگلیسی هستند که هفتاد سال پیش در همین منطقه در حال نبرد هستند. قذافی ثابت کرده قدرتمند ترین بازیگر در لیبی است.

حملات هوایی آمریکا، فرانسه و انگلیس با هدف متوقف کردن تانکها و نیروهای قذافی که در صدد تصرف بنغازی بودند موفقیت آمیز بود.

لاشه سوخته ادوات زرهی در کنار جاده بنغازی-اجدابیا به چشم می خورد اما شرایط از این موفقیت اولیه تا به حال تغییر نکرده است.

هنوز هم تنها تهدید حملات هوایی ناتو است که اکنون مانع از تصرف شهر بنغازی به دست نیروهای قذافی می شود. رهبران مخالفین خود را با این تفکر تسکین می دهند که طرابلس و شرق لیبی دستخوش ناآرامی است که در نهایت گسترش پیدا کرده و قذافی و خانواده اش را از قدرت برکنار خواهد کرد.

احتمال این اتفاق وجود دارد، اما تقریبا نشانه ای از آن به چشم نمی خورد.

به نظر می رسد رژیم طرابلس بر اعصاب خود دوباره مسلط شده و قدرت آن را دارد که هرگونه قیام داخلی را سرکوب کند.

جنگ برای مردم لیبی چیز جدیدی است.

تلفات وارد آمده تا کنون در مقایسه با تعداد کشته و مجروح شدگان در لبنان، عراق و افغانستان زیاد سنگین نیست.

در بنغازی، هنوز بنزین ارزان بوده و جریان برق، به غیر از خاموشی سه ساعته روزانه، تقریبا به طور دائم برقرار است.

اما نگرانی عمیقتری وجود دارد مبنی بر اینکه اگر نیروهای قذافی که شورشیان آنها را خائن لقب داده اند شهر بنغازی را تصرف می کردند، تمام مردان را کشته و به تمام زنان تجاوز می کردند. رهبران مخالفان در بنغازی امیدوارند زمان آنها را یاری کرده و رژیم منزوی شده لیبی که با فشار خارجی شدید روبروست از درون متلاشی شود.

شاید هم حق با آنها باشد.

اما مخالفان صدام حسین در داخل عراق نیز سال پیش همین فکر را می کردند، و مناقشات قبل و بعد از سقوط وی منجر به نفرت و انزجازی شد که به این کشور لطمه شدیدی زد.