یونایتدپرس روز چهارشنبه در گزارشی از واشنگتن نوشت: هدف سیاسی اعلام شده سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و نیز دیگر کشورهای غربی از عملیات نظامی در چارچوب قطعنامه 1973 شورای امنیت سازمان ملل متحد به منظور بکارگیری هرگونه اقدامات لازم برای محافظت از غیرنظامیان لیبیایی، پایان دادن به حکومت معمر قذافی و رژیم اوست.
ولی تاکنون پاسخ دولت اوباما درباره تناقض در هدف نظامی این عملیات برای دفاع از غیرنظامیان و هدف سیاسی آن مبنی بر برکناری قذافی از قدرت، این بوده است که فعلا مراحل اولیه جنگ است و لذا برای هرگونه قضاوت درباره ناهماهنگی در اهداف و ابزار این عملیات، باید بسیار صبورانه عمل کرد.
ولی باید به یاد داشت که این برای اولین بار نیست که ما این قبیل توجیه را از مقامات امریکایی شنیده ایم.
در جریان حمله هوایی ناتو در کوزوو در سال 1999 که هفتاد و هشت روز ادامه داشت، نهایتا تهدید ناتو به شروع حملات زمینی باعث شد اسلوبودان میلشویچ، رهبر صربستان، از قدرت و نیز فرماندهی ارتش کناره گیری کند.
بار دوم نیز در زمان عملیات نظامی عراق که به اشغال نظامی این کشور منجر شد، شاهد این قبیل توجیه ها بودیم.
با توجه به اینکه وظیفه دشوار تبدیل عراق به کشوری با حاکمیت پلورالیستی بعد از نابودی ارتش صدام حسین به نتیجه ای نرسید، پرسش درباره آینده رویدادها در لیبی، سئوال بیهوده ای نخواهد بود.
ناگفته پیداست که ناتو و دولت آمریکا به این پرسش نخواهند پرداخت زیرا هیچکس درباره ماهیت اشغال لیبی و یا رویدادهای آینده این کشور در شرایطی که نیروهای انقلابی، رژیم قذافی را کنار بزنند، چیزی نمی داند.
بهترین نتیجه برای قذافی این است که به گونه ای از قدرت کناره گیری کند که شرایط را برای انتقال قدرت به یک دولت پلورالیستی، اگر نه دموکراتیک، فراهم می کند.
لذا در شرایط کنونی همه چیز به قذافی و قدرت وی در ادامه حضور در لیبی بستگی دارد.
در این شرایط مکمن است آمریکا همانگونه که در سال 1989 برای کنار زدن رهبر پاناما از قدرت از نیروهای زمینی خود استفاده کرد، برای وادار کردن قذافی به ترک قدرت از روش مشابهی استفاده کند.
با توجه به مخالفت نیروهای ائتلاف خارجی با استفاده از نیروهای زمینی در عملیات لیبی، روش پیش رو برای اجرای طرح های کنونی چه چیزی خواهد بود؟ اولا از آنجایی که ارتش های شرکت کننده در عملیات لیبی در طراحی و پیش بینی شرایط احتمالی با تجربه هستند، نشست های مقامات ناتو در سطح غیر رسمی برای بررسی روش کارکرد فرایند جدید باید سریعا شروع شود.
همچنین باید طرح پیش بینی شرایط احتمالی در سطح غیر نظامی برای دوره بعد از پایان جنگ را نیز آغاز کرد.
در صورتی که قذافی قصد کناره گیری نداشته باشد در این حالت باید استفاده از هم پیمانانی از میان کشورهای مسلمان و عرب را نیز بررسی کرد.
استفاده از ابزارهای روانی برای تحت تاثیر قرار دادن تفکر نظامی قذافی بخشی از فرایند محدود کننده علیه دولت لیبی خواهد بود.
باید به این احتمال نیز توجه کرد که قذافی تلاش خواهد کرد از حملات تروریستی علیه عملیات نظامی ناتو استفاده کند.
از آنجایی که هرگونه اقدام و تصمیم گیری در سطح ناتو نیازمند موافقت همه کشورهای عضو است و نیز با توجه به شرایط حاکم بر آمریکا در آستانه انتخابات ریاست جمهوری سال دو هزار و دوازده این کشور، نحوه طراحی و اجرای این قبیل برنامه ریزی ها در لیبی به موضوع دشواری تبدیل می شود.