خبرگزاری مهر- در حالی که انقلابهای عربی بسیاری از کشورهای عربی را درنوردیده است، اما به نظر می رسد که الجزایر بستر مناسبی برای انقلاب نداشته است.

به گزارش خبرگزاری مهر، رویدادهای الجزایر به گونه ای پیش رفته است که این کشور فقط شاهد بهار انقلابهای عربی و به ثمر نشستن برخی از آنها باشد و گویا این کشور شرایط مناسبی برای رسیدن این بهار را به دست نیاورده است.

روند انقلابها در برخی کشورهای عربی همانند تونس به سرعت پیش رفت و موج انقلاب خیلی سریع بنیان "زین العابدین بن علی" دیکتاتور فراری تونس را برکند. در مصر انقلاب با کمی تاخیر به ثمر نشست و حسنی مبارک را از گردونه قدرت به زیر کشید.

این روند در بحرین رنگ خونین گرفت، در لیبی به روندی فرسایشی تبدیل شده است و در یمن نیز آماده به بار نشستن جوانه های انقلاب هستیم، اما اینکه چرا روند انقلابها با وجود اینکه بیشتر همسایگانش در معرض قرار گرفته اند نتیجه ای نداشته است جای تامل دارد.

اخیرا نا آرامی های محدودی را در این کشور شمال آفریقا شاهد بودیم، اما بیشتر از اینکه رنگ و بوی انقلاب داشته باشد تلاشی برای افزایش حقوق بود.این کشور ثروتمند کمتر ندای تغییرات سیاسی و اصلاحات دموکراتیک به گوش می رسد.

حاکمان الجزایر همانند سعودی ها سعی می کنند که با دادن امتیازات اقتصادی گسترده همانند دو برابر کردن حقوقها و ارایه وامهای با درصد کم و زمین مجانی زمان بیشتری برای خود به وجود آورند.

مردم الجزایر به خوبی از بهای تغییرات باخبرند بنابراین بی جهت وارد گود نمی شوند از آن گذشته حضور قوی نیروهای امنیتی الجزایری نیز در به وجود آمدن این وضعیت بی تاثیر نیست به طوری که در تظاهرات اخیر شمار تظاهرات کنندگان با نیروهای امنیتی نسبت یک به پنجاه بود یعنی در برابر یک تظاهرات کننده 50 نیروی امنیتی وجود داشت.

هنگامی که از مردم الجزایر پرسیده می شود که چرا علاقه ای به مشارکت در تظاهرات نشان نمی دهند پاسخ می دهند: ما خواستار تغییرات هستیم، اما با چه بهایی؟ به مردم لیبی نگاه کنید که چگونه دچار مصیبت شده اند و می میرند آیا وضعیت ما بهتر خواهد بود؟

مردم الجزایر به دقت تحولات کشورهای عربی را دنبال می کنند، اما به طور کلی داستان الجزایر با همسایگانش متفاوت است. الجزایردر سال 1998 برای پایان دادن به حکومت یک حزب واحد قیام کرد، اما پس از گذشت چهار سال وارد جریان خونینی شد که صدها هزار کشته برجای گذاشت. این فقط 30 سال پس از جنگ استقلال آن بود.

هم اکنون ابهاماتی درباره قدرت عبدالعزیز بوتفلیقه رئیس جمهوری الجزایر وجود دارد که آیا وی بر دستگاههای اطلاعاتی حکومت می کند یا این دستگاههای اطلاعاتی هستند که به وی امر و نهی می کنند.

کریم تبو دبیرکل حزب سوسیالیست الجزایر معتقد است که بود و نبود عبدالعزیز بوتفلیقه تفاوتی نمی کند، زیرا وضع الجزایر شباهتی به لیبی ندارد. در لیبی یک معمر قذافی وجود دارد، اما در الجزایر هزاران قذافی.

اما اگر بخواهیم منصفانه به وقایع الجزایر بنگریم به مراتب شرایط بهتری از تونس دارند هرچند برخی سانسورها در رسانه ملی اعمال می شود، اما روزنامه ها آزادانه به نقد حکومت می پردازند.این درحالی است که در برخی کشورهای عربی منتقدین از زندان سر در می آورند. دراین کشور نیروهای امنیتی از باتوم استفاده می کنند، اما درکشورهای عربی دیگر از گلوله جنگی.

بسیاری از تحلیلگران درباره اینکه عبدالعزیز بوتفلیقه بتواند به وعده هایی که داده عمل کند با دیده تردید نگاه می کنند. اما موضعی که انقلاب را در الجزایر به تعویق انداخته است ضعف مخالفان است.هر چند که بسیاری معتقدند در صورتی که حکومت نتواند به وعده های خود عمل کند انتفاضه در راه است، اما روند کنونی نشانه ای از بهار انقلاب در این کشور نمی دهد.

گزارش : فرزاد فرهادی