بررسی استراتژیک - واشنگتن پست/ روزنامه واشنگتن پست در سرمقاله خود نوشت؛ تناقضات موجود در قلب سیاست آمریکا در قبال لیبی روز به روز شدیدتر می شود.روز جمعه گذشته رییس جمهور اوباما به رهبران بریتانیا و فرانسه پیوست و اعلام کرد نبرد هوایی ناتو که به نام حفاظت از مردم غیرنظامی صورت گرفت تا زمانی که معمر قذافی دیکتاتور بر سر قدرت بماند ادامه می یابد. با این وجود، آقای اوباما در مصاحبه ای با خبرگزاری آسوشیتدپرس در همان روز گفت که جنگ بین شورشیان و نیروهای قذافی ده روز پس از آن که هواپیماهای آمریکایی به دستور وی از انجام عملیات کناره گیری کردند، در بن بست قرار دارد.
فرمانده عالی ناتو که یک آمریکایی است روز پنجشنبه به متحدان گفت که برای انجام بمباران های دقیق به هشت هواپیمای جنگی دیگر نیاز دارد. ولی آسوشیتدپرس به نقل از آقای اوباما گزارش داد که وی اعزام مجدد هواپیما برای انجام این گونه مأموریت ها را پیش بینی نمی کند.سرمقاله واشنگتن پست در ادامه می نویسد: «اجازه دهید ببینیم که آیا می توان این موضوع را جمع بندی کرد. آقای اوباما اصرار دارد که نمی توان به عملیات هوایی ناتو که از چهار هفته پیش آغاز شده، تا قبل از سرنگونی قذافی پایان داد ولی در عین حال از استفاده از نیروهای آمریکایی برای شکستن بن بست نظامی خودداری می کند.ادامه….
اگر هدف واقعی وی این است که ناتو را وارد یک بحران سیاسی کند یا نیروی هوایی و بودجه نظامی بریتانیا و فرانسه را از پای در آورد، این یک راهبرد بسیار جالبی خواهد بود. ولی درک این راهبرد به این صورت که هست، غیرممکن است.»
به نظر می رسد آقای اوباما کمتر به سرنگونی قذافی یا تضمین موفقیت ناتو علاقه دارد و بیشتر می خواهد یک نکته عقیدتی را به اثبات برساند و آن این که نیازی نیست ایالات متحده در یک عملیات نظامی که منافع حیاتی آمریکا را در بر نمی گیرد درگیر شود. به چه صورت دیگری می توان در مورد تصمیم وی در رابطه با رد درخواست ناتو برای اعزام دو نوع از کارآمدترین هواپیماهای جنگی که فقط در نیروی هوایی آمریکا وجود دارد و تا ۴ آوریل (دو هفته گذشته) به تانک ها و توپخانه قذافی حمله می کردند، توضیح داد؟ از زمانی که این هواپیماها فرا خوانده شده اند، نیروهای شورشی از کاهش کارآیی حملات هوایی ناتو خبر داده اند و فرماندهان تصدیق کرده اند که نتوانسته اند تانک های رژیم را در شهر مصراته که مردم غیرنظامی را زیر آتش گرفته اند، ریشه کن کنند.
تصمیم اوباما فرانسه و بریتانیا را به مخمصه انداخته است. آنها با مشکلات معمول برای وادار کردن دیگر اعضای ناتو جهت ملحق شدن به عملیات بمباران مواجه هستند. تنها نیمی از کشورهای عضو ناتو در لیبی فعال هستند و تعدادی از آنها در سکوت با انجام مأموریتی که از نظر آنها نادرست است مخالفت می کنند. وزیران خارجه بریتانیا و فرانسه خواستار کمک آمریکا شده اند ولی به نظر می رسد درخواست آلن ژوپ وزیر خارجه فرانسه در ملاقاتی محرمانه در روز پنجشنبه با هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا در این رابطه مورد بی اعتنایی قرار گرفته است. وی گفته است “احساس کردم که به این خط مشی خود ادامه خواهند داد.”
سرمقاله در پایان می نویسد؛ معتقد بودیم که حمایت آقای اوباما از مداخله ناتو در لیبی کاری درست است زیرا این خطر وجود دارد که قذافی دست به قتل عام مردم بزند و شکست دادن دیکتاتور برای دستیابی به آرمان بزرگ تر یعنی تغییرات مردم سالارانه در خاورمیانه حیاتی است. ولی به نظر می رسد آقای اوباما که با بی میلی به این نبرد ملحق شده و رسیدن به هدف سرنگونی قذافی را پذیرفته، مصمم است که نقش آمریکا را حتی اگر تحقق یافتن موفقیت غیرممکن شود، محدود سازد. اگر رییس جمهور خیلی خوش شانس باشد، پیروان قذافی او را طرد کرده و سرنگون می کنند یا این که وی را تشویق به کناره گیری داوطلبانه می کنند. ما تنها می توانیم امیدوار باشیم که ناتو در فاصله بین اکنون و آن زمان سقوط نکند.
