بررسی استراتژیک - دی ولت / «نگاهی به عملکرد شخصیت‌هایی چون معمر قذافی و یا علی عبدالله صالح حاکی از آن است که این افراد استراتژی های مختلفی نسبت به روسای جمهوری سابق تونس و مصر برای تقابل با شرایط پیش روی خود، برگزیده‌اند.»
به گزارش ایسنا، پایگاه اینترنتی دی ولت آلمان در گزارشی با اشاره به تحولات جهان اعراب و سرنوشتی که بعضی از رهبران کشورهای عربی با آن روبرو شدند، نوشته است: « صالح و قذافی طی دهه‌های متمادی بر کشور خود حکومت کردند.باید گفت که این افراد کشور خود را اداره نکردند، بلکه به سبک و روش خود تنها راه حکومت بر کشور خود را یاد گرفتند. آن هم با ابزاری نظامی و اطلاعاتی که در برخی موارد با روش‌های وحشیانه اعمال می‌شد و باید افزود که این مردان، سیاستمدارانی نبودند که بخواهند روش‌ها و قواعد مخصوص به خود را اعمال کنند، بلکه جنگجویانی بودند که برای کسب احترام و قدرت از سوی قبیله خود جنگ می‌کردند.ادامه…
اکنون سوالی که اعضای ائتلاف شکل گرفته ناتو و آمریکا علیه لیبی با آن سرگرم هستند، این است که آیا می‌توان مکانی امن و مطمئن برای دیکتاتوری همچون قذافی در آفریقا یا آمریکا لاتین یافت.
نشست اعضای ناتو و آمریکا نیز در شرایطی در برلین برگزار شد که این کنفرانس بیشتر در راستای تحقق هدف اتحاد و هماهنگی بیشتر اعضای ناتو با یکدیگر و همین طور شروعی دوباره در روابط روسیه و ناتو بود.
در این نشست بیش از آن که برای یافتن متحدی قابل اعتماد در لیبی که بتواند شرایط دموکراسی را در این کشور فراهم آورد تلاش شود، اعضای حاضر در نشست متفق القول تنها بر لزوم رفتن قذافی تاکید کردند.
البته اظهارات حاضران در نشست برلین مبنی بر آنکه نهایتا یک راه حل سیاسی می‌تواند باعث بهبود اوضاع شود نیز در شرایطی که همه اعضا بر سر آن توافق ندارند، مساله با ارزشی نیست.
آلمان نیز در این میان بین دو جبهه واقع شده است. این کشور در حالی که پیشنهاد کمک‌های انسانی برای لیبی را مطرح می‌کند، مخالف هرگونه اقدام نظامی علیه لیبی است.
سوالی که اکنون مطرح است، این است که آیا یک اتحاد نظامی بین المللی همچون ناتو در اتخاذ یک استراتژی مشترک برای حل بحران داخلی یک کشور تا این حد دچار اختلاف است؟
به طور کلی باید گفت که هدف روشن و قاعده مندی برای حمله به لیبی و همین طور استراتژی مشخصی برای پایان دادن به این جنگ و طرز مواجهه با شورشیان وجود نداشته است. علاوه بر این، در شرایط فعلی ناتو حتی با خطر کمبود سلاح‌های ضروری و همین طور نبود تبعیدگاه مناسب برای قذافی روبروست.
اگر در شرایط فعلی بهبودی در اوضاع این کشور حاصل نشود، این تهدید وجود دارد که اوضاع این کشور به وخامت گراییده شود.»
