يك مجله آمريكايي روز شنبه با تحليل چهار سناريوي موجود براي آينده ليبي نوشت: يافتن كشوري براي پناهنده شدن معمر قذافي، محبوب ترين پيشنهاد نزد نيروهاي ائتلاف ناتو و دردناك ترين سناريو نزد مردم ليبي است.

به گزارش گروه اخبار صوتي و تصويري ايرنا، مجله نيوزويك نوشت: با وجود دخالت ناتو در ليبي، به نظر مي رسد سرنوشت قيام مردم در اين كشور با بن بست روبرو شده است. ممكن است نيروهاي قذافي بتوانند كنترل چند شهر را در دست بگيرند، اما بازپس گيري كل كشور براي آنها امكان پذير نخواهد بود. از سوي ديگر به نظر مي رسد ، توان نيروهاي مخالف هم آنقدر نيست كه بدون پشتيباني جدي تر خارجي، مانند گذشته بتوانند به سرعت در جهت سرنگوني رهبر ديكتاتور ليبي به پيش روند.
به نوشته اين روزنامه، هرچند امروز در ليبي اتفاق تازه اي در شرف رخ دادن است و نيروهاي ائتلافي ناتو كه با هدف حمايت از مخالفان قذافي پا به عرصه ليبي گذاشته بودند، حالا در موضعي هستند كه مي توانند تعيين كنند كه آيا نبرد فعلي به جنگ فرسايشي و احيانا جنگ داخلي تبديل شود و يا كشور ميان دو طرف به صورت دو تكه باقي بماند. اين دومي، در دراز مدت ممكن است به جدايي هميشگي منتهي شود.
مجله نيوزويك در ادامه، چهار سناريوي احتمالي براي پايان جنگ در ليبي را مورد بررسي قرار داده كه همگي براي ملت اين كشور ناخوشايند خواهد بود:
نخستين سناريو با حمايت گسترده ناتو از استان برقه (Cyrenacia)، محل تمركز مخالفان، و شكست قذافي در استان طرابلس (Tripolitania) به نتيجه مي رسد. اين اتفاق زخم هاي كهنه ليبي را دوباره خواهد گشود. زماني كه در سال 1951 پادشاهي ليبي تاسيس شد، شهروندان طرابلسي با اكراه پذيرفتند كه بصورت يكپارچه و توسط پادشاهي از 'برقه' اداره شوند. اين اكراه و ناخوشنودي در طرابلس كه مهمترين پايگاه مردمي قذافي است، در صورت تكرار تاريخ، مي تواند پيامدهاي پيش بيني نشده اي داشته باشد.
سناريوي دوم اين است كه ليبي به دو ايالت كوچك تقسيم شود؛ يكي به رهبري طرابلس و ديگري به مركزيت برقه. اين اتفاق البته ممكن است، در آينده با تلاش هاي قذافي براي بي ثبات كردن برقه يا حتي كشورهاي همسايه همراه شود. علاوه بر اين، تشكيل دو ايالت مستقل مشروط به آن است كه نيروهاي ائتلافي ناتو، امنيت 'برقه' را تضمين كنند. حضور درازمدت نظامي در منطقه چيزي نيست كه آمريكا يا اروپا به آن علامند باشند.
سومين سناريو، طولاني شدن مجادلات و اميد به نامشروع شدن حكومت ليبي است. هواداران اين روش معتقدند، ادامه تحريم هاي همه جانبه عليه حكومت قذافي، روش سنتي اين رژيم براي بهره گيري از احساسات ملي گرايانه مردم ليبي را با بن بست روبرو خواهد كرد. اين افراد اميدوارند كه در نهايت نارضايتي عمومي يا يك كودتاي دولتي باعث سرنگوني معمر قذافي شود. جدايي افرادي مانند موسي كوسا، وزير خارجه و رييس سابق اطلاعات ليبي براي هواداران اين سناريو به عنوان نشانه هايي مثبت تلقي مي شود.
آخرين سناريو براي بيشتر اهالي ليبي بسيار دردناك و براي بيشتر كشورهاي خارجي درگير در جنگ، بسيار جذاب خواهد بود. از نظر ايجاد امنيت در منطقه و جلوگيري از مهاجرت ميليوني پناهجويان هم روش آخر نتيجه اي قانع كننده تر دارد.
در اين سناريو، قذافي به كشور ديگري خواهد رفت. البته تعداد كشورهايي كه بخواهند رهبر ديكتاتور ليبي را در كشور خود بپذيرند، بسيار انگشت شمار است و با توجه به اينكه احتمالا قذافي دوست دارد در كشوري پناهنده شود كه عضو دادگاه بين المللي كيفري نيست، دايره همين كشورهاي پذيرا هم تنگ تر خواهد شد.