سردبیر روزنامه ال موندو ضمن تشریح اختلاف ناتو و آمریکا در جنگ لیبی گفت: واشنگتن اصولا در هر جایی که "منافع" داشته باشد، مداخله کرده و خود را درگیر می کند ولی ظاهرا در زمان کنونی منافع مورد نظرش را در لیبی برداشت نمی کند.

"فرانسیسکو هرانز" (Francisco Herranz) سردبیر روزنامه اسپانیایی "ال موندو" در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد اهداف واقعی مداخله اروپا و آمریکا در لیبی اظهار داشت: باراک اوباما رییس جمهور آمریکا مدتی پیش در سخنرانی خود در مورد عملکرد نظامی در لیبی گفت. وی در گفته های خود از همه چیز نام برد به جز دو واژه نفت و انرژی. اما جالب است که اوباما در همان سخنرانی شش مرتبه از کلمه "بهره" استفاده کرد و این از نظر تحلیلگران اهمیت زیادی دارد. این بدان معناست که اوباما یا دیگر سران غربی در پی بهره برداری از هر شرایطی هستند و در موقعی که منافعی وجود نداشته باشد و یا نتوانند از منافع موجود بهره برداری کنند، بی دلیل وارد یک قائله نمی شوند.

جالب است بدانید یکی از نظریه پردازان در مورد حضور اروپایی ها در جنگ عراق گفته بود: اروپائی ها هیچ کدام آمریکا را نمی خواستند، اما از آنجایی که عراق یک کشور ثروتمند از لحاظ نفت بود، همه در "سرنگونی" دیکتاتور آن مشارکت کردند؛ پس تردیدی نیست که دولتمردان غرب در پی برداشت منافع هستند. اما در مورد اخیر یعنی موضوع لیبی، ظاهرا منافع آمریکا با اروپا مغایرت پیدا کرده است. تصور کنید لیبی به طور متوسط سالانه 34 میلیارد دلار نفت خام، محصولات فرآوری شده و گاز طبیعی صادر می کند. طبق برآوردهایی که سازمان سیا انجام داده، لیبی غنی ترین کشور آفریقایی از نظر ذخایر نفتی است. به همین دلیل طبیعی است که اروپایی ها برای به دست آوردن سهمی در این زمینه بیشترین تلاش را به عمل بیاورند.

وی در ادامه تاکید کرد: اما آمریکا در شرایط خاصی قرار دارد و شاید بتوان آن را به شرایط انتخاباتی در این کشور ارتباط داد. به هر حال آمریکا در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد و فرصتی برای وارد شدن به یک جنگ را ندارد. همانطور که می دانید مدتی پیش هم رابرت گیتس گفت: "درگیری های لیبی در زمان کنونی با منافع اساسی در کشور ما سنخیتی ندارد"

فرانسیسکو هرانز در مورد اختلافات آمریکا و ناتو در لیبی تاکید کرد: اختلاف اصلی این دوطرف در لیبی بر سر چگونگی انجام عملیات ناتو در لیبی است. انگلیس و فرانسه بارها اعلام کرده اند که ناتو تاکنون در لیبی نقش لازم را ایفا نکرده و لازم است که آمریکا نقش بیشتری را بر عهده گیرد. اما مقامات آمریکا نشان داده اند که تمایل دارند در صندلی عقب باقی بمانند.

وی در ادامه گفت: موضوع اختلاف میان آمریکا و اروپا در مدت اخیر بسیار عمیق شده است. برای مثال ما شاهد بودیم در پی اعتراضات انگلیس و فرانسه در مورد عدم دخالت آمریکا و ناکافی بودن عملیات ناتو، مقامات آمریکایی ادعا کردند ناتو بسیار هم عملکرد خوبی داشته و فرماندهان آن هیچ اعتراضی ندارند و در صورت ناکافی دانستن نیروها، می توانند درخواست نیروی بیشتری نمایند که تاکنون چنین درخواستی نکرده اند. اما منابع رسمی بسیاری هم به طور پنهانی اعلام کرده اند آمریکایی ها به ناتو فشار می آورند تا خود را در لیبی موفق اعلام کند. واقعیت پنهان در پشت پرده چندان روشن نیست و نمی توان در مورد ریشه های اصلی آن اظهار نظر مشخصی نمود.

سردبیر ال موندو در مورد نهایت حضور ناتو در لیبی توضیح داد: متحدین ناتو در 27 مارس تصمیم گرفتند طبق قطعنامه 1973 شورای امنیت سازمان ملل عملیات نظامی خود در لیبی را آغاز کنند. هدف اصلی این عملیات، محافظت از جان غیر نظامی ها تعریف شد.

وی در ادامه گفت: اما در پی حضور ناتو و عدم حضور آمریکا در لیبی این سازمان نتوانست آنچنان که لازم است در لیبی موثر باشد. تصور شخصی من این است که ناتو تا زمانی که اوضاع در لیبی به آرامشی نسبی برسد- چه در صورت برکناری قذافی و چه در صورت عدم برکناری این دیکتاتور- در لیبی باقی می ماند. به هر حال حتی بدون حضور آمریکا، ناتو در مبارزه با شورشی ها و عوامل طرفدار قذافی تاثیر زیادی دارد.

هرانز در انتها تاکید کرد: انتقال قدرت در لیبی بسیار بیش از حد تصور به طول انجامیده و قذافی به اندازه زیادی مقاومت میکند و هر روز فجایع انسانی جدیدی می آفریند. متاسفانه نیروهای مخالف هم به اندازه کافی منسجم نیستند و به همین دلیل انتظار می رود این فاجعه انسانی حتی تا چندین ماه هم طول بکشد.

وی به طور کلی در مورد ماهیت اصلی حضور غربی ها در لیبی اظهار داشت: همانطور که قبلا هم توضیح دادم، دعوای اصلی بر سر نفت است و هر آنچه رخ می دهد برای به دست آوردن نفت بیشتر است.