خبرگزاری مهر- گروه بین الملل: در حالی که اوضاع لیبی همچنان بحرانی است اما ظهور انقلابیون به عنوان یک تشکل جدید ابهاماتی را درباره ماهیت آنها بوجود آورده است.

پس از اینکه مردم کشورهای عربی به ویژه در مصر و تونس قیام کردند مردم لیبی هم در 17 فوریه (28 بهمن) با شرکت در تظاهرات خواستار سرنگونی "معمر قذافی" شدند اما دیکتاتور حاضر به ترک قدرت نبود بنابرین تظاهرات را جنگنده های خود بمباران کرد. ناخواسته مردم لیبی خود را در یک جنگ تمام عیار دیدند.

در این میان مردم شرق لیبی در اجرای عملیات علیه قذافی نقش بیشتری ایفا کردند به گونه ای که بنغازی به پایگاه مخالفان تبدیل شد.اما به راستی مخالفانی که در این شهر سنگر گرفته بودند و با اسامی شورشی، داوطلبان و انقلابیون چه ماهیتی دارند.

قذافی انقلابیون را مشتی مصرف کننده قرص های روانگردان دانست و گفت این افراد مقادیر زیادی قرصهای روانگردان در شیر و قهوه خود مصرف می کنند. سه کشور ایتالیا، فرانسه و انگلیس به حمایت آنها برخاستند. "باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا که در میدان چکش و سندان حمایت از غیرنظامیان و وحشت جنگ طولانی گرفتار شده، شورشیان را گروهی از مردم که به دنبال زندگی بهتر هستند دانست.

مخالفان قذافی به تدریج به سازماندهی خود پرداختند و شورای ملی موقت، گروه بحران و شورای نظامی را بوجود آوردند. شورای ملی موقت 31 تن هستند که تاکنون نام سیزده تن آنها ذکر شده است و بقیه به دلایل امنیتی فاش نشده است. اعضای شورای ملی موقت را ناراضیان تشکیل می دهند.

گروه بحران از کارشناسان فنی اقتصادی تا سیاست خارجی تشکیل شده اند و تعداد آنها به مراتب کمتر از اعضای شورای ملی موقت است.

"مصطفی عبدالجلیل" رئیس شورای ملی موقت لیبی است. وی با صدایی آرام صحبت می کند و مورد احترام مردم شرق لیبی است. عبدالجلیل متولد 1952 شهر" البیضاء" است. وی وزیر دادگستری قذافی بود که همواره با سیاستهای قذافی مخالف بود ولی وی همدست مطیع و گوش به فرمان دیکتاتور لیبی در قربانی کر دن بازداشت شدگان خارجی بود.

از دیگر شخصیتهای انقلابیون "علی العیساوی" است که در سالهای 2007 تا 2009 وزیر اقتصاد و بازرگانی و سرمایه گذاری لیبی بوده است.

"عبدالفتاح یونس" رئیس ستاد مشترک انقلابیون وعضو شورای نظامی انقلابیون است. وی در طول زندگی اش یکی از پیروان بی چون و چرای قذافی بود که یک هفته پس از انقلاب وارد صفوف آنها شد و ضمن خوداری از بمباران مردم به سربازان تحت امرش دستور حمله به پایگاه نظامی قذافی در شهر کنینه را صادر کرد.

"محمود جبرئیل" 59 ساله فارغ التحصیل علوم سیاسی است. وی رهبر گروه بحران است. جبرئیل مدتی پس ازآنکه در دانشگاه پترزبورگ بود درسال 2007 به لیبی بازگشت وبه سمت رئیس شورای توسعه اقتصاد ملی که یک موسسه دولتی بودمنصوب شد.

"محمد العلقی" رهبر بخش دادگستری شورای بحران است. وی وکیل است و رئیس یک بنیاد حکومت قذافی بوده است.

"علی ترجونی" رئیس بخش مالی و اقتصادی دولت موقت است. وی در سال 1970 به خاطر فعالیتهای سیاسی اخراج ومجبور به ادامه تحصیل در آمریکا شد او تا زمان انقلاب در آمریکا باقی ماند.

"محمود شمام" رئیس اطلاع رسانی انقلابیون تا همین اواخربا شبکه الجزیره همکاری داشت. عبدالحفیظ غوقه سخنگوی شورای ملی انتقالی و رئیس اتحادیه وکلای بنغازی بود. احمد بانی سخنگوی نظامیان انقلابی است.

"عمر حریری" رئیس شورای نظامی درسال 1975 تا 1988زندانی بود در سال1994 دوباره زندانی شد و تا شروع انقلاب تحت بازداشت خانگی قرار داشت.

"خلیفه حفتر" سرهنگی از دیگر شخصیتهای انقلابی است که نبرد لیبی علیه چاد را 1980 رهبری کرد. وی دراین نبرد اسیر شد و به نیروهای جبهه رستگاری ملی لیبی علیه قذافی پیوست. پس ازکودتای 1990 درچاد و روی کارآمدن رژیم دست نشانده قذافی به آمریکا رفت و اخیرا به لیبی بازگشته است.

"جان لی اندرسون" یک روزنامه نگار آمریکایی که از نزدیک با انقلابیون در تماس بوده است، گفت : اکثر آنها دانشجویان دانشگاهها و متخصصان کامپیوتر،مهندس، پزشک هستند که دوستداران موسیقی، مکانیک ها، تجار و مغازه داران، مهندسان نفت، پیمانکاران و مترجمان هستند که درکنار آنها سربازانی که کار با سلاح را می دانند و پرچم لیبی قدیم با رنگهای سرخ، سیاه و سبز را حمل می کنند، قرار دارند.

اندرسون در"اجدابیا" به یکی از تبعید شدگانی که با تازگی به لیبی برگشته است برخورد می کند. وی در شیکاکو کارواش داشته است اما به لیبی برگشته تا با کمک به انقلابیون کشورش را شر قذافی نجات دهند.

اندرسون به "محمد صالح" برخورد می کنند که جوانی مکانیک است وی برادر کوچکش را چند ساعت قبل از دست داده است. محمد صالح فقط یک چاقو به عنوان سلاح در دست دارد وی قصد دارد از بازار سیاه سلاح خریداری و به صف جنگجویان بپیوندد.