این گروه مدتی به انجمن حفاظت از قرآن کریم پیوست و در سال 1979 با نام جنبش جماعت اسلامی بصورت مخفیانه اعلام موجودیت کرد و آقای راشد الغنوشی به رهبری آن برگزیده شد. جنبش مذهب مالکی و اشعری را به رسمیت شناخته و در حوزه اخلاق رویکرد تصوف را برگزیده و از نظر سیاسی متاثر از حرکت اخوان المسلمین بویژه تفکر اخوان المسلمین مصر است.
بدنبال ایجاد فضای تکثرگرایی سیاسی در سال 1981 در تونس، دور جدید فعالیت¬های جنبش با نام جنبش اتجاه اسلامی آغاز گردید. در بیانیه تاسیس بر فعالیت¬های سیاسی، فرهنگی و پرهیز از خشونت برای تحول در جامعه تاکید داشت و در صحنه سیاسی تونس جایگاه مناسبی پیدا کرد.
با دستگیری و بازداشت الغنوش رهبر جنبش و دیگر اعضای موسس آن به اتهام تاسیس گروه غیرقانونی وارتباط با ایران و محاکمه، محکوم و محبوس کردن الغنوشی و دیگر اعضاء پرونده جنبش در این مرحله از فعالیت بسته شدکه پس از 3 سال بازداشت با وساطت نخست¬وزیر وقت اعضای جنبش آزاد شدند و مجددا به رهبری الغنوش فعالیت را آغاز کردند و از دولت وقت خواهان به رسمیت شناختن آن به عنوان حزب سیاسی شدند و برای رسمیت یافتن جنبش اتجاه اسلامی با حذف کلمه اسلامی به جنبش نهضت تغییر نام داد و راهبرد تحول آگاهانه، تدریجی، تکاملی و مسالمت جویانه را در برابر حکومت برگزیدند و در سال 1987 از کودتای بن علی علیه بورقیبه حمایت کرد و او را به رسمیت شناخت.
جنبش نهضت در سال 1988 از جمله امضاکنندگان سند ملی بود و در انتخابات تونس در سال 1989 به صورت مستقل شرکت کرد و برای نخستین بار توانست 13% از آراء را به خود اختصاص دهد که در صحنه سیاسی تونس غافلگیرانه بود و به نوعی رقیب حزب حاکم گردید.
در سال 1990 با نشریه "الفجر" وارد عرصه مطبوعات شده و پس از چند شماره دولت بن علی نتوانست حضور تفکر نهضت را تحمل کند و این نشریه توقیف گردید.
در سال 1989 به نوعی در حکومت مشارکت کرد و یکی از اعضای جنبش به عضویت هیئت دولتی نظارت به امور مساجد برگزیده شد.
جنبش نهضت تحت فشار حکومت بن علی قرار گرفت. پاکسازی نهادهای نظامی، امنیتی و اداری از وجود اسلام گرایان و افراد مرتبط جنبش را بر آن داشت که از هدف اجرای احکام اسلامی چشم پوشی و آزادی¬های عمومی و ایجاد نظام دموکراتیک را دنبال کند.
بن علی که حکومت را از اسلام گرایان پاکسازی کرد از سال 1990 به رویارویی با بیداری اسلامی پرداخت و متعاقب آن جنبش نهضت نیز با تغییر موضع براندازی حکومت و مبارزه با آن را در دستور کار قرار داد.
دیکتاتوری بن علی علیرغم سلطه نظامی و توزیع و تصدی مناصب حکومتی بین نظامیان و انجام اصلاحات لیبرالیستی و برخورداری از حمایت بیگانگان نتوانست دوام یابد و مردم تونس نه تنها به دیکتاتوری 20 ساله بن علی پایان دادند بلکه آغازگر و پیشتاز سونامی خیزش مردم مسلمان سایر کشورها علیه دیکتاتورها در منطقه خاورمیانه شدند.

---