درگيري‌هاي ليبي، تحولات جهان عرب و درنهايت حمله نيروهاي آمريكايي كه كشته شدن بن لادن منجر شد، اذهان مردم را تحت تاثير قرار داده است. اما آنچه تمركز افكار و نگراني‌ها را به خود معطوف كرده ليبي و استراتژي آتي ناتو در اين كشور و سرنوشت مداخله نظامي در اين كشور است.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، نشريه فايننشال تايمز در گزارشي آورده است: «اقدامات و پيشروي‌هاي اخير ناتو در ليبي آسودگي خاطري براي سران انگليس، فرانسه و آمريكا فراهم آورده است. اين سه كشور در حالي مداخله نظامي در ليبي را آغاز كردند كه اين اقدام از سوي برخي هم‌پيمانان ناتو و كشورهاي جهان عرب حمايت نشد و درنتيجه سركوب آني نيروهاي وابسته به معمر قذافي، حاكم مستبد ليبي را در پي نداشت.
با اين حال تصميم گيري‌هاي بيشتري در خصوص مسائل مربوط به ليبي ضروري به نظر مي‌رسد. قرار است اقدامات 60 روزه‌ي ناتو در 31 ماه مه مورد بازبيني قرار گيرد. بازبيني ديگري نيز در همين رابطه در سي‌ام ژوئن انجام خواهد شد و به عملكرد ناتو در ليبي طي 90 روز اخير خواهد پرداخت.
در اين نشست‌ها قرار است سران نظامي پيشنهادهاي خود را به مقام‌هاي سياسي ارائه دهند.
برنامه‌ريزي‌هايي كه در خصوص ليبي انجام گرفته از پشتوانه اطلاعاتي قوي برخوردار نيست و همچنان ترديدهايي وجود دارد مبني بر اينكه آيا مردم قبايل مختلف ليبي به دنبال آزاد شدن اين كشور از چنگال حكومت معمر قذافي هستند و يا به رهبر خودكامه خود وفادارند. همچنين اين موضوع مشخص نيست كه آيا حملات كشورهاي غرب به ليبي به منظور دستيابي به آزادي ملي است يا اهداف ديگري در پشت اين اقدامات وجود دارد.
در عين حال تنش‌هايي ميان آمريكا و سران اروپا به چشم مي‌خورد. آمريكايي‌ها هرگز سخن از منافع استراتژيك در آينده‌ي ليبي به ميان نياورده‌اند. آنها ظاهرا تمايلي به حضور در خط مقدم درگيري‌ها نداشتند و اين موضوع به نوعي در تضاد با حضور و مداخله نظامي آمريكا در ساير كشورها نظير افغانستان است.
نگاه واشنگتن كه با ديدگاه دولت آمريكا و سران نظامي اين كشور هم سو است، اين است كه اگر اروپايي‌ها بخواهند مردم ليبي را از گزند حاكم مستبد اين كشور نجات دهند، بايد حمايت‌هاي اقتصادي لازم را از عمليات نظامي به عمل آورند.
با اين حال، با توجه به فشار سنگيني كه از سوي ديويد كامرون، نخست وزير انگليس به واشنگتن وارد مي‌شود، آمريكايي‌ها همچنان منابع لازم براي اعمال طرح "منطقه پرواز ممنوع" را مهيا مي‌كنند اما هيچ تعهد مطلقي براي تمديد اين پشتيباني از سوي دولت اوباما مطرح نشده است.
سران نظامي ناتو توقف كشتار مردم در بنغازي را يك الزام اخلاقي قلمداد كردند. در عين حال اين موضوع براي آنها نامشخص است كه چرا باراك اوباما، ديويد كامرون و نيكولا ساركوزي، رئيس جمهوري فرانسه اعلام كرده‌اند، قاطعانه متعهد به تغيير رژيم معمر قذافي هستند.
با توجه به اينكه فشارهاي اقتصادي و يورش نظامي از قدرت قذافي كاسته است، تغييرات سياسي متحمل‌تر به نظر مي‌رسد. با اين حال نيروي هوايي به تنهايي نمي‌تواند تضميني براي پيروزي انقلابيون ليبي به شمار آيد. وجود نيروهاي زميني براي چنين حركت‌هايي ضروري است و اين در حالي است كه نه تنها تمايل و زمينه‌هاي سياسي براي تشكيل وسازماندهي نيروهاي زميني وجود ندارد، بلكه نيروي انساني تعليم يافته‌ي لازم نيز در اختيار نيست.
با اينكه سقوط قذافي حتمي به نظر مي آيد اين نگراني وجود دارد كه ناتو پس از سقوط وي با تعهداتش چه مي‌كند.»
