بررسی استراتژیک - تایم/ «روسیه در حالی میانجی‌گری میان انقلابیون لیبیایی و معمر قذافی را پذیرفته که این کشور هنوز با تردید به این موضوع نگاه می‌کند، چرا که تاریخ نشان می‌دهد آینده رهبر لیبی جز به دادگاه لاهه ختم نخواهد شد.»
هفته نامه تایم در تحلیلی تحت عنوان “ماموریت مضحک مدودف؛ میانجی‌گری روسیه در بحران لیبی” درباره درخواست‌های جهانی از مسکو مبنی بر میانجی‌گری در بحران لیبی می‌نویسد که «با تشدید حملات هوایی ناتو علیه معمر قذافی، رهبر لیبی، البغدادی المحمودی نخست وزیر دولت وی، از مسکو درخواست کرد میانجی مذاکرات لیبی با انقلابیون شود، چرا که قذافی آمادگی خود را برای مذاکره اعلام کرده است.رهبران فرانسه و آمریکا نیز در نشست گروه هشت در دوویل فرانسه درخواست مشابهی از روسیه کردند تا قذافی را برای کناره گیری از قدرت مجاب کنند و آتش بس برقرار شود.شرایط ایجاد شده برای دیمیتری مدودف، رئیس جمهوری روسیه تا حدی گیج کننده است، چرا که وی به طور ناگهانی مجبور به در دست گرفتن زمان امور شده است و حال این سوال پیش می‌آید که آیا مدودف توانایی کنترل اوضاع را دارد یا خیر.ادامه….
پاسخ این سوال در بهترین حالت ممکن این است: شاید.
روسیه در میان سایر قدرت‌های برتر جهان، موضعی بی‌طرفانه درباره لیبی اتخاذ کرد و از سوی دیگر تلاش کرد تا در اقدامات آنها نیز مشارکت داشته باشد. روسیه به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در خصوص بمباران لیبی رای ممتنع داد و حال باید میزبانی هیات‌های حامی و مخالف رهبر لیبی را عهده دار شود.
صدور مجوز مذاکره از سوی دولت‌های غربی به مسکو جهت مذاکره، اذعان به شکست برای غرب است.
یکی از دیپلمات‌های روسی که در زمان مذاکره اوباما و مدودف در دوویل حضور داشت گفت: آمریکا خواستار میانجی‌گری روسیه شد و از مسکو درخواست کرد قذافی را برای کناره گیری از قدرت و ترک لیبی به مقصد هر کشوری که وی احساس امنیت بیشتری می‌کند، قانع کند.
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که پیشتر تمامی نمایندگان قذافی تنها از انتقال قدرت در لیبی به شرط اجرای اصلاحات در قانون اساسی سخن می‌گفتند که این مسئله اصلا به نفع انقلابیون و غرب نبود. موافقت ناگهانی مدودف برای میانجی‌گری تا حدودی عجولانه به نظر می‌رسد که احتمالا برخی ملاحظه کاری‌های سیاست خارجی را در بر دارد.
برخی از تحلیل‌گران معتقدند، بعید است روسیه بتواند این کشتی را سالم به مقصد برساند، چرا که قذافی انگیزه و روسیه قاطعیت کافی برای متقاعد کردن وی در اختیار ندارند. روسیه چگونه می‌تواند به قذافی اطمینان دهد که سرانجام در دادگاه جنایی بین المللی (لاهه) دادگاهی نخواهد شد.
در دوران حکومت اسلوبودان میلوسویچ، قول‌های مساعدی از سوی میانجی روس به این رهبر یوگوسلاوی داده شد که چنانچه کناره گیری کند، دادگاهی نخواهد شد، اما به محض کنار رفتن از قدرت، وی در دادگاه جرایم جنگی لاهه محکوم شده و در سال ۲۰۰۶ در زندان مُرد.
از این رو می‌توان تا حدی سردرگمی مدودف را توجیح کرد، چرا که وی برای اقدامی تلاش خواهد کرد که آینده مشخصی نخواهد داشت.»
