واحد مرکزی خبر / دو روزنامه نگار چینی و ایتالیایی در میزگردی در شبکه تی وی پنج فرانسه، ادعا و عمل ناتو را در حمایت از مردم لیبی متناقض دانستند.
مجری تی وی پنج فرانسه در مقدمه این میزگرد با اشاره به اعتراضات خیابانی چند ماه اخیر در یمن و درخواست برای کناره گیری علی عبدالله صالح از قدرت گفت: شماری از روزنامه های جهان خبر اول خود را به حوادث یمن اختصاص دادند.
شانگهای دیلی از زخمی شدن صالح و عزیمت وی به عربستان سعودی خبر داده است.
خلیج تایمز امارات نیز زخمی شدن رئیس جمهور یمن را به عنوان خبر خود انتخاب کرده است.
گلف نیوز امارات نیز نوشته است که صالح حتی پس از حمله به کاخش حاضر به ترک قدرت نبود.
دونگ چون روزنامه نگار چینی در پاسخ به این سوال که آیا فقط سیاستمداران چینی پیگیر اخبار بهارهای عربی هستند یا اینکه مردم این کشور نیز به حوادث کشورهای عربی توجه نشان می دهند گفت: هم دولت و هم مردم چین اخبار بهارهای عربی را دنبال می کنند.
دولت چین موضع قبلی خود را در قبال این کشورها حفظ کرده است.
یعنی اینکه این ناآرامی ها به امور داخلی این کشورها مربوط می شود و قرار نیست پکن در آنها دخالتی داشته باشد.
اما پکن از راه های سیاسی تلاش هایی انجام می دهد به طوری که سفیر چین در قطر به ملاقات انقلابیون لیبی اعزام شد و باید نحوه حل و فصل مشکل این کشور را بررسی کند.
اکنون شاهد این هستیم که شهروندان معمولی در لیبی قربانی حملات ناتو هستند و این درحالی است که ناتو مدعی است از مردم لیبی حمایت می کند اما ناتو این روزها بالگردهای جنگی خود را به این کشور اعزام می کند.
آیا هدف ناتو فقط ساقط کردن قذافی و سپس بیرون رفتن از این کشور بود؟ به هیچ وجه.
به همین علت باید بگویم که رولان دوما ( وکیل و وزیر امور خارجه اسبق فرانسه) و ژاک ورژس (وکیل فرانسوی) افرادی شجاع هستند زیرا آنها راه دیگری در پیش گرفته اند (و قصد دارند علیه سارکوزی به اتهام جنایت علیه بشریت در لیبی شکایت کنند).
آنچه تعجب برانگیز است این است که همچنان این امریکایی ها هستند که تصمیم می گیرند چه کسی باید بیاید و چه کسی باید برود.
حتی نیویورک تایمز نیز در مقاله ای افشا کرد امریکا در فکر جانشینی برای قذافی بوده است.
حال این سوال مطرح است که چرا امریکایی ها خود را نخود هر آشی می کنند برای اینکه تصمیم گیری کنند و مقامات چینی مخالف این رویه هستند. آلبرتو توسکانو روزنامه نگار ایتالیایی نیز گفت: همانگونه که خبر آن را شنیده ایم صدها نفر از تونسی ها و لیبیایی ها که تلاش می کردند به جزیره لامپه دوزا ایتالیا یعنی به اروپا برسند غرق شدند.
اروپایی ها و بویژه فرانسوی ها درهای خود را به روی این افراد می بندند و در عین حال ادعا می کنند که می خواهند به آنها کمک کنند.
غربی ها لیبی را بمباران می کنند و مدعی هستند که می خواهند به مردم این کشور کمک کنند و باعث ایجاد دموکراسی در لیبی شوند اما در عین حال ما درهایمان را به روی مردم این کشور می بندیم.
این تناقض در عمل است.
از سوی دیگر فرانسه در ساحل عاج جنگ به راه انداخت.
امروز الحسن واتارا در قدرت است و از انتقام و از مرگ و دوره خونین پس از جنگ در این کشور سخن گفته می شود.
چرا گزارش های واقعی درباره این وضع وجود ندارد.
این امر نگران کننده است.
