دو كارشناس ارشد مسائل خاورميانه در نشستي در لندن به بررسي انتفاضه مردمي در جهان عرب پرداختند و تاكيد كردند كه ضد انقلاب هاي داخلي، منطقه اي و امپرياليستي انقلاب هاي جهان عرب را تهديد مي كنند.
به گزارش خبرنگار ايرنا، در اين نشست كه در محل موسسه ابرار هاوس لندن برگزار شد، دكتر'علي قباني' روزنامه نگار و تحليل گر سياسي مصري و دكتر 'چالرز تريپ' استاد مدرسه عالي مطالعات شرقي و آفريقايي دانشگاه لندن در خصوص عمليات 'ضد انقلاب' در كشورهاي عربي سخناني ايراد كردند و به پرسش هاي حاضران در مورد تحولات اخير در منطقه خاورميانه و شمال آفريقا پاسخ دادند.
در ابتداي اين نشست، دكتر قباني تعريفي از 'ضد انقلاب' ارائه كرد و گفت: اين اصطلاح كه از زمان انقلاب فرانسه وضع شده در تمام انقلاب هاي تاريخ معاصر نيز به چشم مي خورد و در همه آنها انواع عمليات ضد انقلابي فعال بوده است.
به گفته او همانگونه كه انقلاب به معني تغيير رژيم بوده و مردم را براي اين تغيير بسيج مي كند، عمليات ضد انقلاب نيز نيروهاي واپسگرا و مرتجع را براي حفظ وضعيت موجود يا براي برگرداندن اوضاع به وضعيت قبل از انقلاب بسيج و سازماندهي مي كند.
''نمونه هاي اين عمليات را مي توان در حوادث پس از انقلاب كوبا و جنگ معروف خليج خوك ها به خاطر آورد يا در نبرد بين انقلابيون ساندنيست و نيروهاي 'كونترا' در نيكاراگوئه مشاهده كرد.''
به گفته دكتر قباني در مورد شورشيان كونترا، خود لفظ 'كونترا' دلالت صريح به 'ضديت' با انقلاب دارد.
وي در ادامه افزود: با اين حال تمايز بين انقلابي گري و ضد انقلابي گري همواره كار پيچيده و دشوراي بوده است.
وي توضيح داد كه در خصوص انقلاب هاي جهان عرب به جاي اصطلاح ضد انقلاب بهتر است از 'دشمنان انقلاب' استفاده شود. اين دشمنان را به سه دسته كلي مي توان تقسيم كرد: دشمنان داخلي انقلاب، دشمنان منطقه اي شامل ساير كشورهاي مرتجع عرب و دشمنان امپرياليستي مانند آمريكا و ناتو.
دكتر قباني گفت: شعارهاي مشترك انقلاب هاي عربي عبارت است از ساقط كردن حاكم، از بين بردن فساد، ايجاد جامعه سالم و آماده كردن زمينه براي رسيدن به آرمان هاي سياسي و اجتماعي مانند آزادي بيان و آزادي تعيين سرنوشت.
وي افزود: 'البته مشخص است كه اين اهداف بعضي ها را نگران مي كند و اين افراد از تمام نيروي خود استفاده مي كنند تا اين انقلاب ها را از مسير خود خارج كنند.'
وي در معرفي اين نيروها در كشور مصر، ابتدا به نيروهاي باقي مانده از رژيم سابق اشاره كرد و گفت: 'بدن پوسيده حكومت مصر همچنان حضور دارد و فضا را متعفن مي كند. اين بدن شامل پليس فاسد، نيروهاي امنيتي، سران فاسد رسانه ها و مديران دستگاه تبليغاتي حسني مبارك، تجار فاسد و وابسته به رژيم، روساي دانشگاه ها و اعضاي حزب منحله حاكم است.
دكتر قباني اظهارداشت: به اين افراد بايد نيروي ضد انقلاب منطقه اي كه بيش از هر چيزي در قالب شوراي همكاري خليج فارس تبلور يافته را نيز اضافه كرد.
او همچنين از اتحاد بين كشورهاي مرتجع عرب حاشيه خليج فارس، عربستان سعودي، اردن و رژيم صهيونيستي به عنوان ضد انقلاب منطقه اي نام برد و گفت: روشن است كه دموكراسي در منطقه به هيچ عنوان به نفع آمريكا و شركاي امپرياليستي آن نيست.
وي براي روشن شدن موضع آمريكا، توضيح داد كه اين كشور براي جنگ عراق كه به ادعاي آمريكايي ها براي ايجاد و توسعه دموكراسي صورت گرفته تا كنون بيش از هزار ميليارد (يك تريليون) دلار خرج كرده است اما همين دولت براي پا گرفتن دموكراسي جديد مصر حتي يك ميليون دلار هم خرج نمي كند.
'بنابراين روشن است كه هدف واقعي آمريكا در عراق هم ايجاد دموكرسي نبوده است.'
پروفسور 'چالرز تريپ' استاد دانشگاه لندن كه اين روزها در حال تاليف كتاب جديد خود درباره مقاومت در منطقه خاورميانه است در سخنان خود ضمن تاكيد بر تعريف دكتر قباني از ضد انقلاب گفت: 'نه تنها ضد انقلاب كه خود لفظ انقلاب هم بسيار پيچيده، چند وجهي و مورد مناقشه است و تعريف واحدي از آن وجود ندارد.'
وي افزود: در مورد اينكه آيا انقلاب يعني تغيير فرد حاكم يا سرنگون كردن كل حكومت و يا زير و رو كردن كل نظام اجتماعي و ساختار مالكيت، وحدت نظري وجود ندارد.
وي سپس اينگونه نتيجه گرفت كه به همين دليل معناي ضدانقلاب نيز بسيار چند بعدي و مورد مناقشه است.
اين استاد دانشگاه لندن در ادامه سخنان خود گفت: به نظر من هنوز انقلابي در جهان عرب رخ نداده و آنچه ما شاهدش هستيم فقط بروز و ظهور برخي ظرفيت هاي انقلابي مانند فعاليت سياسي بدون خشونت و بسيج مردمي و تسخير فضاهاي عمومي مانند ميدان شهر هاست. با اين حساب بايد گفت كه تسخير فضاي عمومي گرچه تا حدي ظرفيت موفقيت دارد اما نمي تواند براي هميشه انقلاب را پيش ببرد و فقط تا مرحله مشخصي كاربرد دارد.
وي تاكيد كرد: پس از عبور از تجمع خياباني و بسيج مردمي، انقلاب بايد بتواند وارد مراحل بعدي مانند نهادسازي شود.
وي افزود: اين گونه ظرفيت هاي انقلابي به سادگي مي توانند توسط نيروهاي خشن تر و نظامي به گروگان گرفته شده و مسير انقلاب را تغيير داده و به جنگ داخلي ختم كنند؛ مانند آنچه در ليبي اتفاق افتاده و به نوعي در يمن نيز در حال روي دادن است.
در ادامه اين بحث دكتر تريپ گفت: ضدانقلاب گاهي نيز شكل ايدئولوژيك به خود مي گيرد و به عنوان مثال مي توان به تلاش ضد انقلاب در بحرين براي تغيير گفتمان انقلاب به گفتمان درگيري فرقه اي اشاره كرد.
'به همين ترتيب ابهام در اينكه حقوق مردم چيست و انقلاب چه منافعي براي مردم خواهد داشت نيز مي تواند توسط ضدانقلاب ايدئولوژيك مورد سوء استفاده قرار بگيرد.'
