خبرگزاري فارس: يك مركز تحقيقاتي با انتشار مقاله‌اي به بررسي نتايح وقوع انقلاب‌هاي عربي بر ايران و تركيه پرداخت و نوشت كه تحولات اخير در منطقه عربي سياست خارجي و اقتصاد تركيه را تضعيف كرد.
به گزارش مانيتورينگ فارس، مركز تحقيقات شبكه تلويزيوني الجزيره با انتشار مقاله‌اي به قلم "علي حسين بايكر " كارشناس مسائل استراتژيك به بررسي ابعاد انقلاب‌هاي عربي و تاثير اين انقلاب‌ها بر دو كشور ايران و تركيه پرداخته است.
* بعد خارجي انقلاب‌هاي عربي ضد آمريكايي و اسرائيلي است
حسين باكير در ابتداي اين مطلب تاكيد مي‌كند كه در ميان بازيگران منطقه ايران و تركيه بيشترين تاثير را به تحولات كشورهاي عربي دارند و دو كشور رقابت شطرنج‌گونه‌اي در حوزه ژئوپلتيك منطقه دارند كه متاثر از انقلاب‌هاي عربي است و هريك تلاش دارند تا قدرت و نفوذ خود را افزايش دهند.
وي در بخش اول مطالب خود انقلاب‌هاي منطقه را از نگاه ايراني و تركيه مورد بررسي قرار داده است، وي مي‌افزايد كه تركيه با شعار دموكراسي، آزادي، حقوق بشر با انقلاب‌ها برخورد مي‌كند و ابراز مي‌دارد كه تركيه با ابزار اصلاحات در داخل نظام به شكلي دموكراتيك دنبال تغيير در منطقه است.
در سوي ديگر ايران انقلاب‌هاي عربي را امتداد انقلاب اسلامي ايران در سال 1979 مي‌داند كه داراي ماهيت بيداري اسلامي است كه هدف اصلي آن سرنگوني طاغوت‌ها و نوكران غرب است.
حسين بايكر تصريح مي‌كند كه از نقطه نظر جمهوري اسلامي ايران ضد آمريكايي بودن و كمك به مستضعفان مهمترين شاخصه انقلاب‌هاي عربي است كه بايد براساس آن به انقلاب ها كمك كرد.
اين تحليلگر مسائل بين‌المللي مي‌افزايد: وقوع انقلاب‌هاي عربي موضع ايران را در منطقه تقويت كرده است و مجموعه متحدان آمريكا هدف اين انقلاب‌ها قرار گرفت.
اين كارشناس با اشاره به اينكه بعد خارجي انقلاب‌هاي عربي ضد آمريكايي و اسرائيلي است، مي‌افزايد: بعد داخلي اين انقلاب‌ها خواستار آزادي سياسي و بهبود وضع اقتصادي است.
* انقلاب‌هاي عربي سياست خارجي تركيه را تضعيف كرده است
اين كارشناس مسائل خاورميانه در ادامه مي‌افزايد: وقوع انقلاب‌هاي عربي موجب تضعيف سياست خارجي تركيه شد و استراتژي تركيه براي ايجاد امنيت كامل و به صفر رساندن تنش‌هاي منطقه‌اي را به چالش كشيد.
وي با اشاره به نياز تركيه به حفظ وضع موجود در منطقه براي رسيدن به اهداف اقتصادي تغيير در محيط منطقه و بي‌ثباتي آنرا چالشي براي سياست خارجي تركيه دانست.
* ايران متخصص مديريت بحران در خاورميانه است
از سوي ديگر برخلاف تركيه كه در حضور پررنگ در تحولات خاورميانه كم تجربه است، ايران قدرت زيادي در كنترل وضعيت بحران در منطقه دارد و داراي كارشناسان و ابزار مورد نياز اين وضعيت است.
حسين علي باكير با اشاره به ايجاد تغيير در ژئوپلتيك منطقه، اين تحولات را منجر به ايجاد فضاي عمل بيشتر براي ايران دانست كه مي‌تواند از آن سود ببرد.
اين مقاله در بخش ديگري به تاثير انقلاب هاي عربي بر اقتصاد كشورهاي عربي مي پردازد و تاكيد مي‌كند كه مبناي راهبري تركيه براي عملكرد در سياست خارجي مسائل اقتصادي است كه وقوع انقلاب‌هاي عربي با برهم زدن ثبات منطقه‌اي اقتصاد اين كشور را به چالش كشيده است.
* انقلاب‌هاي عربي؛ ضرر براي اقتصاد تركيه و سود نفتي براي ايران
نويسنده مي‌افزايد: وضعيت بي‌ثبات دشمن اقتصاد و سرمايه‌گذاري است و تركيه به دنبال ايجاد منطقه آزاد تجاري در خاورميانه است و انقلاب‌هاي عربي در شرايطي روي داده كه حجم تبادل تركيه با كشورهاي عربي از 7 ميليارد دلار در سال 2002 در حال حاضر به 40 ميليارد در سال 2008 رسيده است.
نويسنده تاكيد دارد كه وقوع انقلاب‌هاي عربي بي‌ثباتي كشورهاي حاشيه خليج فارس منجر به افزايش قيمت نفت در بازارهاي جهاني شد كه اين مسئله به سود اقتصاد ايران است؛ همچنين ناآرامي در متحدان غرب منجر به تضعيف طرح تحريم عليه ايران مي‌شود و طرح آمريكا براي اقدام جمعي ضد ايران را با اختلاف مواجه مي‌كند.
نويسنده در ادامه به بررسي تاثير وقوع انقلاب‌ها در كشورهاي عربي در ايران و تركيه از نقطه نظر امنيتي مي‌پردازد.
وي تاكيد مي‌كند كه بحران در كشورهايي چون سوريه و عراق منجر به سرايت بحران بر تركيه به ويژه در مناطق كردنشين اين كشور مي‌شود و در اين شرايط حزب كارگر كرد (پ.ك.ك) مي‌تواند در مناطق مرزي به تركيه تحرك بيشتري داشته باشد.
* استراتژي دفاع از آنسوي مرزها موفق تر از گذشته
ايران با وقوع انقلاب‌هاي عربي استراتژي دفاعي خود درباره دفاع در خارج از مرزها را با قدرت ادامه خواهد داد و همين مسئله منجر شده كه ايران آسيبي از انقلاب‌هاي عربي نبيند و از سوي ديگر با توجه به تمركز آمريكا به مسائل ديگر در منطقه برنامه هسته‌اي در حاشيه باشد و برنامه هسته اي با سرعت به پيش برود.
حسيد بايكر تصريح مي‌كند كه وقوع انقلاب‌ها آمريكا را مجاب مي‌كند كه نقش ايران به عنوان يك قدرت منطقه‌اي را بپذيرد و در مورد پرونده‌هاي مختلف با اذعان به نفوذ استراتژيك ايران با اين كشور وارد مذاكره شود.
