واحد مرکزی خبر / روزنامه البیان امارات نوشت ، فساد در کشورهای عربی جزو نتایج فرهنگی است که در طول قرن ها در میان اعراب تثبیت شده است و انقلاب های عربی نیز یکی از نتایج گسترش فساد در همین کشورهاست.
این روزنامه در پایگاه اینترنتی خود در مقاله ای به قلم فاطمه الصایغ با عنوان «فساد و شخصیت اعراب» به تعاریف مختلف از فساد اشاره کرد و نوشت، بسیاری از افراد تصور می کنند فساد همان رشوه خواری و تصرف به ناحق در اموال عمومی است.
این فساد در واقع فساد مادی است اما فساد همیشه مادی نیست بلکه در درجه اول فساد اخلاقی و سکوت در برابر تضییع حقوق دیگران است که باعث می شود فساد به یک آفت اجتماعی تبدیل شود و امتناع ازمبارزه با آن عواقب وخیمی برای جامعه در پی خواهد داشت.
وی با تاکید بر این که فساد یکی از مهمترین عوامل انقلاب های عربی به شمار می رود افزود: فساد یکی از مهمترین مسائلی است که جنجال اخلاقی زیادی در کشورهای عربی به وجود آورده است که هنوز هم ادامه دارد.
شاخص فساد در کشورهای عربی و اسلامی در بالاترین حد خود در جهان قرار دارد و این در حالیست که ما در جوامعی زندگی می کنیم که خود را متدین می دانند و دین هم در درجه اول مخالف سرسخت فساد اخلاقی و مادی و حتی معنوی به شمار می رود حال عامل این فساد چه افراد، موسسه های عمومی یا مسئول حمایت از حقوق عمومی باشد. میزان فساد در کشورهای عربی که پس از انقلاب در این کشورها اعلام شد به قدری زیاد بود که بیش از مسائل دیگر مثل سلطه جویی، ظلم و دیکتاتوری که از ویژگی های کشورهای عربی به شمار می روند باعث تحریک افکار عمومی در این کشورها شد.
میانگین فساد در کشورهای عربی به قدری بالاست که ما را واداشت اوضاع اعراب و حتی فرهنگ پر از تناقض شهروندان و مسئولان عرب را مورد بازنگری قرار دهیم.
اگر چنین فرهنگی وجود نداشت که به مسئولان اجازه می دهد بدون هرگونه نظارتی در اموال عمومی دخل و تصرف کنند میزان فساد این قدر افزایش نمی یافت که باعث افزایش غیرمعقول ثروت برخی افراد شود.
اگر چنین فرهنگی که باعث شده است شهروندان عرب چشم و گوش خود را ببندند و سکوت کنند و صرفا اطاع کنند وجود نداشت فساد تا این حد افزایش نمی یافت.
این میزان فساد باعث باز نگری در نحوه تعامل مسئولان در کشورهای عربی با ثروت ملت ها به عنوان ثروت های شخصی می شود که باعث شده است اقدام به ذخیره کردن آن در بانک های اروپا و آمریکا کنند و سه چهارم شهروندان این کشورها تحت خط فقر زندگی کنند. نویسنده در ادامه با اشاره به این که مسئولان کشورهای عربی در حالی برای ملت خود از مجامع بین المللی درخواست کمک می کنند که رقم های سنگینی در حساب های شخصی خودشان ذخیره شده است.
مسئولان کشورهای عربی در حالی برای مردم خود درخواست کمک های غذایی می کنند که خودشان ورم کرده اند و در حالی درخواست کمک های انسانی می کنند که بویی از انسانیت نبرده اند. نویسنده در ادامه می گوید: آیا علت این فساد شخصیت اعراب است که در طول قرن های گذشته به اطاعت و فرمانبرداری و صبوری عادت داده شده اند و به مسئولان خود احترام می گذارند و آنها را تا حد قداست بالا می برند یا آنکه علت آن سوء استفاده مسئولان فاسد از مقام خود است؟ به نظر ما باید گفت همه انچه به آن اشاره کردیم در گسترش فساد در کشورهای عربی نقش دارد و علت اصلی آن فرهنگ عربی است که افراد را به فرمانبرداری و اطاعت و سر فرود آوردن در برابر حکم قضا و قدر اعم از خیر و شر عادت داده است تا جایی که این صفات تاثیری منفی بر شخصیت اعراب گذاشته است.
بر این اساس خانواده ها فرزندان خود را برای اطاعت کورکورانه تربیت می کنند به گونه ای که این نسل ها قدرت «نه» گفتن ندارند و درنتیجه یا ساکت می مانند یا همیشه پاسخ آنها مثبت است.
اما در پی شکل گیری انقلاب های عربی این وجهه کلیشه ای که شخصیت اعراب به خود گرفته بود شکسته شد و شخصیت اعراب اعتبار خود را بازیافت و به بازسازی فرهنگ و ذهنیت خود در قبال قدرت و قدرت طلبان پرداخت. وی شخصیت منفی اعراب را یکی از عوامل اصلی اقدام برخی از مسئولان به هتک حرمت اموال عمومی و طمع ورزی آنها دانست و افزود حکومت هایی که مبتنی بر فاکتورهایی مثل حاکمیت قانون، عدالت اجتماعی و برابری انسان ها نباشند باعث گسترش فساد اخلاقی و در نتیجه از بین رفتن روح مسئولیت پذیری و شفافیت در عملکرد می شود.
نویسنده با اشاره به این که امارات از جمله اولین کشورهایی بود که مبارزه با فساد را به عنوان یکی از شاخص های توجه و اهتمام به اموال عمومی آغاز کرد افزود بر اساس شاخص های جهانی فساد، امارات در رده های پایین قرار دارد که علامت خوبی به شمار می رود و نشان دهنده مدیریت خوب و نظارت و کنترل است.
