واحد مرکزی خبر / مصیبت زدگان سومالیایی در این کشور خشکسالی، و جنگ زده، نیاز مبرم به کمک های انسانی دارند.
به گزارش شبکه تلویزیونی الجزیره خبرنگار این شبکه در گزارش اختصاصی از شهر دوبلی در نزدیکی مرز سومالی با کنیا در مورد گریختن مردم به سوی کنیا به علت ادامه خشکسالی شدید، قحطی، و جنگ در سومالی، گفت اینان قحطی زدگانی اند که از بدترین خشکسالی در حدود شصت سال گذشته در شاخ آفریقا رنج می برند.
برخی که خوش اقبال ترند در پشت وانت ها سفری دو روزه را به سوی مرز کنیا می‌پیمایند، و برخی دیگر از آوارگان با خانواده هایشان، بیش از یک ماه در بیابان‌ها و زیر آفتاب داغ پیاده‌روی می کنند تا خود را به این شهر مرزی برسانند.
این افراد، صرفاً به دنبال آب، غذا، و پناهگاهی برای اسکان خود و اعضای خانواده شان می‌گردند.
یکی از آوارگان جوان که با همسر و فرزند نوزادش به این شهر آمده است گفت، ما در روستای خود در سومالی، تمامی گاوها و سایر دام‌های خود را از دست دادیم و هیچ راهی برای امرار معاش نداشتیم، و لذا مجبور شدیم خود را با وانتی که مملو از پناهندگان بود، به اینجا برسانیم.
خبرنگار الجزیره گفت، به رغم نیازهای مبرم این مردم به آب، غذا، و خدمات پزشکی، هیچ امدادرسانی انسان دوستانه در این شهر مرزی سومالی وجود ندارد.
نزدیک ترین جایی که ممکن است این آورگان از چنین خدماتی بهره مند شوند، آن سوی مرز، در اردوگاه آوارگان در کنیا است، زیرا کشور کنیا برای اسکان شمار بی سابقه از آوارگان سومالیایی و غیره، بزرگترین اردوگاه پناهندگان را در جهان در منطقه مرزی خود بنا کرده است.
این در حالی است که کشور کنیا نیز با خشکسالی کم سابقه که تمامی کشورهای این منطقه در شرق آفریقا را فراگرفته، دست و پنجه نرم می کند.
این منبع افزود، سال ها است که شهروندان سومالیایی برای فرار از تبعات جنگ به این اردوگاه می آمده اند، اما خشکسالی اخیر، بر شمار پناهندگان سومالیایی در این اردوگاه به شدت افزوده است.
این مردم می گویند، ما هیچ علاقه ای نداشتیم، منازل و زمین های خود را در زادگاهمان در سومالی ترک کنیم، اما اگر برای پیدا کردن آب و غذا به اینجا نمی آمدیم، به احتمال زیاد در خانه های خود از گرسنگی و تشنگی، هلاک می شدیم، یا فرزندانمان را از دست می دادیم.
سعدیه علی عدن، فعال سومالیایی و نویسنده مقیم امریکا در مورد نیاز مبرم و فوری به کمک به مردم مصیبت زده سومالی گفت، سومالیایی های مقیم کشورهای غربی و سایر خیرین، مقادیر قابل توجهی کمک های انسانی برای مردم قحطی زده سومالی جمع آوری کرده اند، اما نگرانی اصلی این است که این کمک ها را چگونه به آوارگان برسانیم.
به علاوه، این مشکل وجود دارد که ممکن است کمکی که به مناطق خشکسالی زده ارسال می شود، به دست مردمی که بیش از همه به آن نیاز دارند نرسد، و حیف و میل شود یا به دست سودجویان بیافتد.
وی افزود، گروه شبه نظامی الشباب در سومالی نیز اعلام کرده که آماده است، کارکنان سازمان های خیریه‌ی بین المللی را به مناطق قحطی زده سومالی راه دهد تا به وضع مردم مصیب زده این کشور، رسیدگی کنند.
سعدیه علی عدن افزود، همین امر نشان دهنده وخامت اوضاع است، و گروهایی مانند الشباب نیز می دانند که این موضوعی سیاسی نیست، و بسیاری از مردم، در حال جان دادن اند، و اگر آنان (گروه الشباب) به آژانس های خیریه اجازه فعالیت در سومالی ندهند، بخشی از مسئولیت جان باختن شمار زیادی از قحطی زدگان سومالیایی بر دوش این گروه های شبه نظامی خواهد افتاد.
وی در خاتمه تأکید کرد، جامعه بین المللی که قبلاً از نبود امنیت در سومالی بیمناک بوده، اکنون هیچ بهانه ای برای کمک نکردن به مردم سومالی ندارد، زیرا حتی گروه های شبه نظامی داخل سومالی از این کار ممانعت به عمل نمی آورند، و لذا ما باید از این فرصتِ به دست آمده، برای امدادرسانی به قحطی زدگان سومالیایی، بیشترین بهره را ببریم.
وی افزود، با این حال مشاهده می کنیم که جامعه بین المللی، دو و دو دهم میلیون دلار برای ساختن زندانی در سومالی برای دزدان دریایی هزینه کرده، و این در حالی است که مردم این کشور در حال جان دادن از گرسنگی و تشنگی هستند و بیش از پیش به کمک های انسانی بین المللی نیاز دارند.
