خبرگزاري فارس: طبق يك سند آمريكايي، صدام (عراق)، عرفات (فلسطين)، قذافي (ليبي)، عمرالبشير (سودان) و بشار اسد (سوريه) دشمنان آمريكا در خاورميانه معرفي شده‌اند كه طبق طرحي به نوبت بايد از سال 2003 به بعد از بين بروند. بحران سازي در سوريه براي براندازي نظام اسد آخرين مرحله از اين طرح است.
به گزارش فارس، «ابو جوده» نويسنده عرب در گزارشي با اشاره به تحولات سوريه و دخالت بيگانگان در امور داخلي اين كشور نوشت: اگر فقدان عامل داخلي (سياسي و اقتصادي) در تحريك اعتراض مردمي در مدت اخير [در سوريه] غيرمنطقي باشد، بسيار سادگي است كه عامل بيگانه (منطقه‌اي و بين‌المللي) را در امور داخلي ناديده بگيريم.
عامل داخلي كه در سال‌هاي حمكراني تك‌جانبه كه مانع آزادي بيان شد و فرصت‌هاي توسعه را از بين برد، در فراهم كردن زمينه براي دخالت خارجي نقش دارد تا اينكه عامل بيگانه تحت پوشش نام‌هايي مانند حقوق بشر و دموكراسي وارد شود.
پايگاه خبري لبناني «تيار» در گزارشي تحت عنوان «سندي آمريكايي كه جروزالم پست 10 سال پيش منتشر كرد: سرنگوني اسد قبل از قذافي غيرممكن است و كنار گذاشتن اسد با پايان دادن به حسني مبارك امكان دارد» نوشت: در مقاله‌اي كه روزنامه اسرائيلي جروزالم‌پست در اكتبر سال 2001 منتشر كرد، يعني كمي پس از اتفاقات 11 سپتامبر، در كشاكش آمادگي آمريكا براي اشغال افغانستان، اطلاعاتي از يك سند آمريكايي به نام «برنامه محو دشمنان دموكراسي و صلح در خاورميانه» منتشر شد كه به قرار ذيل بود: صدام حسين، ياسر عرفات، معمر القذافي، عمر البشير و نهايتا بشار اسد.
اين روزنامه در آن زمان اعلام كرد كه اين سند به درخواست جرج بوش رئيس جمهور وقت آمريكا اندكي پس از تكيه زدن به قدرت، تهيه شده است تا از زمان حمله به عراق در سال 2003 عملا آن را اجرايي كند.
در اين سند كه هرگونه اقدام نظامي براي تحقق اهداف را بعيد اعلام نكرده، شرط شده است كه اين امر در در بيشتر موارد با كشورهاي عضو پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) هماهنگ شده باشد. در ابتدا نيز برنامه‌اي مفصل با هدف اشغال عراق به عنوان اساسي براي تحقق اهداف طرح بزرگ منطقه ارائه شده است.
* مرگ ياسر عرفات ؛
در حاشيه اتهامات اين سند به عرفات درباره حمايت از گروه‌هاي تروريست و عدم توجه كردن وي به نصايحي درباره ضرورت رويارويي با آن، اين سند خواستار محاصره و منزوي كردن وي با هدف عدم تاثيرگذاري او [بر ديگران] مي‌شود و رخ داد آنچه رخ داد بخصوص در مرحله ما قبل وفات وي.
در اين سند در خصوص منازعه اعراب و اسرائيل تاكيد شده است كه آمريكا و اروپا بايد به دركي مشترك برسند. پس از سخن از صدام و ياسر عرفات و راه‌هاي پايان دادن به آنان سند اينطور ادامه مي‌يابد: پس از فارغ شدن از اين مرحله، به سوي ليبي خواهيم رفت؛ جايي كه يكي از نظام‌هاي ديكتاتوري دنياست و براي مداخله در آن نيز انگيزه و مدارك كافي خواهيم داشت.
* سرنگون كردن رژيم ليبي ؛
در اين سند اذعان شده است كه «نظام قذافي از سازمان‌هاي تروريستي زيادي در دنيا حمايت كرده است. در سال 1998 دويست ميليون دلار براي خريد مواد لازم براي ساخت سلاح كشتار جمعي در اختيار صدام قرار داد و به دانشمندان عراق كمك‌هاي زيادي مي‌كرد».
در ادامه اين سند با اذعان به صداقت ليبي در برابر متحدان غربي خود و با بيان اينكه دلايلي وجود دارد كه نشان مي‌دهد قذافي شخصا به دنبال ساحت سلاح كشتار جمعي است و 100 دانشمند هسته‌اي عرب را به خدمت گرفته است و برنامه همچنان ادامه دارد، نتيجه‌گيري شده است كه نظام ليبي بايد به شيوه عراق سرنگون شود... «ولي آنچه بايد انجام بدهيم اين است كه مثل صدام، فرصت زيادي به قذافي ندهيم و پايان دادن به [رژيم] او از راه نظامي بايد در كمترين زمان ممكن باشد»... «ما اطمينان داريم كه عمليات نظامي در ليبي به دليل موضع كشورهاي همسايه آن، بخصوص مصر [حسني مبارك] كه هميشه مخالف تغيير نظام ليبي از راه زور است، بسيار پيچيده خواهد بود. درخواست ما با تغييراتي مهم روبه‌رو مي‌شود كه بايد با رويكردهاي جديد در خاورميانه انسجام داشته باشد».
پايگاه خبري شام‌پرس سوريه نيز با انتشار اين خبر افزود: در اين سند پس از صدام حسين و ياسر عرفات و معمر القذافي نوبت به عمر البشير رئيس جمهوري سودان و در پايان نوبت به بشار اسد مي‌رسد.
در خصوص سودان كه سرانجام ابتداي سال جاري (2011) جنوب اين كشور، از سودان جدا شد و هفته پيش استقلال خود را جشن گرفت، اين سند اعلام مي‌كند كه «بعد از ليبي نوبت سودان است، از طرق برافروختن اختلافات دولت سودان و جنوبي‌ها».
* بحـران سازي در سـوريه ؛
طبق گزارش روزنامه جروزالم پست، به موازات اين برنامه‌ها در سوريه نيز بحراني‌هايي بايد خلق شود؛ گاهي به اتهام داشتن سلاح‌هاي كشتار جمعي و دستيابي به آن از طريق عراق، و گاهي به دليل پناه دادن به گروهك‌هاي تروريستي كه اين كارها، راه را براي تحقق هدف بزرگ‌تر فراهم كند؛ هدفي كه سرنگوني نظام بشار اسد و روي كار آمدن دولتي است كه صلح و همكاري با اسرائيل را قبول كند. همچنين مقدمه را براي ورود سوريه به ليست كشورهايي فراهم كند كه براي دخالت واشنگتن در آنان براي نشر مفاهيم دموكراسي [!] تهيه شده است.
در گزارش اين روزنامه اسرائيلي آمده است كه مطالب اين سند، رويكردهاي اصلي دولت‌هاي عضو ناتو را نشان مي‌دهد كه در آن سال‌ها مورد بحث و قرار بوده است تا از سال 2003 و 2004 اجرايي شود.
بنا بر آنچه در اين سند آمده است، در آن سال، دولت آمريكاي از كشورهاي عضو ناتو خواسته است تا پاسخ نهايي خود را براي اجراي طرح زودتر ارائه كنند و واشنگتن اعلام كرده است كه استفاده بعدي از فوايد اقتصادي خاورميانه، متعلق به كشورهايي است كه از ناحيه نظامي نيز با اين طرح موافقت كنند.
شام پرس نوشت: بر اساس آنچه در اين سند آمده است، هر چند اتفاقات منطقه داراي اسبابي داخلي است كه بيان كننده خواست مردم است، ولي در عين حال نشان دهنده رويكرد از پيش تعيين شده‌اي است كه قصد داشت مانند دومينو نظام‌هايي را در كشورهايي كه آخرين حلقه آن سوريه بود سرنگون كند آن هم به دليل موضع نظام سوريه در قبال منازعه اعراب- اسرائيل است نه به دليل دلسوزي غرب براي مردم سوريه و آزادي بيان آنان.
