خبر انلاین - جوانان میدان تحریر بازگشتند تا انقلاب را از مصادره غربی ها و دوستان حسنی مبارک در امان دارند

از نخستین روزی که مصری ها به تبع تونسی ها به میدان تحریر قاهره ریختند بیش از شش ماه می گذرد. با این همه هنوز مطالبه اولیه مصری ها که ریشه کنی تمام ساختارهای سیاسی وابسته به خاندان مبارک بود برآورده نشده است . میدان تحریر باز هم در چند هفته گذشته شاهد بازگشت معترضانی بوده است که اصرار دارند انقلاب را به معنای تمام کلمه به سرانجام برسانند. انقلابی که در آن از نزدیکان به مبارک نامی برده نشود و از دولتمردان آن سه دهه هم نشانی نباشد.


تاریخ برگزاری انتخابات در مصر دایما توسط شواری نظامی تغییر می کند. چهره ها پشت سر هم تغییر می کنند و البته هیچ کدام از این خانه تکانی های فرمالیته آن چیزی نیست که جوانان میدان تحریر فریاد می زدند.


در چند روز اخیر نخست وزیر برای آرام کردن معترضانی که باز به میدان تحریر بازگشته اند وزیر امور خارجه را تغییر داده است . عصام شرف ، 'محمد کامل عمرو' را به عنوان وزیر امور خارجه جدید این کشور منصوب کرد، وی جانشین محمد العرابی وزیر خارجه فعلی مصر خواهد شد.


در روزهایی که اخبار ضد و نقیض فراوانی در خصوص اوضاع جسمی حسنی مبارک به گوش می رسد بسیاری از تحلیل گران به واکاوی چرایی بازگشت جوانان مصری به خیابان های قاهره پرداخته اند.


محمد منهاج سفیر اسبق ایران در لیبی در گفتگو با خبرآنلاین دلیل این یاس و سرخورده گی را در ویژهگی های برجسته ای می داند که این انقلاب در خود جای داد و می گوید: انقلاب مردم مصر در مقایسه با سایر کشورهایی که در حال تجربۀ گذار به دمکراسی هستند، ویژگیهای برجسته ای دارد. با گذشت بیش از 5 ماه سقوط مبارک، مردم با مشاهده کندی روند اصلاحات هنوز به خیابانها می آیند تا از انقلاب خود محافظت می کنند. آرامش و امنیتی که بعد از سقوط رژیم مبارک و بن علی بر دو کشور حکمفرما شده و پیامدهای منفی اندکی هم داشته، چندان برای غرب مطللوب نیست و چه بسا در انحراف مسیر کنونی نیز تلاش کنند.اما در هر حال آنچه مسلم است، آنست که خواست و مطالبات مردم را نمی توان نادیده گرفت و پایداری مردم در این مدت ثابت کرده است که آنها مصمم از انقلاب خود حفاظت خواهند کرد.


این در حالیست که جعفر قنادباشی کارشناس شمال آفریقا در پاسخ به سوالی مشابه می گوید: مردم مصر احساس می کنند که فریب خورده اند و مطالباتشان نادیده گرفته شده است. شرایط کنونی همان روندی نیست که انقلابیون بدان رضایت داده باشند. با سقوط مبارک مردم امید داشتند با تغییر قانون اساسی، اصلاحات شکل سریعتری به خود گیرد. در حالیکه با گذشت چندین ماه از سقوط مبارک هیچ حرکت مثبتی در جهت بهبود وضعیت مصر صورت نگرفته است.


مصر دومین کشوری بود که تن به بازی خیزش های عمومی در خاورمیانه و شمال آفریقا داد . با این همه آرزوی بسیاری از شهروندانی که چه در آسیای میانه و چه در دیگر کشورهای عربی از دیکتاتوری رنج می برند این است که مانند جوانان میدان تحریر بتوانند آزادی را مطالبه اصلی خود بدانند. تحلیل گرانی که در ابتدا برای منحرف کردن جریان انقلاب ادعا می کردند مصری ها غم نان داشتند و نه دغدغه دموکراسی؛ این روزها انگشت حیرت به دهان حوادث ادامه دار مصر را تعقیب می کنند.


دولت مصر هر روز به بهانه خانه تکانی های اساسی تر تشکیل کابینه جدید را به تعویق می اندازد و هرزچندگاهی خبر می رسد که مثلا ادامه رابطه قاهره با اسرائیل و امریکا مردم را خشمگین کرده است و یا مصری ها خواهان نزدیکی به تهران هستند و دولتمردان آنها در برابر این درخواست مقاومت می کنند.


ایالات متحده و دوستداران آن در منطقه برای خرید انقلاب مصر کمک های نقدی و غیرنقدی خود را راهی این کشور کرده اند. در این میان نمی توان از خیر نقشه های جدید رژیم صهیونیستی برای مصر پس از حسنی مبارک هم گذشت. مصری که دیگر بله قربان گوی تل آویو نشین ها نخواهد بود. این در حالیست که مصر بعد از حسنی مبارک چندان تمایلی به حفظ رابطه حسنه با واشنگتن مانند قبل ندارد. افرادی مانند عمر موسی که در سه دهه گذشته به اجبار از صحنه سیاسی مصر دور بودند اکنون از استراتژی های جدید خود برای منطقه سخن می گویند.