خبرگزاري موج - به قلم بان کي مون، دبير کل سازمان ملل متحد

مردم درسراسر شاخ آفريقا در گرسنگي به سر مي برند. ترکيبي فاجعه آميز از درگيري، قيمت بالاي مواد غذايي و خشکسالي 11 ميليون انسان را در وضعيت اسف باري قرار داده است. از ماه ها قبل سازمان ملل متحد هشدارهاي لازم را داده است. ما در برابر استفاده از کلمه قحطي مقاومت کرده ايم، اما روز چهارشنبه گذشته رسما اين واقعيت يعني وقوع قحطي که سريعا در حال افزايش است را به رسميت شناختيم. قحطي در بخش هايي از سومالي رخ داده و در حال گسترش است.
اين هشداري است که نمي توانيم انکار کنيم. اينجانب هر روز گزارش هاي دلخراشي از تيم هاي سازمان ملل متحد در منطقه دريافت مي کنم. آوارگان سوماليايي که گله ها و بزهايشان به دليل تشنگي از بين رفته اند، هفته ها پاي پياده براي دريافت کمک به سوي کنيا و اتيوپي در حرکت هستند. يتيمان که والدينشان را از دست داده اند، تنها، وحشت زده و گرسنه وارد سرزمين هاي بيگانه مي شوند.
در داخل سومالي داستان هاي وحشتناکي از خانواده هايي مي شنويم که يکي يکي شاهد مرگ کودکان خود هستند. اخيرا زني پس از سه هفته سفر مشقت آور وارد اردوگاه آوارگان سازمان ملل متحد واقع در 140 کيلومتري جنوب موگاديشو شد. حليمه عمر از اهالي منطقه شبله سفلي، زماني زني مرفه بود. امروز پس از سه سال خشکسالي، به سختي به زندگي ادامه مي دهد. از شش کودک وي، چهار نفر جان خود را از دست داده اند. حليمه مي گويد "هيچ چيز در جهان بد تر از اين نيست که شاهد مرگ کودکان خود به دليل عدم توانايي در تغذيه آنان باشيد. من اميدم را از دست مي دهم".
حتي براي آناني که به اردوگاه ها مي رسند، معمولا اميدي نيست. بسياري از آنان پس از سفري طولاني از سرزمين هاي خشک بسيار ضعيف شده اند و غالبا قبل از بازيابي دوباره توانشان، هلاک مي شوند. آناني که نياز به توجه پزشکي دارند، معمولا دارو برايشان وجود ندارد. رنج پزشکاني را تصور کنيد که بايد شاهد مرگ بيماران خود به دليل نبود منابع باشند.
اين وقايع ما را به عنوان خانواده واحد بشري، شوکه مي کند. مي پرسيم: چگونه اين فاجعه دوباره رخ داده است؟ بديهي است که در جهان غذا به اندازه کافي وجود دارد و البته بايد اذعان کرد که اوضاع اقتصادي وخيم است. در عين حال از زمان هاي دور حتي در بدترين شرايط، انگيزه دلسوزي و شفقت در کمک به هم نوع هرگز متزلزل نبوده است.
اينجانب امروز به همين دليل به فکر جلب توجه جهاني به اين بحران افتاده ام و البته به صدا درآوردن زنگ خطر براي درخواست از مردم جهان جهت کمک به سومالي در اين لحظه که به شدت نيازمند کمک هستند. براي نجات مردم در معرض خطر که عمده آنان را زنان و کودکان تشکيل ميدهند، نيازمند تقريبا 1 ميليارد و 600 ميليون دلار کمک هستيم. تا کنون کمک دهندگان بين المللي تنها نيمي از اين مبلغ را ارائه داده اند. براي معکوس کردن روند فعلي و براي ارائه اميد به نام بشريت مشترکمان، ضروري است بسيجي جهاني انجام شود.
اين به معني همه افراد است. اينجانب ازتمامي ملت ها چه آناني که هر سال کمک مالي براي تلاش هاي ما ارائه مي دهند و چه آناني که به گونه اي سنتي از راه نظام چند مليتي کمکي ارائه نمي کنند، مي خواهم براي کاهش اين چالش تلاش نمايند. در 25 ژوئيه در شهر رم کارگزاري هاي تخصصي سازمان ملل متحد براي هماهنگي پاسخ اضطراري ما وجمع آوري پول براي کمک هاي فوري گردهم مي آيند.
در عين حال ما بايد به عنوان تک تک شهروندان از يکديگر بپرسيم چگونه مي توانيم کمک کنيم. نوع کمک ها مي تواند اهدائيه هاي محرمانه باشد. همانند کمک هاي اضطراري انساندوستانه قبلي در اندونزي پس از سونامي يا هائيتي بعد از زمين لرزه يا معرفي نمايندگان منتخب براي ارائه کمک هاي بيشتر. حتي در بهترين وضعيت، ممکن است اين کمک ها کافي نباشند. اين خطر وجود دارد که نتوانيم تمامي نيازها را برطرف نماييم.
وضعيت به ويژه در سومالي دشوار است. در آنجا درگيري جاري تلاش هاي امدادي را تحت الشعاع قرار داده است. افزايش قيمت مواد غذايي به گونه اي گسترده ÷موجب مشکل مالي براي کارگزاري ها و سازمان هاي مردم نهاد بين المللي گرديده است. اوضاع عملياتي پيچيده هستند زيرا دولت ملي انتقالي سومالي تنها بخشي از پايتخت يعني موگاديشو را در کنترل دارد. ما با نيروهاي الشباب، گروه شبه نظامي اسلامي، در حال رسيدن به توافقي هستيم براي اجازه دستيابي به مناطقي از کشور که تحت کنترل اين گروه است. اگر موفق شويم هنوز ملاحظات جدي امنيتي باقي مي ماند.
بايد اعتراف کرد کنيا و اتيوپي که سخاوتمندانه مرز هايشان را باز نگه داشته اند خود نيز با چالش هاي زيادي رو به رو هستند. بزرگترين اردوگاه پناهندگان در جهان "دادآب" هم اکنون با حدود 380 هزارپناهنده، بيش از ظرفيت خود ميزبان پناهندگان است. هزاران نفر ديگر منتظر ثبت نام در اين اردوگاه هستند. در اتيوپي، کشور همسايه 2 هزار نفر در روز به اردوگاه "دولو" وارد مي شوند که تلاش مي شود همين روند حفظ گردد. در جيبوتي و اريتره ده ها هزار نفر نيازمند هستند و اين تعداد به گونه اي بالقوه روبه افزايش است.
اگر حتي پاسخگوي بحران فعلي باشيم، بايد راه هايي براي رويارويي با عواملي بيابيم که موجب قحطي شده اند. ممکن است اين خشکسالي بدترين نوع در دهه هاي اخيربوده باشد، اما به دليل بروز اثرات تغييرات اقليم که امروز در سراسر جهان احساس مي شوند، به يقين آخرين آنها نخواهد بود. اين امر نيازمند اقداماتي عملي است مانند: تهيه بذرهاي مقاوم در برابر خشکسالي، اجراي آبياري مقرون به صرفه، ايجاد زيرساخت هاي روستايي و ارائه برنامه هاي نگهداري ازاحشام.
چنين طرح هايي موثر هستند. در 10 سال گذشته اين طرح ها به افزايش 8 درصدي توليدات کشاورزي در اتيوپي کمک نموده اند. ما همچنين شاهد بهبود نظام هشداردهند اوليه بوده ايم. از اين رو آگاه بوديم اين خشکسالي رخ خواهد داد و در نوامبر گذشته هشدار داده بوديم. بايد اطمينان حاصل شود که اين هشدارها در آينده قبل از وقوع فاجعه جدي گرفته شوند.
از همه مهم ترما نيازمند صلح هستيم. تا زمانيکه درگيري در سومالي هست، نمي توانيم به گونه اي موثر با گرسنگي مبارزه کنيم. کودکان بيشتري دچار گرسنگي مي شوند و مردم بيشتري بي دليل کشته مي شوند. نهايتا اين چرخه ناامني به گونه اي خطر ناک گسترش مي يابد.
حليمه عمر در سومالي به ما گفت: "شايد اين سرنوشت ما است و شايد معجزه اي رخ دهد و از اين کابوس رهايي يابيم".
اينجانب قادر نيستم اين را به عنوان سرنوشت حليمه بپذيرم. ما بايد به اتفاق، او و هم وطنان او و تمامي کودکان آنان را از اين کابوس وحشتناک واقعي نجات دهيم.