واحد مرکزی خبر/ پایگاه اینترنتی گلوبال ریسرچ در گزارشی به بررسی ائتلاف آمریکا و القاعده در جنگ های بوسنی ، کوزوو و لیبی پرداخت و نوشت:
به دنبال فروپاشی دیوار برلین و بحران مالی جهان در سال دو هزار و هشت کاهش چشمگیری برای هزینه های نظامی آمریکا و ارتش غرب پیش بینی شد اما در هر دو مرحله این هزینه ها نه تنها کاهش نیافت بلکه به سبب عواملی همچون مداخله آمریکا در امور بالکان در دهه هزار و نهصد و نود و امروز نیز در لیبی بلافاصله رو به افزایش گذاشت.
آنچه از دید همگان پنهان ماند وسعت دامنه همکاری و ائتلاف پنهانی القاعده با آمریکا در زمینه مداخله در امور بالکان و لیبی به جای دشمنی با واشنگتن بود.
آمریکا و رسانه های هوادار این کشور مداخله در امور بالکان و لیبی را رویکردی انسان دوستانه توصیف کردند که این امر مورد قبول برخی طرفداران واشنگتن واقع شد اما انگیزه هایی قوی تر ، از نفت گرفته تا مسائل ژئو راهبردی در این اقدام آمریکا بی تاثیر نبود.
آمریکا و گروه های اسلامگرا برای تعیین اینکه چه کسی بر مراکز مهم و اصلی منطقه اروپا آسیا در دوره پس از فروپاشی شوروی نظارت داشته باشد در تمامی جنگ ها از سال هزار و نهصد و هشتاد و نه رو در روی یکدیگر قرار داشته اند.
در برخی کشورها همچون سومالی در سال هزار و نهصد و نود و سه و افغانستان در سال دو هزار و یک این رویارویی آشکارا نمود یافت ، به نحوی که هر یک طرفین تجاوزات دیگری را دستاویزی برای اقدامات مداخله جویانه خود قرار داد. اما آمریکا در دیگر اقدامات مداخله جویانه این کشور همچون مداخله در امور جمهوری آذربایجان در سال هزار و نهصد و نود و سه ، القاعده را به عنوان منبعی برای افزایش نفوذ خود قرار داده است .
پس از آنکه شمار زیادی از جنگجویان باتجربه عرب تبار و خارجی در پروازی که از سوی سه کهنه کار سابق شرکت هواپیمایی ایر امریکا متعلق به سیا ترتیب داده شده بود به طور پنهانی از افغانستان وارد جمهوری آذربایجان شدند رئیس جمهور هوادار مسکوی این کشور از قدرت برکنار شد. این اقدام آمریکا دو پیامد به دنبال داشت یکی آنکه شبه نظامیان باید در منطقه ناگورنی قره باغ از مسلمانان در برابر نفوذ روسیه محافظت می کردند و دیگر آنکه آمریکاییها راه را برای فعالیت رئیس جمهور جدیدی باز کرده بودند که میادین نفتی باکو را در اختیار شرکت های نفتی غربی قرار می داد.
همکاری آمریکا با اصولگرایان مسلمان در برابر دشمنان سکولار موضوع جدیدی نیست و به سال هزار و نهصد و پنجاه و سه باز می گردد هنگامیکه سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا ، سیا ، روحانیون راستگرا را برای برکناری مصدق نخست وزیر وقت ایران به خدمت گرفت و همکاری با گروه سنی اخوان المسلمین را آغاز کرد.
این در حالی است که در لیبی در سال دو هزار و یازده ارتباط پیچیده تری میان آمریکا و عناصر القاعده وجود دارد و به همکاری این دو در بوسنی در حدفاصل سال های هزار و نهصد و نود و دو تا هزار و نهصد و نود و پنج و در کوزوو در سال های هزار و نهصد و نود و هفت تا هزار و نهصد و نود و هشت بی شباهت نیست.
آمریکا به جنگ داخلی در این کشورها با نام مداخله انسان دوستانه برای مهار طرفی واکنش نشان داد که مرتکب اقدامات بی رحمانه می شد اما در همه سه کشور دو طرف درگیر مرتکب چنین اقداماتی شدند و آمریکا از طرفی حمایت کرد که متحد القاعده بود.
آنچه در اذهان عمومی در مورد علت این اقدام آمریکا عنوان شد با واقعیت منافات داشت و به دور از ماهیت حقیقی آن بود.
وقایعی که در تاریخچه جنگ بوسنی به ثبت رسیده در مورد کوزوو نیز صدق می کرد و اکنون در لیبی به نمایش گذاشته شده است.
در همه سه کشور نشانه هایی به چشم می خورد که نشان می دهد برخی گروه های اطلاعاتی غربی و آمریکایی از آغاز ناآرامیهای این کشورها و پیش از آنکه خشونت در آنها علت اقدامات مداخله جویانه واشنگتن عنوان شود با اعضای القاعده همکاری داشته اند.
چنین نشانه هایی گواه آن است که آمریکا از مداخله در امور این کشورها انگیزه های قوی تری دارد که بهره برداری شرکت های نفتی غربی از ذخایر نفتی لیبی همانند عراق و یا احداث خط لوله نفت راهبردی در سراسر منطقه بالکان از جمله آنهاست. اینکه آمریکا از القاعده در فعالیت های تروریستی حمایت خواهد کرد با آنچه در رسانه های این کشور منتشر می شود به کلی منافات دارد.
اتحاد میان آمریکا و القاعده مبتنی بر اتحادی است که زبیگنیو برژینسکی مشاور امنیت ملی جیمی کارتر رئیس جمهور اسبق آمریکا در راهبرد سیاسی خود برای حمله به افغانستان بر آن تاکید داشت. برژینسکی در سال های هزار و نهصد و هفتاد و هشت تا هفتاد و نه در استفاده از حربه تروریسم علیه اتحاد جماهیر شوروی سابق تردید نکرد و از تلاش های سرویس اطلاعاتی شاه (مخلوع) ایران برای همکاری با اعضای القاعده به منظور بی ثبات ساختن افغانستان حمایتی به عمل آورد که حمله شوروی سابق را به آن کشور رقم زد.
وی بعدها به کارتر گفت هم اکنون زمان آن فرارسیده است که روسیه درگیر جنگی مشابه جنگ ویتنام شود. ویلیام کیسی مدیر سیا نیز راهبرد برژینسکی را با استفاده از اقدامات تروریستی علیه شوروی سابق در افغانستان ادامه داد.
سیا در ابتدا از طریق سرویس های اطلاعاتی پاکستان از افراط گرایان افغان همچون گلبدین حکمت یار که در حال حاضر یکی از دشمنان آمریکا در افغانستان بشمار می رود حمایت می کرد اما در سال هزار و نهصد و هشتاد و شش به حمایت از طرح پیشنهادی سازمان اطلاعات پاکستان برای بکار گیری مسلمانان تندرو از سراسر جهان به منظور ورود به پاکستان و مقابله با جنگجویان افغان متعهد شد.
همچنانکه در کوزوو و بوسنی شاهد بوده ایم در لیبی نیز نشان هایی هشدار دهنده مبنی بر آن وجود دارد که آمریکا همچنان به فعالیت های تروریستی به عنوان حربه ای برای برچیدن جوامع سوسیالیست و یا شبه سوسیالیست ادامه می دهد که در قلمرو نفوذی این کشور قرار ندارند ، ابتدا اتحاد جماهیر شوروی سابق ، سپس یوگسلاوی و امروز نیز لیبی. در این گزارش به ائتلاف آمریکا و القاعده در لیبی نیز اشاره شده و آمده است: مداخله نیروهای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ، ناتو ، در لیبی بر خلاف آنچه به چشم می خورد اقدامی بشردوستانه جلوه داده شده است ، این در حالی است که دو گروه درگیر در لیبی مرتکب اقدامات غیرانسانی می شوند.
بیشتر گزار ش رسانه ها درلیبی از اقدامات وحشیانه نیروهای وفادار به معمر قذافی رهبر این کشور حکایت دارد اما بر اساس آنچه روزنامه انگلیسی زبان دیلی تلگراف منتشر کرده ساکنان شهر بنغازی که تحت کنترل انقلابیون قرار دارد در رعب و وحشت زندگی می کنند و بسیاری از آنها حتی جرات تردد در خیابان ها را در ساعاتی از شب ندارند.
از زمان رویارویی انقلابیون لیبی با نیروهای قذافی صدها کارگر مهاجر از سودان ، سومالی ، اتیوپی و اریتره از سوی انقلابیون نژاد پرست ربوده شده و به قتل رسیده اند و رسانه های بین المللی بر این حقیقت سرپوش گذاشته اند.
دیده بان حقوق بشر به تازگی انقلابیون را به کشتار هواداران قذافی محکوم کرده است که غیرنظامی نیز بوده اند.
بعید به نظر می رسد آمریکاییها و اروپایی ها گزارش رسانه های این کشورها را در مورد حضور گروه جهاد اسلامی لیبی در شورای ملی انتقالی این کشور مورد توجه قرار دهند.
این گروه اسلام گرای افراطی از حدود ده سال پیش با نیروهای قذافی در نبرد است و بیشتر رهبران این گروه نظامیانی هستند که با نیروهای شوروی سابق از افغانستان مبارزه کرده اند.
از زمان آغاز قیام لیبی ، گزارشها از عضویت برخی اعضای این گروه در شورای ملی انتقالی لیبی حکایت دارد که بسیاری آنها را به ارتباط با القاعده محکوم می کنند.
جرج تنت مدیر سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا در کمیته اطلاعات سنای این کشور گفته بود گروه های کوچک تندروی سنی در سراسر جهان که با القاعده ارتباط دارند تهدیدی فوری برای امنیت آمریکا در عراق محسوب می شوند و گروه جهاد اسلامی لیبی نیز از جمله این گروه هاست.
نتایج یک بررسی در سال دو هزار و هفت نشان داد که همکاری گروه جهاد اسلامی لیبی با القاعده رو به افزایش است.
به رغم اینکه آمریکا و انگلیس از نتایج این بررسی در مورد حضور اعضای گروه جهاد اسلامی در ائتلاف شورای ملی انتقالی بنغازی مطلع بودند نیروهای ویژه آنها حتی پیش از حمله هوایی ناتو به لیبی به طور پنهانی از این شورا حمایت می کردند.
حمله هوایی به لیبی در حالی صورت گرفت که گزارش ها از حضور صدها نیروی ویژه انگلیسی در خاک لیبی برای مقابله با نیروهای قذافی حکایت داشت.
برخی گزارش ها نیز از اعزام نیروهای ویژه آمریکا به لیبی در روزهای بیست و سوم و بیست و چهارم فوریه یعنی یک ماه پیش از آغاز حمله هوایی ناتو خبر می داد. در درگیریهای شدید نیروهای امنیتی قذافی و مبارزان اسلامگرا که سپتامبر سال هزار و نهصد و نود و پنج در بنغازی آغاز شد دهها تن کشته شدند و گروه جهاد اسلامی لیبی پس از چند هفته رویارویی به طور رسمی اعلام وجود کرد .
درپایان می توان گفت عملیات نظامی ناتو در لیبی در راستای حمایت و تقویت مواضع متحدان سابق و کنونی القاعده صورت می گیرد و نیروهای غربی از ابتدا به طور پنهانی از این گروه ها حمایت کرده اند.
