«به رسميت شناختن شوراي ملي انتقالي ليبي از سوي كشورهاي غربي به نظر آغاز فرآيند تجزيه ليبي است؛ فرايندي كه ناتو همواره سعي داشته تا از آن اجتناب كند اما ظاهرا ديگر امكان پذير نيست.»
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، روزنامه ديلي تلگراف، در تحليلي درباره دورنماي پيشروي كشورهاي غربي درباره اوضاع ليبي مي‌نويسد: «تصميم چند روز پيش دولت انگليس در به رسميت شناختن شوراي ملي انتقالي ليبي به عنوان تنها قدرت حكومتي مشروع اين كشور دامنه عمل محدودي دارد، اما در ازاي آن حاوي پيام نمادين قابل ملاحظه‌اي است.
تصميم دولت انگليس دو هفته پس از آن صورت مي‌گيرد كه گروه تماس ليبي در استانبول تركيه نشستي را به منظور به رسميت شناختن مخالفان حكومت ليبي به عنوان دولت مشروع اين كشور تشكيل داد.
در مجموع 30 كشور شامل آمريكا و فرانسه تاكنون اقدامات مشابهي را انجام داده‌اند.
به لحاظ عملي تصميم دولت انگليسي به معناي اخراج ديپلمات‌هاي باقي‌مانده حكومت قذافي از لندن و واگذاري ساختمان سفارت ليبي و 91 ميليون پوند از دارايي‌هاي مسدودشده ليبي به شوراي ملي انتقالي است.
ويليام هيگ، وزير امور خارجه انگليس نيز اظهار داشت كه اين تصميم، انگليس و هم‌پيمانان آن را قادر مي‌سازد تا حمايت عملي بيشتري از شوراي ملي انتقالي ليبي انجام دهند. از طرف ديگر اين امر اقدامي سمبليك براي نشان دادن اهميت مهمترين مسائل است.
اما از سوي ديگر اين اقدام به نظر آغاز فرآيندي است كه ائتلاف ناتو در ليبي نااميدانه تلاش دارد تا از آن اجتناب كند و آن تجزيه حقيقي كشور ليبي است.
همان‌طور كه در گزارش‌هاي پيشين نيز اشاره شده است، جنگ هوايي ناتو در ليبي هيچ نتيجه‌اي دربر ندارد؛ گرچه هدف اصلي آن يعني ممانعت از وقوع كشتار در شهر بنغازي به سرعت عملي شد اما از سومين هفته ماه آوريل در ليبي بن‌بست نظامي به وجود آمد.
نيروهاي مخالف در ليبي در پيشروي ناتوان باقي مانده‌اند و ناتو نيز در خارج كردن قذافي از قدرت ناتوان است.
با شروع ماه رمضان از يكم اوت (دهم مرداد)، جنگ در ليبي به مدت يك ماه به تعليق در خواهد آمد و بن‌بست در ليبي به فصل پاييز و حتي فراتر از آن كشيده خواهد شد.
با به رسميت شناختن شوراي ملي انتقالي ليبي به عنوان قدرت ديپلماتيك از سوي ناتو، اين سازمان پيام صريحي را اعلام مي‌كند، مبني بر اينكه مخالفان در آينده نقشي پايدار در ليبي ايفا خواهند كرد.
اما در حالي كه رژيم قذافي سرسختانه كنترل غرب ليبي، به طور تعيين‌كننده، طرابلس را همچنان در دستان خود نگه مي‌دارد، به نظر مي‌آيد كه سرهنگ قذافي و خاندان وي نيز مثل مخالفان نقشي پايدار در آينده ليبي خواهند داشت.
پيشنهاد ويليام هيگ در روز دوشنبه هفته گذشته مبني بر اينكه لازم نيست قذافي ليبي را ترك كند و تنها ترك قدرت از سوي وي كفايت مي‌كند، گامي پرمعنا در اين جهت است.
اين پيشنهاد راه را براي قذافي مي‌گشايد تا قدرت و كنترل را به جانشيني به انتخاب خود واگذار كند، با علم به اينكه خواهد توانست در كشور خود به زندگي‌اش ادامه دهد.
ديويد كامرون، نخست‌وزير انگليس كه جزو نخستين طراحان حمله به ليبي است، تاكنون مجبور بوده است حجم عظيمي از زمان و انرژي خود را وقف مبارزه نظامي‌اي بكند كه در حال درجا زدن است.
كامرون به تجربه پي به هشداري كه از ابتداي عمليات هوايي در ليبي به وي داده شده بود، برده است.
وي دريافته است كه قدرت هوايي به تنهايي، حتي اگر قدرتمندترين ائتلاف‌هاي نظامي تاريخ آن را تامين كنند، براي كنار زدن ديكتاتورهايي مثل معمر قذافي از قدرت كافي نيست.
گروه تماس ليبي مجبور خواهد بود كه شروع به بازبيني راهبرد بلند مدت خود كند و ممكن است گزينه ديگري جز رو آوردن به ترسيم طرح‌هايي براي تعامل با يك ليبي تجزيه‌شده، نداشته باشد
