بررسی استراتژیک- فوروم ایران آمریکا/
تونی لیک از جهانیان می خواهد که نه ده ها بلکه صد ها میلیون دلار برای نجات مردم سومالی و اتیوپی از قحطی بفرستند، بی آن که بگوید که اکثر آنها یعنی ۱۰ میلیون نفر که در مناطق اوگادن و ارومی زندگی می کنند تحت محاصره ارتش اتیوپی قرار دارند. نظامیان این کشور از ورود کمک های غذایی غرب به این مناطق جلوگیری می کنند.

فقط روی آنچه به شما در مورد گستردگی بحران قحطی می گویم حساب نکنید و نگاهی گذرا به نقشه سازمان ملل از مناطق آسیب دیده توسط خشکسالی در شاخ آفریقا بیندازید. خواهید دید که عملا کل منطقه جنوب اتیوپی را شامل می شود، یعنی ۲۰ میلیون نفر.پنج میلیون نفر دیگر -شاید هم بیشتر- در سومالی از قحطی رنج می برند. رؤسای سازمان های امدادِ غذایی با اکراه می پذیرند، که بیش از یک میلیون قحطی زده، نتیجه حمله ارتش اتیوپی و اتحاد آفریقا به سومالی، با حمایت مالی سازمان ملل هستند. همان پناهندگانی که کسانی مثل تونی لیک ۷۰ درصد جیره غذایی حداقلیشان را به خاطر “کمبود مالی” (کمک های اهدایی کشورهای “ثروتمند”) کاهش داده بود؛ قبل از آنکه اشکهای تمساح شروع به ریزش کند.ادامه…

از سال ۲۰۰۸ و در پی شکست وعقب نشینی نیروهای اتیوپی که ۲ سال قبل از آن سومالی را اشغال کرده بودند، سازمان ملل و شاخه نظامیش -اتحادیه آفریقا- مستقیما وارد چهارچوب “جنگ علیه تروریسم” در سومالی شدند. این نیروها شامل ۱۰۰۰۰ سرباز اکثرا اوگاندایی هستند.

در عرض سه سال اخیر نیروهای سازمان ملل و اتحادیه آفریقا بیش از نیمی از موگادیشو پایتخت اسبق سومالی را نابود کرده اند. با شلیک توپ، تانک ها و بالگردهای تهاجمی، ۷۵ کیلومتر مربع از این شهر از روی نقشه محو شد.

در عرض این سه سال، بیش از۵۰۰۰۰۰ نفر از اهالی موگادیشو، مجبور به فرار شده و به نیم میلیون پناهنده حمله اتیوپیایی پیوستند.

خشکسالی که شاخ آفریقا را فرا گرفته، چهار سال است ادامه دارد و بدترین خشکسالی است که منطقه در طول ۶۰ سال اخیر دیده است. به موازات آن در شروع خشکسالی سال ۲۰۰۷، ارتش اتیوپی با کمک نهادهای امدادی (مالی و غیره) غرب، عملیات ضد شورش گسترده ای را آغاز کرد.

همزمان با اجرای این عملیات ضد شورش، لازم بود که جنایت مخفی بماند: صلیب سرخ و پزشکان بدون مرز را از منطقه اخراج کردند. دور از چشمان، به دور از انسانیت، و متفاوت با شعار فعلی اکثر رسانه های بین المللی. بدون تیم فیلمبرداری، بدون روزنامه نگار و بدون ارائه هیچگونه اطلاعات.

آخرین خبرنگارانی که توانستند به اوگادن بیایند دو سوئدی بودند که در ازای پرداخت پول به رؤسای جنگی پونتلند تحویل مقامات شدند. آنها در یک سوء قصد از طرف شبه نظامیان اتیوپی، زخمی به سیاه چالی انداخته شدند، راهنمایشان به قتل رسید. پیامی برای تمام دنیا: سرگرم مشغولیت خودتان باشید و کاری با قتل عام شاخ آفریقا نداشته باشید.

اشک تمساح همچنان جاری خواهد بود و صدها میلیون دلاری که بنا بوده میلیونها نفر را از گرسنگی نجات دهد نهایتا صرف خرید سلاح برای ارتش اتیوپی خواهند شد یا اینکه در حساب بانکی نخست وزیر این کشور «ملس زناوی» و نزدیکانش فرود می آیند.

مدتهاست رسانه های بین المللی مقاله هایی را منتشر می کنند آکنده از تصاویر دهشتناک کودکانی که از گرسنگی جان می دهند.

ولی حتی یکبار هم به شما توضیح نمی دهند به چه دلیل ۱۰ میلیون از آنها در محاصره کمک های غذایی غرب قرار دارند.

توماس سی مانتیین Thomas C. Mountain روزنامه نگار مستقلی است که در منطقه شاخ آفریقا کار می کند و از سال ۲۰۰۶ساکن اریتره است. وی سال ۱۹۸۷عضو اولین هیئت نمایندگی آمریکا برای صلح لیبی بود.