خبرگزاري فارس: نگاهي به وضعيت بحران گرسنگي و قحطي در كشورهاي واقع در شاخ آفريقا نشان ميدهد كه كشورهاي غربي نه تنها در اين زمينه عملكرد درستي نداشتهاند، بلكه به نوعي در آنچه به وقوع پيوسته است مقصر هستند.
به گزارش فارس به نقل از نشريه آلماني "فوكوس "، افرادي كه براي كمك به گرسنگان شاخ آفريقا به كشورهاي منطقه ميروند با بيسكوئيت، كره و مواد پروتئيني سعي دارند تا به گرسنگان كمك كنند اين در حاليست كه سازمانهاي دستاندركار در اين زمينه تا پايان سال جاري براي مهار بحران به وجود آمده به 2 ميليارد دلار نيازمندند و حضور همين نيروها و هزينه هاي آنان در منطقه موضوعي است كه ناديده گرفته شده است.
* راهبرد جامعه جهاني در آفريقا نادرست بود
فوكوس با اشاره به برنامه سازمان ملل متحد مبني بر انتقال مواد غذايي به منطقه نوشت كه چنين برنامهاي از اساس منطقي نيست چرا كه گران و فقط نوعي تلف كردن وقت است. به عنوان مثال در شرايط كنوني مواد غذايي از نايروبي واقع در كنيا در فرودگاههاي كوچك بارگيري شوند تا بتوان آنها را به موگاديشو تحويل داد و همين موضوع انتقال مواد غذايي را گران وبي فايده خواهد كرد ضمن اينكه اين مقدار مواد غذايي كه در چند روز گذشته به اروپا رسيدهاند،فقط براي تغذيه 3 هزار و 500 كودك به مدت 1 ماه كافي است.
به عبارتي بايد گفت كه اين اقدامات تنها يك گام محسوب ميشوند و برنامه انتقال مواد غذايي با توجه به شرايط حاكم بر منطقه فقط در مدت زمان كوتاهي ميتواند موثر باشد و اگر واقعا قصدي براي مبارزه با گرسنگي وجود دارد، بايد به اين مسئله توجه شود كه ده ها هزار نفر در شاخ آفريقا به موادي مانند برنج، ذرت و روغن نياز دارند كه بايد به وسيله كشتي در اختيار آنها گذشاته شود. كه در اين مورد هم هزينه انتقال دريايي با توجه به دزدان دريايي بايد مورد توجه قرار گيرد.
در اين گزارش آمده است كه برنامه جهاني غذا (WFP) بيشتر مواد غذايي را از اوگاندا يا ديگر كشورهاي جنوب آفريقا خريداري مي كند و از راه دريا به بندر "مومباسا " در سومالي تحويل ميدهد در اين مورد "رالف زودهوف " در دفتر برنامه غذاي ملل متحد در برلين گفت: ما در نظر داريم كه منابع تامين غذا را از تا حد امكان از كشورهاي توسعه يافته بخريم. زودهوف در حالي چنين موضوعي را مطرح مي كند كه بهاي مواد غذايي نسبت به سال گذشته چند برابر شده است. علاوه بر اين شمار زيادي دام و محصول كشاورزي نيز در منطقه از بين رفته اند كه به عوامل نابود كننده آنها بايد خشكسالي ،آتش سوزي و هجوم حشرات در اين كشورهاي فقير را نيز افزود.
*گرسنگي در آفريقا براي كشورهاي صنعتي نوعي جرم است
روزنامه آلماني "تسايت " نيز در گزارشي به بحران قحطي در شاخ آفريقا مي پردازد. اين روزنامه مينويسد:كشورهاي صنعتي بسيار دير به موضوع گرسنگي و قحطي در سومالي واكنش نشان دادند و بايد گفت كه مجرمان اصلي سران اين كشورها هستند. البته "يان تسيگلر " استاد پيشين دانشگاه سوربون و مشاور كميته شواري حقوقبشر در اين زمينه حق دارد وقتي كه به بحران گرسنگي به عنوان يك جرم اشاره كرد. وي در سخناني اعلام كرد: منابع غذايي روي زمين براي سير كردن 2 برابر جمعيت زمين كافي است، با اين حال روزانه 37 هزار نفر به دنبال گرسنگي جان خود را از دست ميدهند.
بر اساس اين گزراش،در حال حاضر در شاخ آفريقا سازمان آمريكايي (USAID) اعلام كرده است كه روزانه 2 هزار و 500 نفر به دنبال گرسنگي جان خود را از دست مي دهند و فقط در سومالي 3 ميليون و 700 هزار تن در معرض خطر گرسنگي قرار دارند.
اما تسيگلر به يك موضوع اشاره نكرد و آن نقش سياستمداران و بانكها در جريان بحران اقتصادي بود و اينكه ميلياردها (دلار) براي نجات اقتصاد اختصاص دادند، اما حتي مقدار اندكي براي كمك هاي بشر دوستانه در نظر نگرفتند.
در واقع كشورهاي صنعتي و ثروتمند براي مدتها هشدارهاي موجود در زمينه بحران گرسنگي در شمال آفريقا را ناديده گرفته بودند و پس از آن هم واكنش ضعيفي به اين مسئله نشان دادند و به اين ترتيب به تشديد وخامت وضع موجود دامن زدند.
اين روزنامه آلماني با اشاره به اظهارات "چارلز كني " كارشناس توسعه اقتصادي نوشت كه اگر چه مقصران اصلي بحران به وجود آمده در منطقه و نه در غرب حضور دارند، اما آنچه هم اكنون در سومالي رخ مي دهد، جنايت عليه بشريت است كه مي توان از آن با عنوان نسل كشي در غالب بحران غذايي ياد كرد و سازمان ملل متحد نيز فقط به ارائه راهكارهاي ديپلماتيك اكتفا كرده است.
تسايت نوشت كه فقط در چند سال گذشته كشورهاي صنعتي غربي ميزان كمكهاي خود به سومالي را به شدت كاهش دادهاند و اين موضوع فقط به دليل بحران مالي نيست. به عنوان نمونه آمريكا كمك كمتري به سومالي مي كند چرا كه از اين نگران است كه اين كمكها در جهت حمايت از اسلام گرايان مورد استفاده قرار گيرد.
اما در شرايط كنوني صرف نظر از هر موضع ديگري سومالي به كمكهاي سريع و موثر نياز دارد تا صدمات فراوان به وجود آمده به دنبال بحران اخير، اگر چه دير اما تا جايي كه امكان دارد، بهبود يابند.