خبرگزاري فرانسه در گزارشي از طرابلس در باره اصلاحات سياسي در ليبي نوشت ،با وجود تلاش هاي پسر قذافي براي تصويب قانوني اساسي جهت رهايي رسانه ها از سلطه دولت ، اقدامات براي اصلاحات سياسي در اين کشور هنوز با مخالفت کميته هاي انقلابي اين کشور روبروست.
سيف الاسلام ، پسر معمر قذافي رهبر ليبي، از سال 2007 مدافع طرحي اصلاحي براي نوسازي نظام حاکم بر اين کشور شده است، بدون اينکه قدرت «رهبر» را زير سئوال ببرد و يا تغييراتي مهم در اصول مبنايي وي ايجاد کند.
اين طرح که در اوت سال 2007 اعلام شد شامل پيش نويس قانون اساسي و يک طرح توسعه اقتصادي 70 ميليارد دلاري است.
در پي اين اعلام، سيف الاسلام به انتشار دو روزنامه غير دولتي دست زد و يک شبکه تلويزيوني غير دولتي راه اندازي کرد که اولين رسانه هاي غير دولتي ليبي بودند. اين رسانه ها به محض شروع به کار به علت اينکه به زبان فرانسوي بودند و از دولت انتقاد مي کردند از بقيه رسانه ها متمايز شدند.
به دنبال ان، دولت ليبي بر روي اين اصلاحات معطوف شد و کميسيوني قضايي تشکيل داد تا به موضوع پيش نويس قانون اساسي و ديگر موضاعاتي که جزو خط قرمزهاي نظام اين کشور بودند مثل زندانيان سياسي ، بپردازد. با خروج اين موضوعات از سايه، مخالفان در تبعيد، به کشور بازگشتند و گفتگو با اسلامگرايان که دهها نفر انها ازاد شده بودند، اغاز شد.
اما ناگهان سيف الاسلام در 20 اوت سال 2008 کناره گيري خود را از صحنه سياسي اعلام و طرفداران خود راغافلگير کرد. وي با اشاره ضمني به مخالفت کميته هاي انقلابي از «کندي دستگاه حکومتي» گله کرد.
در ادامه شبکه تلويزيوني غير دولتي وي پس از انتقاد از نظام حاکم بر مصر، ملي شد و روزنامه هايش نيز لحن انتقادي خود را پايين اوردند.
سليمان دوگا يک خبرنگار ليبيايي مي گويد، عقب نشيني سيف الاسلام بشدت مورد انتقاد طرفداران وي قرار گرفت بويژه انکه وي با اين کار عرصه را به نفع دشمنان تغييرات، خالي کرد.
اما برخي از اعضاي کميته هاي انقلابي که ستون فقرات نظام معمر قذافي به شمار مي روند، به جريان اصلاح طلبان پيوستند. يکي از اين افراد ابراهيم بوخزام Boukhzam از وزيران سابق ليبي است که معتقد است درحال حاضر براي ايجاد نظم در کشور، وجود قانون اساسي ضرورت دارد و بدون ان کشور به هرج و مرج کشيده خواهد شد.
به گفته اين خبرنگار، کميته هاي انقلابي معتقدند نيازي به قانون اساسي نيست زيرا نه حاکمي وجود دارد و نه کسي که بخواهد تحت حاکميت قرار گيرد، چيزي که واقعيت دارد اما صرفا در نظريه.
معمر قذافي حامي «دمکراسي مستقيم» است که در نظريه به مردم اجازه مي دهد از طريق کميته هاي خلقي منتخب کشور را اداره کنند. اين کميته ها سالي يکبار گردهم مي ايند تا تصميماتي اتخاذ و به کنگره خلق يا پارلمان ارائه کنند که عاليترين نهاد قانونگذاري ليبي است.
سيف الاسلام در 20 اوت سال 2009 با همان هواپيمايي به طرابلس بازگشت که عبدالباسط المقرحي ، را به ليبي بازگرداند.
المقرحي متهم حمله لاکربي بود که اخيرا اسکاتلند وي را ازاد کرد.
در همين روز سيف الاسلام يک شبکه جديد تلويزيوني به نام المتوسط راه اندازي کرد و در ان ازادي المقرحي را پيروزي همه مردم ليبي خواند.
يک ديپلمات غربي در طرابلس که نامش فاش نشده است گفت سيف الاسلام با اين کار در واقع اعلام کرد عرصه سياسي را ترک نکرده است و به عنوان ناجي طرح ملي به کشور بازگشته است.
ادريس بن طائب، يک روزنامه نگار و کمونيست سابق که قبلا زنداني سياسي بود ،مي گويد، سيف الاسلام به عنوان پسر رهبر تنها کسي است که قدرت اجراي اصلاحات را دارد . وي در تلويزيون المتوسط گفت، سيف الاسلام با نفوذي که دارد مي تواند طرح اصلاحات خود را به نتيجه برساند.
به اعتقاد عماد بناني ، تاجر و از رهبران سابق اخوان المسلمين ليبي، طرح اصلاحات بايد خيلي سريع به اجرا درايد و هرگونه ترديدي در ان موجب بي ثباتي کشور خواهد شد.