واحد مرکزی خبر/ خبرگزاری فرانسه در گزارشی از بنغازی به قلم اروه بار نوشت انقلابیون لیبی در طول شش ماه قیام توانستند به پیروزی های خوبی در عرصه بین المللی دست یابند اما باوجود تاثیرات ویرانگر نیروهای ناتو، نداشتن سازماندهی و اختلافات داخلی به آنان امکان نداده است که سرهنگ قذافی را از قدرت برکنار کنند.
شورای ملی انتقالی ، نهاد سیاسی انقلابیون، با تحرک اولیه فرانسه در حال تبدیل شدن به تنها مخاطب جامعه بین المللی است. در میان قدرت های بزرگ ، فقط روسیه و چین هنوز این جنبش انقلابی را به عنوان نماینده مشروع ملت لیبی به رسمیت نشاخته اند. اما مسکو به تحریم های بین المللی که علیه حکومت لیبی برقرار شده پیوسته است. اتحادیه آفریقا نیز با وجود اظهارات اصولی علیه مداخله گرایی غرب فصل جدیدی در روابط خود با قذافی ایجاد کرد. یک ناظر خارجی می گوید: ما شاهد نوعی رها کردن قذافی هستیم.
در طرابلس، تاثیرات تحریم های اقتصادی و حملات ناتو به شدت احساس می شود که از آن جمله می توان به قطع برق ، کمبود سوخت و افزایش قیمت ها اشاره کرد. در عرصه نظامی ، انقلابیون ظاهرا اکنون ابتکار عمل را در اختیار دارند هرچند اوضاع به کندی تحول می یابد. در غرب ، جنگجویان مصراته توانستند محاصره شهر را در هم شکنند اما پیشرفت آنان به سمت پایتخت در منطقه زلیتن با بن بست مواجه شده است.
در شرق، نیروهای حکومت که به شهر نفتی بریقه پناه گرفته اند با حملات ناتو مواجه هستند و به شدت مقاومت می کنند. در مقابل ، در جبل نفوسه ، انقلابیون توانسته اند نیروهای طرفدار قذافی را از مناطق کوهستانی ها خود عقب برسانند و در دشت تا اطراف جنوب شرقی طرابلس پیشروی کنند. سرهنگ قذافی در عین حال برتری خود را بر صباح ، گره ارتباطی حیاتی به سمت منطقه بیابانی جنوب حفظ کرده است. تاکنون ، انقلابیون از حمایت هوایی ناتو که موشک های آن در عین حال خسارات مهمی به نیروهای دولتی وارد کرده اند یا از سلاح هایی زیادی که قطر و همچنین در سطح کمتری فرانسه داده اند واقعا بهره نبرده اند. غیر حرفه ای گرایی غیر معمول نخستین روزهای جنگ اکنون جای خود را به نوعی سازماندهی داده است.
داوطلبان غیر نظامی اهمیت هماهنگی اقدامات کتائب ( تیپ های) خود را در میدان نبرد درک کرده اند. اما از نظر تا عمل فاصله زیاد است.
افسرانی که به نیروهای انقلابی پیوسته اند و بیش از بقیه می توانند هسته ارتش را تشکیل دهند در اقلیت هستند و غالبا به بازی دوگانه مظنون هستند. انقلابیون باید پیشروی کنند. یک ناظر خارجی می گوید: همه درک کرده اند تا زمانی که انقلابیون پا در شهر طرابلس نگذارند، پایتخت قیام نخواهد کرد.
در طول این مدت ، قذافی همچنان در قدرت قرار دارد. این ناظر خارجی می گوید: هر روز که می گذرد پیروزی برای او محسوب می شود.
رهبر لیبی برعکس ائتلاف که شاهد کاهش مشارکت های ناتو است وقت زیادی دارد .
یک روزنامه نگار محلی می گوید : در شهرهای شرق لیبی که از فوریه تحت کنترل انقلابیون قرار دارد ، نفس انقلاب در حال فرو کش کردن است.
وی می افزاید: انقلاب به مردی قدرتمند و سخنگویی نیاز دارد که بتواند مردم را برانگیزاند.
در بنغازی ، درنا و طبرق ، شمار زیادی از اوضاع کنونی راضی به نظر می رسند و این مسئله را که اگر تانک های ناتو منطقه انقلابی شرق را تهدید کند ناتو وارد عمل می شوند کافی می دانند. بدتر از همه این است که اعتبار سیاسی شورای ملی انتقالی زیر سئوال قرار دارد. قتل مرموز بیست وهشت ژوئیه رئیس ستاد مشترک این شورا ، از ارکان سابق حکومت قذافی، اختلافات در درون دولت انتقالی را که پویایی عمیق آن همچنان مبهم باقی مانده است آشکار کرد. شورای ملی انتقالی به جز چند انگلیسی زبان که به عنوان ویترین بین المللی آن محسوب می شود در واقع گروهی از شخصیت های لیبیایی ساکن در خارج ،رانده شدگان سابق حکومت ، اخوان المسلمین و فن سالاران است. علاوه بر این نفوذ اسلامگرایان در داخل این شورا کشورهای غربی را به شدت آزار می دهد.
