واحد مرکزی خبر / درشرایطی که اختلافهای قبیله ای موجب ایجاد شکاف بین شورشیان لیبیایی شده تردید کشورهای عضو ناتو درخصوص خط مشی اتخاذ شده در مورد این کشور روز به روز بیشتر می شود
روزنامه اینترنتی روسی نیزاویسیمایا گازیه تا با اشاره به این که نخستین بارطی چند ماه اخیر شورشیان توانسته اند به طورجدی به سوی طرابلس پیشروی کنند و وارد شهر راهبردی و مهم الزاویه واقع در پنجاه کیلومتری پایتخت شوند که در جاده مواصلاتی طرابلس با تونس قراردارد ولی تلاشهای انها برای درهم شکستن نیروهای قذافی به خاطر خصومت بین قبایل ناکام مانده چنین می نویسد: کشتار افراد دارای ارتباط با مقامات به وجهه نیروهای ضد دولتی نزد غرب لطمه زده ولی با این وجود واشنگتن و متحدانش قصد دارند سرمایه های رژیم لیبی را که در اروپا و امریکا مسدود شده دراختیار شورشیان قرار دهند.
براساس این گزارش درحالی که نیروی هوایی ناتو به بمباران نیروهای دولتی ادامه می دهد از دست دادن شهر الزاویه به این معنی است که طرابلس نه تنها از سمت شرق و بلکه از غرب هم با تهدید مواجه است و نیروهای قذافی برای پس گرفتن الزاویه باید واحدهای ویژه ای را که به دفاع از پایتخت مشغولند یا درسمت شرق با شورشیان می جنگند به انجا اعزام کنند.
البته با وجود استقبال اهالی شهر از شورشیان کنترل انها برشهر خیلی شکننده است و واحدهای دولتی هنوز دربرخی مناطق حضور دارند و تک تیراندازها به مهاجمان شلیک می کنند.
ولی باید گفت نیروهای قذافی مهمترین خطر علیه شورشیان محسوب نمی شوند بلکه بی نظمی خود انها و برخورد خشونت امیزشان با دشمن باعث شده جنبش ضد دولتی ازمبارزه برای سرنگونی دیکتاتوری به رقابت غیرشرافتمندانه بین قبایل و دار و دسته ها تبدیل شود.
اختلاف بین قبایل بلافاصله پس ازبه رسمیت شناخته شدن دولت شورشی توسط امریکا و سایر کشورهای غربی تشدید شد.
این مساله می تواند در اینده موجب دسترسی شورشیان به میلیاردها دلار اموال مسدود شده در بانکهای غربی شود تا مخالفان رژیم با ان تسلیحات پیشرفته تری خریداری کنند.
ولی به خاطر اختلافهای داخلی بین انها تردیدهایی درمیان مقامات ناتو ایجاد شده چون هزینه کمک به شورشیان روز به روز بیشتر می شود و سازمان باید درماه سپتامبر درمورد ادامه بمبارانها تصمیم گیری کند.
شورشیان خود را مبارزان راه دمکراسی جا می زنند ولی چند مورد انتقام گیری بی رحمانه وجهه دیگری ازانها ترسیم کرده است.
به عنوان نمونه انها درکوههای نزدیک مصراته به مردم غیرنظامی حمله کرده اند که جزو قبیله های حامی قذافی هستند و ضمن غارت تمام اهالی را قلع و قمع کرده اند.
ازسوی دیگر دربنغازی یعنی پایتخت موقتی شورشیان ژنرال عبدالفتاح یونس فرمانده انها کشته شده و گفته می شود قاتلان وی را به خاطر عملکرد گذشته اش به قتل رسانده اند چون او رئیس سازمان امنیت قذافی بوده است.
درپاسخ به این اقدام قبیله بزرگی که یونس به ان تعلق داشته تهدید کرده سفارش دهندگان قتل را مجازات کند و به این ترتیب نوعی بحران دولتی ایجاد شده و در نتیجه همه اعضای شورای حاکم شورشیان برکنار شده اند.
حذف این ژنرال موجب وحشت همه کسانی شده که زمانی در سازمانهای سیاسی تحت نظروی فعالیت می کرده اند یا ازحمایت رژیم برخوردار بوده اند.
به نوشته روزنامه پیش ازشورش درلیبی قبیله های بدوی برتری داشتند و مردم برای تامین امنیت خود روی انها حساب می کردند.
تکیه داشتن اقتصاد به نفت به قذافی کمک می کرد براساس میزان وفاداری مردم به انها پاداش دهد یا انها را مجازات کند.
به گفته دیدریک واندرواله کارشناس امریکایی حکومت دیکتاتوری چهل و دو سال طول کشیده و مشارکت مردم درسطوح مختلف درانقلاب غیرقابل اجتناب بوده است.
مردم لیبی به صورتهای مختلف با سیستم حاکم ارتباط داشته اند و به همین دلیل احتمال انتقام گیری از همه انها وجود دارد.
ترس از انتقام طرفداران قذافی را مجبور می کند تا اخرین لحظه به مبارزه ادامه دهند.
