واحدمرکزی‌خبر/ شواهد گویای ان است که باوجود ارسال کمکهای بین المللی به سومالی، وضع قحطی زدگان این کشور افریقایی روزبه روز بدتر می شود.
به گزارش شبکه تلویزیونی بی بی سی، گفته می شود اگر اقدامات فوری برای مقابله با قحطی در سومالی صورت نپذیرد، حدود چهارصدهزار کودک سومالیایی جان خواهند باخت.
این هشدار را اندرو میچل ، وزیر توسعه بین الملل انگلیس در پایتخت سومالی مطرح کرده است.
وی نخستین وزیر انگلیسی است که در هجده سال گذشته به سومالی سفر کرده است.
براوردها حاکی از ان است که حدود یک و نیم میلیون نفر در داخل سومالی به علت قحطی و جنگ داخلی اواره شده اند.
نیم میلیون نفر از این اوارگان سومالیایی در اردوگاههایی در شهر موگادیشو، پایتخت سومالی اسکان پیدا کرده اند.
توزیع کمکهای بین المللی در موگادیشو با مشکلات جدی مواجه است.
در این میان، کشورهای اسلامی نیز قول داده اند سیصد و پنجاه میلیون دلار به قحطی زدگان سومالی بدهند.
در حال حاضر، موگادیشو خطرناکترین شهر روی کره زمین به شمار می رود.
گرسنه ترین افراد جهان نیز در این شهر هستند.
گروه اسلامگرای الشباب به صورت گسترده در این شهر فعال بوده است.
البته در هفته گذشته الشباب از موگادیشو گریخته است.
نیروهای پاسدار صلح بین المللی و نیروهای پاسدار صلح اتحادیه افریقا کنترل شهر موگادیشو را در اختیار گرفته اند اما باید توجه داشت که هنوز نیمی از سومالی در کنترل شبه نظامیان است.
مردم بینوای سومالی که در گذشته قربانی جنگ داخلی و سوء مدیریت دولتی بوده اند، هم اکنون با قحطی شدید مواجه شده اند.
ترکیب مرگبار این سه عامل سبب بروز گرسنگی وحشتناک در سومالی شده است.
کاروانهای امدادی به سومالی نیز امنیت ندارند.
انها هدف حملات قرار می گیرند.
اندرو میچل در گفتگو با خبرنگار بی بی سی تاکید کرد: وضع سومالی مصداق کشوری است که حکومت کارامد ندارد.
چنین حکومت ناکارمدی نه تنها برای مردم خودش تهدید به شمار می رود بلکه برای کشورهای دیگر جهان از جمله انگلیس نیز خطرناک است.سومالی به کانون فعالیت تروریستهایی تبدیل شده است که از کشورهای دیگر به سومالی امده اند.
درواقع، شمار این افراد در مقایسه با تروریستهای خارجی که در پاکستان فعال هستند بیشتر است.
وضع سومالی تهدیدی بالقوه برای انگلیس است.
به هرحال، در شرایط کنونی نخستین اولویت مطرح برای مردم سومالی نجات دادن جان انها است.
شیوع بیماریهای همه گیر نیز جان اوارگان سومالیایی را تهدید می کند که به اردوگاههای اوارگان پناهنده شده اند.
مواردی از ابتلا به وبا و سرخک گزارش شده است.
فقدان منابع اب اشامیدنی سالم و بهداشتی سبب شیوع بیماری هایی شده است که از طریق آب شیوع پیدا می کنند.
با این اوصاف، به نظر می رسد اوضاع در سومالی روز به روز بدتر خواهد شد.
شاید سفر مقامات بین المللی به سومالی سبب شود اوضاع قحطی زدگان این کشور در کانون توجه افکار عمومی جهانی قرار بگیرد اما سوال مطرح این است که تاچه مدت جهانیان به وضع اوارگان سومالی توجه خواهند داشت.
