واحد مرکزی خبر / پایگاه اینترنتی فرانسوی زبان ولتر نت به نقل از خبرنگار خود در طرابلس از حملات عمدی ناتو به غیرنظامیان لیبیایی خبر داد. ولتر نت نوشت: ناتو شب نهم اوت گذشته سه بار روستای ماجیر در جنوب زلیتن را بمباران کرد.
سرهنگ رولان لاووا سخنگوی ناتو این حملات گسترده ناتو را به عنوان حمله به اهداف نظامی اعلام کرد.
وی تصریح کرد که این حملات به ترتیب در ساعات بیست و سی دقیقه و بیست و سه و چهل و پنج دقیقه و دو و سی و چهار دقیقه انجام شده است.
اولین نکته ای که در این بین باید بدان اشاره کرد این است که استدلال هدف نظامی به هیچ وجه تصمیم برای بمباران این مراکز را توجیه نمی کند.
در واقع، بر اساس نظر حقوقی دادگاه بین المللی کیفری درباره یوگسلاوی سابق، بمباران هدف نظامی که در اطراف آن غیرنظامیان فراوانی حضور داشته باشند مصداق جنایت جنگی است.
روز پس از این بمباران ها، خبرنگار ولتر نت به همراه دیگر خبرنگاران در محل حضور یافت.
دلایل این حملات به نظر می رسد بسیار متفاوت از آن چیزی است که سخنگوی ناتو اعلام کرده است.
به نظر می رسد هدف از این حملات قبل از هر چیز وحشت افکنی در بین مردم غیر نظامی لیبی و در ادامه زمینه سازی برای پیشروی نیروهای اشغالگر از مصراته به سمت طرابلس پایتخت لیبی است.
به همین علت، باید زلیتن ، شهری که از چندین هفته در برابر بمباران ها و تلاش های نیروهای اشغالگر برای تجاوز به این شهر مقاومت می کند تصرف شود.
به این ترتیب بمبارانهای هشتم اوت امکان گشوده شدن مسیر طرابلس را فراهم می کرد.
ناتو بر اساس تاکتیک نظامی محاصره شهر، به خود اجازه داد زنان و کودکان این شهر را به قتل برساند.
حملات ناتو در این شهر به صورت عمدی مردم غیر نظامی را هدف قرار داد که بر اثر آن هشتاد و پنج نفر که بسیاری از آنها زن بودند و همچنین سی و سه کودک کشته شدند.
در این کشتار، دوازده خانواده شماری از اعضای خود را از دست دادند.
برخی دیگر نیز به مصراته که از زمان وحشت افکنی گروه های مسلح به شهری غیر قابل زندگی تبدیل شده است گریخته بودند.
این کشتار ناتو ، گسترده ترین کشتار غیر نظامیان در لیبی از زمان آغاز جنگ این کشور است. به گفته برخی از روستائیان، شمار زیادی از غیر نظامیان زمانی که به کمک قربانیان دو بمباران اول رفته بودند کشته شده اند.
حال این سوال مطرح است که چرا دو حمله اول در ساعات بیست و سه و سی دقیقه و بیست و سه و چهل و پنج دقیقه و حمله سوم در ساعت دو و سی و چهار دقیقه رخ داده است.
پاسخ این سوال این است که ناتو به طور عمدی افرادی را که برای کمک به زخمی های دو حمله اول آمده بودند هدف قرار داده است.
ناتو به این ترتیب می خواهد باعث بی ثباتی روانی در بین مردم شود و وحدت ملی لیبیایی ها را بشکند.
این بمبارانها پیامی آشکار برای مردم غیر نظامی طرابلس دارد که بیشتر آنها از قذافی حمایت می کنند.
ناتو قصد دارد به ساکنان پایتخت لیبی نشان دهد که هر غیر نظامی ، هر خانواده و هر قبیله ای که از قذافی حمایت کند دشمن این ائتلاف است و احتمال دارد در هر لحظه هدف قرار گیرد.
قبیله ساکن جنوب زلیتن نیز که هدف ناتو قرار گرفت به طور علنی حمایت خود را از قذافی و مخالفت با هر گونه تهاجم گروه های نظامی اعلام کرده بود.
به این ترتیب این حملات ناتو مصداق جنایات علیه بشریت است.
این کشتار علاوه بر اینکه تخطی گسترده ناتو از قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد را برملا می کند، همچنین حاکی از این است که نحوه اطلاع رسانی رسانه های غالب کاملا مطابق با مشی مبتنی بر تهاجم مسلحانه این ائتلاف است.
رسانه های مرتبط با ناتو واقعیات را منحرف می کنند.
در حالی که همه تاییدات ناتو بدون کوچکترین تردیدی از رسانه ها منتشر می شود، اما بر کشتار این سازمان نظامی به طور کامل سرپوش گذاشته می شود.
به این ترتیب بیشتر مقاله ها و گزارش های مطبوعات امپریالیسیتی از عبارت نظام قذافی مدعی است که...
یا به گفته مقامات لیبی استفاده می کنند.
با این حال و با وجود تبلیغات امپریالیستی و خشونت موجود در تهاجمات ناتو علیه مردم لیبی، این مردم همچنان مقاومت می کنند.
همانگونه که موسی ابراهیم در حضور خبرنگاران گفته است: چگونه نظامی منزوی که مردم آن را نمی خواهند می تواند برای پابرجا ماندن تا این حد در برابر قدرت ناتو، شورشیان مسلح و تحریم های نظامی ، منطقه پرواز ممنوع، توقیف اموال و جنگ دیپلماتیک مقاومت کند؟
