بررسی استراتژیک- جام جم آنلاین/ عبدالباری عطوان /
شاید بتوان گفت که یکی از برجسته ترین نمودهای انقلابهای عربی و بیداری اسلامی در منطقه در مبارزه ملتهای عربی با رژیم اسرائیل و اعلام انزجار آنها نسبت به این رژیم جلوه می‌کند؛ انزجار و نفرتی که دهه‌های متمادی همچون خاری در گلوی ملتهای بیدار جا خوش کرده بود اما کسی فکر نمی‌کرد که این آتشفشان پنهان روزی با یک نسیم انقلابی بخروشد. تنفر از رژیم اسرائیل این بار با انجام عملیات ایلات و هدف قرار دادن سربازهای اسرائیلی، در مصر خود را نشان داد.
به گزارش ایسنا، عبدالباری عطوان، مدیر مسئول روزنامه فرامنطقه‌ای القدس العربی در تحلیلی تحت عنوان “عملیات ایلات؛ تصحیح روند انقلابهای عربی”، نوشت: « از برخی از مواضع کشورهای عربی درخصوص انتقاد شدید آنها نسبت به عملیات جسورانه صورت گرفته علیه اسرائیلی‌ها در نزدیکی منطقه ایلات تعجب می‌کنیم. آنها این انتقادها را به بهانه اینکه چنین عملیاتی توجه همگان را از انقلابهای عربی بازمی‌دارد، وارد می‌کنند. گویی که انقلابیون عرب که خون و جان خود را برای هدفی مقدس فدا کرده‌اند با انجام عملیات استشهادی علیه اسرائیلی‌ها با هدف آزادسازی فلسطین و بازگرداندن مقدسات خود مخالفند. این حمله بار دیگر نشان داد که جنگ بر سر شرافت و بزرگی مهم‌ترین مساله برای امت‌های عربی و اسلامی است. شرافت و بزرگی که اسرائیل با توطئه‌چینی و تبانی آشکار خود با نظام‌های دیکتاتور عرب آن را زیر پا گذارده است.کشورهای عربی با ابراز ناتوانی، در روند مسالمت‌آمیز صلح با اسرائیل وارد شدند و زمینه اشغال فلسطین را برای این اشغالگران آماده کردند.ادامه….
اسرائیلی‌ها شایستگی داشتن امنیت و ثبات را ندارند. مقاومت حق مشروعی است که تا زمان وجود اشغالگران در فلسطین و خوار کردن ساکنان آن و توهین به مقدسات این حق باقی خواهد ماند.
البته این مساله بدون توجه به گروهی که مقاومت می‌کند و یا ایدئولوژی و سیاستی که در پیش می‌گیرد، بررسی می‌شود.
هر تغییرات دموکراتیکی که برآمده از انقلابهای عربی باشد و هیچ توجهی به مقاومت نکند، تنها تغییرات جزئی و سطحی به شمار می‌آید که هیچ ارتباطی با اصول کرامت و شرافت کشورهای عربی و اسلامی ندارد.
انقلابهای دموکراتیک و مقاومت در برابر اشغالگران دو خط موازی هستند که همواره در کنار یکدیگر حرکت کرده و همدیگر را تکمیل می‌کنند. هیچ‌کدام از این دو طرف معادله به طرف دیگر ضربه نمی‌زند، در صورتی که تضادی میان این دو به وجود آید مطمئنا از سوی نظام‌های عربی بوده است، نه ملت‌ها. ملت‌ها اصل و پایه مقاومت هستند و نظام‌های عربی در حاشیه به سر می‌برند.
نظام سابق مصر بیش از ۴۰ سال به مقاومت پشت کرد و توافقنامه‌های صلح را با اسرائیل امضا کرد. اما در قبال از بین بردن روح مقاومت در اعماق وجدان و ضمیر ملت مصر به شدت شکست خورد. ملت مصر در برابر تمام فشارها برای عادی‌سازی روابط و سازش با اسرائیل مقاومت کرد.
اسرائیلی‌ها باید متوجه تفاوت آشکار و گسترده میان واکنش انقلاب و ملت مصر و نظام حسنی مبارک، رئیس‌جمهور سابق این کشور در قبال عملیات جسورانه ایلات شوند.
تظاهرات مردم خشمگین مصر طی دو روز گذشته مقابل سفارت اسرائیل در قاهره ادامه یافت و تظاهرکنندگان خواهان بسته شدن این سفارتخانه شدند.
شورای عالی نیروهای مسلح مصر که در حال حاضر امور مدیریتی در این کشور را به دست گرفته است باید اقدامات قدرتمندانه و فوری با هدف واکنش نسبت به تجاوز اسرائیل علیه حاکمیت مصر اتخاذ کند. اسرائیلی‌ها با کشتن شش تن از سربازهای مصری در مرزهای مشترک با رفح، حاکمیت مصر را زیر پا گذاشته‌اند.
شورای عالی نیروهای مسلح باید با انجام اقدامات لازم مانع تکرار چنین تجاوزاتی در آینده شود. البته اسرائیل سریعا به عملیات ایلات پاسخ داد و شهر رفح را بمباران کرد.
آنها همچنین دبیرکل کمیته‌های مقاومت مردمی فلسطین و چهار تن از معاونان برجسته وی را ترور کردند. پس چرا در مقابل شورای عالی نیروهای مسلح مصر به خونخواهی از کشته شدن شش تن از سربازان خود که بخشی از ملت اصیل این کشور به شمار می‌آید، برنمی‌خیزد؟ ملتی که یکی از بزرگ‌ترین انقلابهای تاریخ را رقم زد. نمی‌خواهیم بار دیگر سخنان همیشگی و ناراحت‌کننده را درخصوص اینکه پاسخ و واکنش باید در زمان و مکان مناسب صورت پذیرد، بشنویم. این سخنان، سخنان افراد ناتوانی است که اراده انجام کار و دفاع از شرف ملی و کرامت کشور خود را ندارند. انقلابهای مردمی تمام این سخنان را مانند نظام‌های دیکتاتور از بین برده و از شنیدن مجدد آنها خسته شده است.
درست است که در جریان برخی از این انقلاب‌ها شاهد بالارفتن پرچم فلسطین و یا به آتش کشیده شدن پرچم‌های اسرائیل و آمریکا نبودیم، اما مردم این انقلاب‌ها به خوبی می‌دانند که کرامت شخصی افراد بخشی از شرافت ملی آنها است.
عملیات ایلات، انقلابهای عربی را در مسیر درست خود قرار داد. این عملیات بیماری بسیار خطرناک و مهمی را که تمام دردهای منطقه از آن ناشی می‌شود، نشان داد.
خاورمیانه طی ۶۵ سال گذشته از طغیان اسرائیلی‌ها رنج می‌برد. اسرائیل ریشه‌های خود را در پایتخت برخی از کشورهای عربی گسترانده تا بدین‌ترتیب روح مقاومت را در ملتهای عربی و تمام جهان اسلام بخشکاند.
نظام‌های عربی که از نقشه‌های آمریکا برابر انقلابهای عربی حمایت می‌کنند، طبیعی است که نسبت به وقوع این عملیات جسورانه شوک‌زده شوند.
وقوع عملیات ایلات در این دوره زمانی بیانگر نفاق کشورهای غربی در زمینه دموکراسی و آزادی است.
عملیات ایلات نقاب نفاق کشورهای غربی به ویژه آمریکا را که نسبت به تجاوزات و طغیان‌های اسرائیل علیه حقوق ملت فلسطین بی‌توجه است، کنار زد. زمانی که خبر بازگشت اسحاق لیونون، سفیر اسرائیل در قاهره را شنیدیم، بسیار غافلگیر شدیم. وی نباید برگردد، بلکه باید به عنوان اولین گام در جهت بستن سفارت اسرائیل در مصر، وی از این کشور اخراج شود.
تجاوز اخیر اسرائیل علیه حاکمیت مصر فرصت را برای شورای عالی نیروهای مسلح فراهم کرد تا توافقنامه‌های کمپ دیوید را به صورت تدریجی و عملی لغو کند و بار دیگر حاکمیت سینا را به طور کامل به دست بگیرد.
اسرائیلی‌ها که همواره سیاست خوار کردن اعراب و مسلمانان را در پیش گرفته و از این روند لذت می‌برند، نسبت به حمایت آمریکا و کشورهای غربی مطمئن هستند.
اگر القاعده در انجام این عملیات دست داشته باشد، دولت تندروی اسرائیلی و ملت اسرائیل باعث آوردن القاعده و فراهم کردن زمینه برای بسط پیدا کردن افراط‌گرایی بوده است. نباید فراموش کنیم که ایمن الظواهری، رهبر جدید القاعده از درون تشکیلات “جهاد” مصر که انورسادات، رئیس‌جمهور اسبق این کشور را ترور کرد پا به عرصه گذاشته است. اگر بگوییم تشکیلات القاعده حمله ایلات را برنامه‌ریزی کرده است، می‌توان گفت که القاعده مبارزه با اسرائیلی‌ها را در راس اولویت‌های خود قرار داده است.
جهان عرب شاهد تغییرات ریشه‌ای بوده است و بهار عربی قطعا به فلسطین هم خواهد رسید.»
