سقوط حكومت «معمر قذافی» ديكتاتور ليبی كه بيش از 40 سال مسبتدانه مردم اين كشور را تحت سلطه خود داشت، برگی ديگر از كتاب پيروزی بيداری اسلامی در برابر نظام‌های طاغوتی جهان عرب است.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، رسانه‌های خبری جهان از سقوط طرابلس، پايتخت ليبی و دستگيری دو تن از پسران قذافی خبر می‌دهند و با آن كه نيروهای وابسته به ديكتاتور ليبی هنوز در بخش‌هايی از پايتخت در برابر انقلابيون مقاومت می‌كنند، سقوط قذافی تقريباً برای همه مسجل شده است.
البته هنوز از سرنوشت خود ديكتاتور خبر موثقی در دست نيست. برخی گزارش‌ها حاكی از آن است كه قذافی به الجزاير گريخته، در حالی كه برخی ديگر به پنهان شدن او در پناهگاه‌های مستحكم در طرابلس يا زادگاهش شهر «سرت» اشاره دارند. اما به نظر نمی‌رسد كسی باشد كه انتظار بازگشت قذافی به قدرت را داشته باشد.
اين سقوط نه تنها شادی مردم ليبی به دليل رهايی از يوغ استبداد را در پی دارد، بلكه انگيزه بيشتری به انقلابيون در ساير كشورهای منطقه می‌دهد و هشداری است برای ساير نظام‌های استبدادی در جهان عرب از جمله نظام‌های بحرين، يمن، عربستان و اردن.
انقلاب‌های منطقه كه از تونس شروع شد و به سقوط بن علی در تونس، حسنی مبارك در مصر و اكنون معمر قذافی در ليبی منجر شد، در ليبی متوقف نخواهد ماند، بلكه مردم انقلابی بحرين، يمن و ساير كشورهای منطقه تا رسيدن به اهداف آرمانی خود، يعنی بركناری رژيم‌های وابسته و برقراری حكومت‌هايی بر اساس اصول و تعاليم اسلامی، از پا نخواهند نشست.
سقوط قذافی نشان داد اگر مردم انقلابی بر رسيدن به اهداف خود پافشاری كنند، پيروزی به هيچ وجه دور از دسترس نيست. برخی تلاش داشتند اين مسئله را تلقين كنند كه حركت‌های اسلامی و مردمی در ليبی، يمن و بحرين برخلاف تونس و مصر كه به سرعت به سرنگونی رژيم‌های حاكم انجاميد، بيش از حد طولانی شده‌اند و اميد زيادی به پيروزی آنها وجود ندارد. اما با رسيدن انقلابيون ليبی به طرابلس، پوچی اين تحليل‌ها به اثبات رسيد و مردم به پاخاسته در ساير كشورهای منطقه از اين پس با انگيزه و اميد بيشتری به مبارزات خود ادامه خواهند داد.
در اين ميان، نكته ديگری هم درباره قيام مردم ليبی عليه رژيم قذافی وجود دارد كه بايد مورد توجه انقلابيون قرار گيرد و آن دخالت غربی‌هاست. دولت‌های غربی كه از ابتدای انقلاب ليبی به بهانه حمايت از اين انقلاب و بر خلاف قوانين بين‌المللی به بمباران اين كشور پرداختد، امروز در پی سوء استفاده از موقعيت ايجاد شده و رسيدن به منافع خود از طريق دست‌اندازی در منابع طبيعی ليبی هستند.
بديهی است كه آنها در اين راه از هيچ تلاشی برای دخالت در امور داخلی ليبی و منحرف كردن اهداف انقلاب مردمی ليبی ابا نخواهند داشت.
وزير امور خارجه ايتاليا، كشوری كه ليبی زمانی مستعمره آن بود، از جمله مسئولين غربی است كه اهداف استعماری غرب در ليبی را پنهان نكرده و در واكنش به پيشرفت انقلابيون در ليبی صراحتاً گفته: ايتاليا منتظر است تا از تغيير رژيم در ليبی به سود خود استفاده كند.
بنابراين ضروری است انقلابيون ليبی در اين زمينه هوشيار باشند تا بازيچه دست قدرت‌های غربی و دست‌نشاندگان آنها قرار نگيرند.
