واحد مرکزی خبر / روزنامه ملیت چاپ ترکیه در مقاله ای در شماره امروز خود نوشت : هیچکس تصور نمی کرد تحولات 48 ساعت اخیر در لیبی تا این اندازه با سرعت سپری شود.
هیچکس این موضوع را که بخش پایانی قیام علیه رژیم معمر قذافی تا این اندازه سریع تحقق یابد ، پیش بینی نکرده بود.
حتی انقلابیون لیبی نیز زمانی که به سوی طرابلس پیشروی می کردند این موضوع را تصور نمی کردند که تا این اندازه سریع به طرابلس که ده ها هزار نفر از نیروهای وفادار به معمر قذافی از آن دفاع می کردند ، وارد شوند.
حتی یکی از مقامات شورای ملی انتقالی لیبی به خبرنگاران گفته بود ، امیدواریم عید فطر دو عید را با هم جشن بگیریم.
ورود نیروهای مخالف قذافی به میدان خضرا بی تردید پیروزی بزرگی بود.
زیرا تا چند روز قبل خانواده قذافی و سخنگویان حکومت وی هشدار می دادند که طرابلس قهرمانانه در مقابل شورشیان خواهد جنگید و شورشیان در ورودی پایتخت نابود خواهند شد.
یک مجری زن در تلویزیون دولتی لیبی با نشان دادن سلاح خود اعلام کرده بود که تا آخرین قطره خون خود خواهد جنگید.
اما ساختمان رادیو و تلویزیون دولتی یکی از اولین ساختمان هایی بود که مخالفان قذافی تصرف کردند.
از سرنوشت این زن اطلاعی در دست نیست شاید او نیز مانند ده ها هزار سرباز قذافی گریخته باشد.
فروپاشی غم انگیز حکومت قذافی و پیروزی حریت آور شورشیان بسیار عبرت آموز است.
معمر قذافی که از 42 سال پیش در لیبی حکومت می کرد ، تصور می کرد حکومت وی از بهار عرب آسیبی نخواهد دید و حکومت وی و فرزندانش سال های طولانی ادامه خواهد یافت.
زمانی که جنبش مردمی در شرق لیبی آغاز شد ، وی این جنبش را تحقیر کرد و آن را توطئه خارجی و شورشیان را تروریست و موش توصیف کرد.
زمانی که شورشیان بنغازی را تصرف کردند ، معمر قذافی باز هم تصور می کرد می تواند با نیروهای ارتش خود مخالفان را خرد کند.
بی تردید اگر او از ابتدا تا این اندازه گرفتار غرور نمی شد و راه گفتگو و سازش با مخالفان را در پیش می گرفت سرانجام با چنین وضعیتی نیز مواجه نمی شد.
ناتو نقش مهمی در سقوط حکومت قذافی ایفا کرد.
ناتو پس از تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل وارد عمل شد و با حملات هوایی سنگین نیروهای ارتش معمر قذافی را به شدت تضعیف و زیر ساخت های آن را نیز نابود کرد.
این موضوع را نیز باید خاطر نشان کرد که چارچوب عملیات هوایی ناتو بعضا از چارچوبی که در قطعنامه سازمان ملل پیش بینی شده بود فراتر رفت و با هدف از میان بردن رژیم قذافی ادامه یافت.
عملیات نظامی زمینی را نیروهای مخالف لیبی انجام می دادند.
برخی اعضای ناتو کمک های تسلیحاتی در اختیار مخالفان قرار دادند و نیروهای آنان را آموزش دادند.
بی تردید اگر این کمک ها نبود ، قذافی می توانست نبرد را با مخالفان برای زمانی طولانی تر و با بی رحمی بیشتر ادامه دهد. برخی از مقامات رژیم لیبی که قذافی آنان را وفادار به خود می دانست به صف مخالفان پیوستند.
معمر قذافی به این موضوع اهمیت نمی داد.
اما زمانی که مخالفان وارد طرابلس شدند نیروهای نظامی نیز بجای مقاومت ترجیح دادند ، فرار کنند.
معمر قذافی تصور می کرد ، همه مردم لیبی به انقلاب سبز وی باور دارند.
تظاهرات هوادارانش به وی امید و جسارت می بخشید.
اکنون این موضوع کاملا آشکار شده است که این قبیل تظاهرات تا چه اندازه ساختگی و فریبکارانه است.
این بار در طرابلس صدها هزار نفر از انقلابیون استقبال کردند و کتاب سبز قذافی را به آتش کشیدند و از آزادی و تغییر حمایت کردند.
لیبی اکنون وارد دوران جدید می شود ، به نظر می رسد دوران جدید در لیبی دورانی دشوار و آکنده از ابهامات خواهد بود.
