واحد مرکزی خبر / شبکه تلویزیونی فرانس بیست و چهار در گزارشی به برجسته ترین حوادث دوران حکومت چهل و دو ساله معمر قذافی پرداخت.

این شبکه گزارش داد: معمر قذافی روز اول سپتامبر سال هزار و نهصد و شصت و نه با کودتا علیه ادریس اول به حکومت رسید.وی در طول چهل و دو سال حکومت خود، لیبی را با مشت آهنین اداره کرد.

اما سرهنگ قذافی مردی است که چهره های گوناگونی دارد.

نام وی به علت حمایت از مبارزان سازمان آزادی بخش فلسطین، مدتها در فهرست رهبران مورد انزجار غرب قرار داشت.قذافی در مصاحبه ای قدیمی در پاسخ به این سوال خبرنگار که آیا شما تشویق به تروریسم می کنید با خنده پاسخ داد: تفاوت زیادی بین مبارزه با امپریالیسم برای آزادی و تروریسم وجود دارد. مورد دیگر به سوء قصد لاکربی مربوط می شود.

در سال هزار و نهصد و هشتاد و هشت، لیبی متهم شد دستور حملات متعددی را علیه انگلیسی ها و امریکایی ها صادر کرده است و به این ترتیب این کشور با تحریم های اقتصادی مواجه شد.

اما معمر قذافی به مانورهای خود ادامه داد و در قاره افریقا ملاقاتها و قردادها با کشورهای همسایه لیبی را افزایش داد و در اتحادیه افریقا فردی بسیار بانفوذ باقی ماند.

مشکل این بود که روابطش با غرب بهبود نیافت و به این ترتیب وی تصمیم گرفت تلاش های خود را برای شکستن انزوای کشورش افزایش دهد.

وی در نهایت تسلیم فشارهای جامعه بین الملل شد و در سال دو هزار و سه بدون هیچ شرطی پذیرفت زرادخانه هسته ای خود را نابود کند.

معمر قذافی همچنین به مسئولیت کشورش در سوء قصد لاکربی اذعان کرد و در محکوم کردن القاعده به خود تردیدی راه نداد.

در سال دو هزار و هفت مرحله تازه ای آغاز شد و قذافی به دوست غرب تبدیل شد.

سرهنگ به فرانسه و ایتالیا سفر کرد .

وی حتی در مقام رئیس اتحادیه افریقا در نشست گروه هشت شرکت کرد.

در اوت دو هزار و نه، معمر قذافی از قهرمان ملی لیبی یعنی عبدالباسط المقراحی را که در سوء قصد لاکربی محکوم شده بود استقبال کرد.

اما پانزده فوریه گذشته، جنبش قیام مردمی در لیبی معمر قذافی را در بن بست قرار داد.

سازمان ملل متحد سرکوب خونین این جنبش را محکوم کرد و به این ترتیب جنگی آشکار بین سرهنگ و نیروهای ناتو آغاز شد.

روز بیستم مارس گذشته، معمر قذافی با همان سرسختی خاص خود وعده داد جنگی طولانی مدت با ناتو خواهد داشت.