واحد مرکزی خبر / روزنامه لوفیگارو ، چاپ فرانسه نوشت کشورهای غربی برای رقم زدن آینده لیبی به تکاپو افتاده اند. این منبع در اینترنت نوشت در لیبی ،همانند تمامی جنگ‌ها،اکنون سخت‌ترین کار برقراری صلح است.
اعضای ائتلاف شکل گرفته علیه قذافی به خوبی به این موضوع واقفند اما سقوط غیرمنتظره طرابلس به آنها فرصت نداد تا طرح‌های خود را آماده کنند.
برهمین اساس آلن ژوپه ، وزیر امور خارجه فرانسه اعلام کرد این کشور خواستار انجام نشست گروه تماس درباره لیبی از سه شنبه هفته آینده در پاریس شده است تا از این طریق نقشه راه دوران پس از قذافی آماده گردد.
از منظر رسمی ، هرگونه حمایت اقتصادی ، سیاسی و نظامی غرب در آینده تنها درصورت درخواست علنی شورای ملی انتقالی یعنی دولت برآمده از قیام مردم ممکن است .
این درخواست پیش از این مطرح شده است و منصور سیف النصر ، نماینده شورای ملی انتقالی لیبی در پاریس روز دوشنبه خواستار کمک جامعه بین‌الملل برای ساختن لیبی دموکراتیک پس از اعلام سقوط قذافی شد. ابهام و خطرات روزهای آینده غربی‌ها را مجبور خواهد کرد از نزدیک به حاکمیت آینده لیبی در بازسازی این کشور پس از چهل سال حکومتی دیکتاتوری ، کمک کنند.
در پاریس از خطر تسویه حساب و بی‌ثباتی به محض سقوط حکومت قذاقی سخن به میان آمده است.
باراک اوباما ، رئیس جمهور آمریکا و اندرس فوگ راسموسن ، دبیرکل ناتو نیز به همین نگرانی‌ها اشاره کرده اند.
اوباما از شورای ملی انتقالی خواست ثابت کند اقتدار لازم را برای هدایت لیبی در مرحله انتقالی دارد و تمامی حقوق مردم این کشور محفوظ خواهد ماند.
مصطفی عبدالجلیل ، رئیس این شورا نیز با اعلام اینکه درصورت بروز برخی رفتارها از سوی انقلابیون از سمت خود کناره‌گیری می‌کند ، نشان داد به نوبه خود نگرانی های دارد. در روزهای آینده در (نشست) پاریس ، مسئله اصلی چگونگی رسیدن به صلحی فراگیر خواهد بود به گونه ای که تمامی مولفه‌های جامعه لیبی را دربرگیرد.
همزمان ، منبعی رسمی از وجود نشانه‌های در رد بروز هرج و موج در این کشور ابراز خوشحالی کرد.
به گفته این منبع؛نخستین نشانه ، اعلام همراهی قبایل و به ویژه قبایل جنوب لیبی است که تاکنون یا موضع بی‌طرف داشتند یا همچنان به قذافی وفادار مانده بودند. همچنین خطر بروز شکافت‌های منطقه‌ای ، که در ابتدا به نظر می‌رسید رخ دهد ، دیگر مطرح نیست .
پایتخت لیبی را خود مردم طرابلس آزاد کردند و ساکنان شرق لیبی تاثیر چندانی در این اتفاق نداشتند.
بنغازی ، مرکز انقلاب ، هرگز در فکر جدایی نیست .
اکنون آنها باید مراقب باشند تا کسی انقلاب را به نفع خود مصادره نکند و نیازی نیست متحدان غربی این موضوع را یادآوری کنند. در ادامه این مقاله آمده است : پس از مرحله تثبیت ، دومین بخش کمک‌های غربی‌ها ، در زمینه بازسازی موسسات خواهد بود.
انتظار می‌رسد در نشست پاریس طرح شورای ملی انتقالی برای بعد از قذافی ، که در جریان نشست‌های قبلی گروه تماس نمای کلی آن ترسیم شده است ، بهتر مشخص شود .
نقشه راه سیاسی انقلابیون در حقیقت برای دوره‌ای دوازده تا بیست ماهه برنامه‌هایی دارد و لازم است در این مدت انتخاب پارلمانی ، تدوین قانون اساسی جدید و برگزاری همه‌پرسی ( درباره آن) برگزار شود.
قاعدتا شورای ملی انتقالی نیز باید جای خود را به دولتی فراگیر بدهد. به گفته یک منبع رسمی در فرانسه یکی از سوالات موجود این است که آیا این نیاز احساس می‌شود برای تضمین آتش بس و جریان امور در دوران بعد از قذافی ، نیروهای بین‌المللی در لیبی حضور یابند؟ به گفته این منبع چنین اتفاقی نیز به درخواست رسمی حاکمیت جدید لیبی و موافقت سازمان ملل بستگی دارد.
کمک‌های اقتصادی نیز از هم‌اکنون موجب تکاپوی غربی ها شده است .
این قضیه در این مرحله بیش از لیبیایی‌ها ذهن غربی‌ها را به خود مشغول کرده است زیرا به گفته یک منبع رسمی در فرانسه ، شورای ملی انتقالی زیاد به مسائل اقتصادی نپرداخته است.
گروه تماس صندوقی حمایتی تشکیل داده است که قرار است به وسیله دارایی‌های توقیف شده طرابلس در خارج از لیبی پر شود.
آزمونی حیات دیگر لیبی توانایی این کشور در از سرگیری تولید نفت است .
این موضوع یکی از دغدغه‌های اصلی فرانسه و ایتالیا است که تا قبل از مناقشه لیبی، هشتاد درصد از بخش نفت این کشور را در دست داشتند.
ایتالیایی‌ها از هم‌اکنون کارشناسان خود را برای بهره‌برداری مجدد از چاه‌های نفتی و گازی به لیبی فرستاده اند.
البته این موضوع زمان بر خواهد بود و برخی از کارشناسان می‌گویند لیبی تا قبل از سه ماه دوم سال دو هزار و دوازده نمی‌تواند به سطح تولید خود قبل از آغاز جنگ برسد.
