شش ماه پس از جنگ داخلي و ويران شدن بيشتر زيرساختهاي اقتصادي ليبي، انقلابيون با وظيفه هولناكي رو به رو شده اند، چرا كه آنها امروز كشور ويراني را به ارث برده اند كه زيرساختهاي اقتصاد تك محصولي آن يعني نفت هم بشدت آسيب ديده است.

در حالي كه كشورهاي اروپايي و غربي براي تصاحب منابع عظيم نفت ليبي دندان تيز كرده اند و مترصد آن هستند تا هرچه زودتر به اين كشور ويران باز گردند و سهم بزرگتري از كيك بازسازي را نصيب خود كنند، خبرگزاري فرانسه در تحليل روز پنجشنبه خود مي نويسد كه نخستين چالش پيش روي انقلابيون از سر گرفتن صادرات نفت و راه اندازي خدمات اصلي است.
كارشناسان در باره ليبي، كه از آن به عنوان 'كشور نفت خيز فقير' ياد مي شود، معتقدند كه احتمالا اين كشور بايد ظرف پنج سال آينده تا 100 ميليارد دلار در بازسازي زيرساختهاي خود سرمايه گذاري كند تا از اين رهگذر و با تكيه بر زيرساختهايي سالم به جذب سرمايه گذاري داخلي و خارجي بپردازد.
حكومت انقلابيون امروز وارث اقتصاد ويرانه اي است كه تقريبا به طور كامل توسط دولت اداره مي شد، به عبارتي رژيمي سركوبگر كه بيشتر ثروت حاصل از فروش نفت را صرف ماجراجويي هاي معمر قذافي ديكتاتور بركنار شده ليبي مي كرد.
'لاچن آچي' كارشناس خاورميانه اي موسسه آمريكايي كارنگي در بيروت در اين باره معتقد است كه، 'دولت جديد بايد همه چيز را از اول شروع كند.'
او مي گويد كه، 'مشكل اساسي در اين مورد اين است كه دولت انقلابيون چطور بايد از پس ميراث اقتصادي به جاي مانده از حكومت قذافي برآيد.' ميراثي كه به گفته آچي كشور را به عقب راند و براي مثال حتي ميان برخي شهرهاي اصلي هم جاده نكشيد.
آچي مي گويد: 'ليبي با چالشهاي ساختاري رو به روست چرا كه اين كشور تقريبا به طور كامل به نفت وابسته است و امروز مهم است تا راه ديگري براي شكوفايي بخش خصوصي خود پيدا كند.'
آچي معتقد است كه ليبي به 'اصلاحات اساسي نياز دارد.'اما چيز ديگري كه در اين ميان حائز اهميت است و از جانب گروههاي وفادار به قذافي مطرح شده اين است كه كشورهاي غربي به رهبري ناتو در بمباران هاي شديد خود به دنبال ويران كردن زيرساخت هاي ليبي نيز هستند تا به هنگام بازسازي كشور كه از هم اكنون خود را براي آن آماده كرده اند، نصيب بيشتري از ثروتهاي طبيعي اين كشور آفريقايي ببرند.