یک هفته نامه غربی با اشاره به تحولات لیبی به بررسی دلایل همراهی نکردن کشورهای آفریقایی با انقلابیون این کشور پرداخت و در میان موارد متعدد ثروت قذافی را عامل اصلی دشمنی افریقا با انقلاب لیبی خواند.

به گزارش خبرگزاری مهر، تایم تحلیل خود را اینطور آغاز می کند : چه کسی گفته پول برای انسان دوست نمی آورد؟ حضور خانواده قذافی در الجزایر خود سندی برای تائید این حرف است. هرچند هم اکنون 40 کشور و اتحادیه عرب شورای انتقالی لیبی را به رسمیت شناخته اند اما اتحادیه آفریقا و ائتلاف های موجود در آفریقا هنوز روی خوشی به انقلابیون لیبی نشان نداده اند.

در همین رابطه چند روز قبل نیز سازمان "پان آفریقا" که معمر قذافی مهمترین حامی مالی آن محسوب می شد خواستار تشکیل دولتی در لیبی شد که عوامل حکومت قذافی نیز در آن حضور داشته باشند.

تایم در ادمه می نویسد : قذافی هر چند در داخل کشور لیبی به عنوان یک دیوانه شناخته شده و هم اکنون رهبری سقوط کرده است اما در افریقا همچنان به عنوان یک بازیگر فعال و قدیمیترین رهبر موجود دراین قاره شناخته می شود. در این میان پولها مسیر زیادی را طی می کنند و قذافی از ثروت بدست آمده از نفت لیبی استفاده می کند تا در هرجایی که می تواند حضور داشته باشد.

هم اکنون هتل های مجلل او در اغلب شهرهای قاره آفریقا موجود هستند و حتی وی از طریق همین پولها گروه های شورشی در کشورهای مختلف برای خود تشکیل داده است. قذافی با وجود داشتن منبع مالی قابل توجه از جنبه دیگری نیز برای آفریقائیها مهم است و آن اینکه قذافی به عنوان مظهری از غرور افریقائیها شناخته می شود. تندی او در قبال غرب در میان جوانان آفریقایی با استقبال مواجه می شد. قذافی بر خلاف سایر رهبران شمال آفریقا که ترجیح می دهند ارتباطات عربی خود را همواره به زبان بیاورند و از ذات آفریقایی خود فاصله بگیرند کاملا برعکس آنها رفتار می کرد. برای مثال او "پان آفریقا" را زنده نگه داشت و رویای "ایالات متحده آفریقا"ی او نیز مثال خوبی در این زمینه است. علاوه بر این او مسیر تشکیل اتحادیه آفریقا را هموار کرد.

با وجود همه این تعاریف و با توجه به شرایط فعلی موجود و نیاز رهبران آفریقایی برای همارهی با جامعه جهانی نفوذ قذافی بر آفریقا نوعی گذافه گویی است. روشهای مختلف حکومتی قذافی به سران آفریقا این اجازه را نداد که فکر کنند در کنار قذافی راحت هستند. تایم در ادامه به گاف های قذافی اشاره کرده و می نویسد : گاف های خجالت آور قذافی همانند روزی که وی "باراک اوباما" رئیس جمهور آمریکا را پسر خود خطاب کرد و یا روزی که انقلابیون از پناهگاه او آلبوم عکس های "کاندولیزا رایس" وزیر خارجه سابق آمریکا که قذافی پشتر او را "زن سیاه آفریقایی عزیز" خطاب کرده بود را یافتند موجب شده تا او در میان همسالان خود دوستان زیادی نداشته باشد و این در حالی است که او را پادشاه پادشاهان آفریقا خطاب می کردند.

اما با وجود همه این تفاصیر حقیقت آن است که اکنون آفریقا در مسیری پیش می رود که این رهبر پرخاشگر را پشت سر بگذارد. نقش قذافی در اتحادیه آفریقا در سالهای اخیر کاهش یافته بود و هر گونه کاهش کمک لیبی به این اتحادیه از سوی قدرت های دیگر آفریقا همچون نیجریه و افریقای جنوبی جبران می شد. به گفته "فیل کلارک" از استادن دانشکده مطالعات آفریقا در لندن، هر چند قذافی دوستانی در میان رهبران آفریقا داشت اما با این وجود آنها از دیدن اینکه وی سقوط کرده ناراحت نمی شوند.

اما دلیل دیگری که اتحادیه آفریقا روی خوشی به انقلاب لیبی نشان نمی دهد آن است که آنها شناختی از لیبی پس از قذافی ندارند.