خبرگزاری مهر - پذیرفتن همسر و فرزندان معمر قذافی از سوی الجزایر، روابط این کشور با مقامات جدید لیبی را وارد مرحله جدیدی کرده که چشم انداز خوبی را نشان نمی دهد.

پس از اوج گیری انقلاب مردم لیبی و وقوع جنگ تمام عیار میان مناطق شرقی با طرابلس و نیروهای قذافی برخی از کشورها از ابتدا موضع خود را روشن کردند که هر یک دلایل خاص خود را داشتند. به طور مثال انگیزه کشورهای غربی از نزدیک شدن به انقلابیون به طور حتم دلسوزی برای مردم لیبی نبود، بلکه ثروتهای سرشار نفتی این کشور عامل وسوسه انگیزی بود تا آنها با محاسبات ویژه خود تصمیم بگیرند وارد جنگ لیبی شوند.

برخی کشورها عربی همانند قطر و امارات و همچنین ترکیه نیز از همان روزهای نخست آشکارا به حمایت از شورای ملی انتقالی لیبی که هم اکنون جای رژیم قذافی را در محافل جهانی گرفته است پرداختند.

البته شورای انتقالی و رئیس آن "مصطفی عبدالجلیل" هم اعلام کرده که به زودی از خجالت کشورهای حامی خود درخواهد آمد و نقش مهمی در بازسازی و قراردادهای نفتی به آنها خواهد داد.

اما مواضع برخی کشورها تا این اواخر مبهم بود و پس از فتح طرابلس اندک رغبتی به شورای ملی انتقالی نشان دادند، اما برخی از کشورهای آفریقایی همچنان سنگ رژیم قذافی را به سینه می زنند که آفریقایی جنوبی و الجزایر از جمله این کشورها است.

موضع الجزایر در این میان قابل تامل است زیرا مرزهای زیادی با لیبی دارد. تونس و مصر از همسایگان آفریقایی لیبی از ابتدا از انقلابیون حمایت کردند.

الجزایر میانه خوبی با انقلابیون یا به عبارت دیگر حاکمان جدید لیبی ندارد زیرا انقلابیون بارها این کشور را به حمایت همه جانبه از رژیم قذافی و گردانهای وی متهم کرده اند اما داستان الجزایر با مقامات جدید لیبی با پناه دادن خانواده معمر قذافی وارد مراحل جدیدی شد.

در حالی که مقامات بنغازی خواستار تحویل این افراد به لیبی بودند مقامات الجزیره پناه دادن به خانواده قذافی را اقدامی بشردوستانه دانست.

اما جدیدترین موضع گیری الجزایری به اظهار نظر "مراد مدلسی" وزیر خارجه این کشور بر می گردد که اعلام کرده بود در صورتی که شورای ملی انتقالی دولت تشکیل دهد الجزایر آن را به رسمیت خواهد شناخت و الجزایر هرگز میزبان معمر قذافی نخواهد بود.

برخی بر این باورند که علاوه بر نگرانی مقامات الجزایری ها ازهرج و مرجی که ممکن است سقوط رژیم قذافی برای آنها به دنبال داشته باشد شعله ور شدن مجدد خواسته های مردم الجزایر است.

یک پایگاه عربی با اشاره روابط انقلابیون و الجزایر آورده است: رسانه های الجزایری اعلام کردند که معمر قذافی سعی کرده که با مقامات الجزایری برای ورود به این کشور از طریق شهر "غدامس" مرزی رایزنی کند، اما مورد بی توجهی مقامات قرار گرفته است و "عبدالعزیز بوتفلیقه" رئیس جمهوری الجزایر وی را مورد بی مهری قرار داده است.

الجزایر با پناه دادن خانواده قذافی خود را در معرض انزوای دیپلماتیک قرار داد اما گویا منافع ملی اش دارای اهمیت بیشتری است و همین عامل سبب شده که وی بر خلاف جریان افکار عمومی بین المللی حرکت کند.

پایگاه مذکور می نویسد: الجزایر دلخوشی از رژیم لیبی ندارد اما مطمئن نیست که شورای انتقالی لیبی بتواند بر خطر القاعده در منطقه شمال آفریقا غلبه کند.

"عبدالحمید سی عفیف" رئیس کمیسیون امور خارجه پارلمان الجزایر معتقد است: الجزایر مرزهای طولانی با لیبی دارد و باید با احتیاط خاصی با موضوع لیبی برخورد کند و به مقوله امنیت توجه بیشتری نشان دهد.

این پایگاه می افزاید: الجزایر تجربه ویژه ای از افراطگرایان دارد زیرا در در دهه نود حدود 200 هزار نفر در درگیری های دولتی و گروههای افراطی کشته شدند و این درگیری ها در سالهای اخیر به برکت اقدامات امنیتی و برنامه مصالحه با افراطگرایان برای خلع سلاح آنها کاهش یافته است.

نقطه ضعف الجزایر صحرای گسترده و مرزهای غیر قابل کنترل در جنوب این کشور است و به همین سبب همکاری گسترده ای با همسایگان به ویژه رژیم لیبی داشت.

اما در هفته های گذشته مشکلات امنیتی الجزایر زیاد شده است به طوری که در هفته گذشته 18 نفر در انفجارهایی در غرب الجزایر کشته شدند و مقامات الجزایری بازگشت این روند را در نتیجه سقوط رژیم قذافی می دانند.

به هر حال آنچه می تواند از بحران موجود میان انقلابیون لیبی و مقامات الجزایر بکاهد به سیر تحولات بعدی لیبی و قدرت و نبوغ بوتفلیقه رئیس جمهوری الجزایر مربوط می شود.