كمك هاي اطلاعاتي ديكتاتورهاي كشورهاي عربي به رژيم 'معمرقذافي' و مطرح شدن پرداخت حقوق ماهيانه از سوي وي به 'زين العابدين بن علي' رييس جمهور مخلوع تونس، خريد هواپيماي شخصي براي 'حسني مبارك' به دليل خوش خدمتي هاي وي در نابودي مخالفان ليبي و پرداخت رشوه به رسانه هاي عربي براي پوشش ندادن خبر جنايت هاي اين رژيم، همه و همه گوشه اي از زواياي پنهان روابط اين ديكتاتور با ساير ديكتاتورهاي مخلوع در بهارعربي است.

به گزارش خبرگزاري 'آسوشيتدپرس' از قاهره، بعد از اينكه اتحادعربي از بين رفت معمر قذافي به خوبي مي دانست كه سقوط حكومت وي نيز اجتناب ناپذير است و وي بركناري صدام حسين را به منزله نشانه اي از وقايع آتي مي دانست.
بر اساس اين گزارش، او در سخناني جدي كه در نشست اتحاديه عرب سال 2008 در دمشق خطاب كرد به رهبران عرب و گفت: 'نوبت شما نيز فرا مي رسد'.
در آن زمان مستمعان به سخنان وي خنديدند. اكنون حاكمان ديكتاتورهاي قديمي در تونس، مصر به همراه قذافي از قدرت خلع شده اند و عده اي ديگر نيز مانند 'علي عبدالله صالح' ديكتاتور يمن، به شدت تحت فشار قرار دارند.
روابط رژيم قذافي با حاكمان مستبد قديمي به اولين روزهاي حكومت وي برمي گردد. شبي كه معمر قذافي در آن زمان افسري جزء بود و سپس خود را به مقام سرهنگي رساند، شاه ادريس را از كار بركنار كرد، اولين ملاقات كننده رسمي وي از مصر بود.
'جمال عبدالناصر'، رييس جمهور پيشين مصر، روزنامه نگار برجسته و مشاور ارشد خود 'حسنين هيكل'، را براي كسب شناخت از وي به طرابلس فرستاد.
قذافي به هيكل گفته بود كه خواستار راهنمايي هاي ناصر است و هيكل به او وعده داد كه از حمايت مصر برخوردار باشد.
بر اساس اين گزارش، تنها چهار ماه بعد از كودتاي قذافي دو تن از اعضاي شوراي فرماندهي انقلابي وي به او پشت كردند. افسران امنيتي مصري به او اطلاع دادند كه با كودتايي مواجه است.
كمي بعد از آن 'عبدالله العبيد السنوسي'، مشهور به وليعهد سياه، برادرزاده شاه ادريس، پنج هزار سرباز مزدور را از چاد به سوي ليبي هدايت كرد و براي مسلح ساختن قبايل وفادار به شاه به منظور مبارزه با قذافي برنامه ريزي كرد. اين بار تونسي ها به قذافي گفتند كه بايد با كودتايي مسلح مقابله كند.
'عبدالرحمان شلغم'، وزير امور خارجه پيشين ليبي و نماينده اين كشور در سازمان ملل متحد كه در جريان اعتراضات سال جاري از اين رژيم جدا شد، در مصاحبه اي اخيرا خاطرنشان ساخت كه قذافي به 'زين العابدين بن علي'، حقوق ماهانه اي پرداخت مي كرده است و همكاري هاي تونس و ليبي در بالاترين سطح ادامه داشته است.
به اذعان 'فتحي البعجه'، تحليلگر سياسي و رهبر ارشد سياسي انقلابيون ليبي، تبادل اطلاعات امنيتي تنها همكاري موفقيت آميز بين كشورها و دولت هاي عربي است.
وي افزود: اين تنها كاري است كه آنها مي توانند انجام دهند.
'فايض جبريل'، موسس جبهه ملي براي آزادي ليبي به عنوان قديمي ترين گروه مخالف ليبي گفت: قذافي حتي به نويسندگان و مديران مسوول روزنامه هاي مستقل مصري، سوريه و ديگر كشورها پول مي داد تا با تبليغات خود او را رهبر قدرتمند عرب نشان داده يا مسيرهاي ارتباطي مخالفان با افكار عمومي را قطع كنند.
تعقيب مخالفان قذافي از سوي اين رژيم شامل اعدام دانش آموزان، اساتيد، روحانيون و ديگران در ميادين عمومي يا صحن دانشگاه ها همچنين نشان دادن آن از تلويزيون بوده است. اين رژيم در بدترين اقدام براي سركوبي مخالفان بيش از يكهزار و 200 زنداني از جمله بسياري از زندانيان سياسي در زندان مخوف ابو سليم اعدام كرد. اين موضوع در آن زمان در رسانه هاي عربي به ندرت منعكس شد.
'مجدي الدقاق' سردبير مجله دولتي 'اكتبر' مصر اذعان كرد كه قذافي به روزنامه نگاران اين كشور و ديگر كشورهاي عربي پول داده است تا در مورد چنين فجايعي مطالبي منتشر نكنند.
اما وي گفت: باور دارد كه رهبران مصر يا ديگر كشورهاي عربي در كشتار مخالفان قذافي دست نداشته اند.
وي افزود: نيروهاي امنيتي ليبي در بازداشت و اعدام مخالفان اين رژيم ساكن كشورهاي مختلف عربي و اروپايي به صورت خودمختار عمل مي كردند. مصر در زمان حسني مبارك ديكتاتور پيشين مصر يا هر يك از دولت هاي قبلي در اين بازي نقشي نداشت. وي شلغم را به تلاش براي رفع اتهام از خود با مقصر جلوه دادن ديگران متهم كرد.
به نوشته خبرگزاري آسوشيتدپرس، مغرب در سال 1980 'عمر المحيشي'، يكي از مهم ترين مخالفان قذافي و از رهبران شوراي انقلابي را بازداشت كرد. المحيشي ابتدا به مصر و سپس مغرب فرار كرده بود. شلغم در مصاحبه اي با روزنام الحيات گفت كه قذافي به دولت مغرب 200 ميليون دلار پول داد تا المحيشي را دستگير كنند و سپس به آنها دستور داد او را مانند گوسفند قرباني بكشند.
به گفته شلغم رژيم قذافي حتي براي مبارك هواپيمايي شخصي خريداري كرد و كارگزار ارشد ليبي در مصر'عمر سليمان' رييس نيروهاي امنيتي پيشين و مرد قدرتمند مبارك بود.
مقامات امنيتي مصر از مدت ها قبل به ربودن 'منصور الكيخيا'، شخصيت مطرح مخالف ليبيايي در زماني كه براي شركت در يك نشست حقوق بشري به اين كشور آمده بود در سال 1993 مشكوك اند. گفته مي شود كيخيا بعد از آن كشته شد و جسدش نيز به دليل آتش گرفتن هواپيمايي حامل او به كلي از بين رفت.
فتحي الباجا تحليلگر سياسي ليبي معتقد است اگر كيخيا زنده بود، رهبر جديد ليبي مي شد.
وي گفت: ما دراين حادثه شخصيتي را از دست داديم كه بسيار مهم بود.
'جاب الله مطر'، پدر نويسنده مشهور ليبيايي 'هشام مطر'، نيز از ديگر مخالفان ليبيايي است كه در سال 1990 در قاهره ناپديد شد. مطر ديپلمات ليبيايي بود كه در دهه 1970 از مقام خود در 'نيويورك' استعفا داد تا با شيوه حكومتي قذافي مخالف كند. وي در نهايت به عنوان يكي از اعضاي جبهه ملي براي آزادي ليبي در قاهره مشغول به كار شد.