واحد مرکزی خبر / یکی از سخنگویان سازمان بین‌المللی آکسفام گفت باید به فکر راه‌های جدید برای کمک به مردم قحطی‌زده سومالی بود.
الیز فورد quotation mark سخنگوی بخش شاخ آفریقا در سازمان امدادرسان آکسفام در گفتگو با پایگاه اینترنتی روزنامه لوموند دررابطه با وخامت قحطی و گرسنگی در سومالی اظهار داشت از یک سو قیمت مواد خوراکی در حال افزایش است و از سوی دیگر توان مردم برای رفع نیازهایشان روز به روز کاهش می‌یابد.
پیش بینی می‌شود این وضع تا ماه دسامبر بدتر نیز بشود.
اما ویژگی خاص لیبی مناقشه‌ای است که از حدود بیست سال قبل تاکنون در این کشور وجود دارد و دسترسی به آن را دشوار کرده است . وی افزود به عنوان مثال ، آکسفام به دلایل امنیتی در نایروبی ، پایتخت کنیا مستقر است .
بنابر این ما مجبوریم با همکاران خود در نایروبی همکاری کنیم.
آنان برای فراهم کردن زمینه کمک‌رسانی و دسترسی به مردم در مذاکره دائم هستند که در ماه‌های اخیر بسیار دشوار شده است .
باید مذاکرات در چند جبهه دنبال شود : با دولت ، با مقامات محلی و اعضای شباب .
در مجموع باید با تمامی افراد درگیر در مناقشه سومالی و در تمامی سطوح مذاکره شود.
همچنین مناطقی وجود دارد که چیزی درباره آنها نمی‌دانیم زیرا امکان دسترسی وجود ندارد و نمی‌توان اطلاعاتی کسب کرد . این مقام سازمان آکسفام درباره وضع گرسنگی در دیگر مناطق شاخ آفریقا نیز گفت در واقع وضع سومالی نگران‌کننده تر از دیگر مناطق است .
دو سوم جمعیتی که از فقدان امنیت غذایی رنج می‌برند ، در خارج از این کشور هستند .
چهار میلیون نفر از این جمعیت در اتیوپی و چهار میلیون نفر نیز در کنیا هستند.
در این مناطق نیز نگرانی احساس می‌شود و این ترس وجود دارد بارندگی‌های ماه اکتبر کافی نباشد .
اما در این مناطق ، با وجود آنکه ثبات غذایی وجود ندارد ، اما بحث گرسنگی و قحطی همچون سومالی مطرح نیست.
الیز فورد همچنین گفت باید راه‌های جدیدی برای دسترسی به مردم قحطی‌زده پیدا کرد.
در آکسفام ما بر بعد مالی قضیه تاکید داریم زیرا می‌بینیم در بسیاری از مناطق همچنان بازارها فعالند.
بنابر این ، این راه (کمک مالی) نسبت به توزیع سنتی مواد غذایی میان مردم - با توجه به دشواری های آن - مناسبت‌تر به نظر می‌رسد.
سازمان‌هایی در زمینه انتقال پول با ما کار می‌کنند که مورد تایید نهادهای حسابرس بین‌المللی هستند.
روسای سنتی در محل نیز در زمینه شناسایی افراد آسیب‌پذیر کمک می‌کنند.
به طور مثال آنان خانواده های دارای کودک مبتلا به سوءتغذیه ، کودکان بی‌سرپرست و افراد مسن را به امدادرسانان معرفی می‌کنند.
سپس این پول‌ها مستقیما به این نیازمندان پرداخت می‌شود.
نکته حائز اهمیت این است که مبلغ مذکور اجبارا صرف خرید مایحتاج غذایی نمی‌شود.
خانواده‌ای که دام نگهداری می‌کند می‌تواند با این پول برای دامهایش دارو بخرد.
بنابر این شکل از امدادرسانی قدرت عمل بیشتری به دریافت‌کنندگان این کمک ها می‌دهد.
