خبرگزاری فارس: در زندان‌هاي قذافي با این‌که جایی به نام داروخانه و درمانگاه بوده، اما عملا از محل اختصاص یافته به درمانگاه برای بازجویی از زندانیان سیاسی و شکنجه آنها استفاده می‌شود.
به گزارش فارس به نقل از پایگاه خبری الفجر، هم اکنون که دیکتاتوری معمر قذافی پس از 42 سال سرنگون شده و کشور بدست انقلابیون افتاده، ابعاد تازه‌ای از جنایات چهار دهه‌ای این رژیم برملا می‌شود که زندان‌های قذافی گوشه‌ای از این جنایات است، در این گزارش سلسله‌وار تلاش شده به این زندان‌ها و جنایات صورت گرفته در آنها پرداخته شود و در چهارمین بخش از این مجموعه گزارش‌ها به زندان عین زاره می‌پردازیم.
بخش‌های مختلف زندان
زندان عین زاره به همراه زندان زندان ابو سلیم از جمله زندان‌های مخوف رژیم قذافی بشمار می‌اید. این زندان متشکل از دوبخش است.
بخش اول: بازداشت‌گاه‌های زندانیان سیاسی را دربرمی‌گیرد که کاملا از دیگر بخش‌های زندان جداست و زندانیان آن را لیبی‌هایی تشکیل می‌دهد که بدون محاکمه بازداشت شده و اکثرا افراد بی‌گناه بودند که به جرم‌های واهی مخالفت با رژیم بازداشت شدند. تاکنون هیچ سازمان یا موسسه مدافع حقوق بشر داخلی یا بین المللی اجازه بازدید از این بخش از زندان را نیافته است.
اما بخش دوم زندان: زندانیان جنایی را دربرمی‌گیرد و تا پیش از سقوط رژیم قذافی 3 هزار زندانی را در خود جای می‌داد که علاوه بر لیبی‌ها افرادی از سایر ملل هم در میان آنها مشاهده می‌شدند.
معروفیت عین زاره
اما معروفیت این زندان جدای از زندان سیاسی‌اش که در آن انواع و اقسام شکنجه‌ها به دستور مستقیم رژیم و دستگاه اطلاعاتی‌اش اعمال می‌شود، به خاطر دریاچه بسیار بزرگ سیاهی است که میدان زندان را فراگرفته است.
دریاچه‌ای متشکل از فاضلاب‌های زندان
این دریاچه در واقع دریاچه‌ای متشکل از فاضلاب زندان است که در طول شبانه روز فاضلاب تمام بخش‌های زندان چه سیاسی و چه جنایی به آن ریخته می‌شود تا بوی تعفن و لجن شدید و نفرت انگیزی که خارج از تحمل بشری است، از آن به مشام زندانیان برسد و البته جدای از بو وجود این دریاچه در وسط زندان با توجه به عدم بهداشتی بودن آن خطر بسیار بزرگی برای بهداشت و سلامت زندانیان تشکیل می‌دهد و بالطبع مسئولان زندان برای تامین آب مورد نیاز زندان از چاه‌های همجوار زندان استفاده می‌کنند که این دریاچه بوده و در سالم بودن ان جای شک و تردید بسیار است؛ افزون بر این‌که این دریاچه محل تجمع انواع و اقسام حشرات مانند پشه و سوسک و موش است که تمام بخش‌های زندان را پر کرده است، همچنین در کنار زندان انبار قدیمی و فرسوده‌ای وجود دارد که تمام اشیاء قدیمی و مازاد از زمان تاسیس زندان تاکنون در آن نگهداری می‌شود.
سلولهای انفرادی زندان
رو به روی این دریاچه و دقیقا مقابل آن دستشویی‌های زندانیان قرار دارد که بسیار آلوده بوده و از در موارد بیشماری از آنها به عنوان سلول انفرادی جهت شکنجه زندانیان استفاده می‌شود.
یکی از زندانیانی که موفق شد، نامه خود را به خارج زندان برساند، می‌گوید، چندین ماه را در این دستشویی‌ها به عنوان سلول انفرادی سپری کرده، جایی که علاوه بر آلودگی بسیار شدید مملو از انواع و اقسام حشرات و جانوران موذی است.
این زندانی می‌گوید: کسی که وارد این زندان می‌شود، از آن خارج نمی‌شود، مگر این‌که کسی را جایگزین وی پیدا کنند. غذا در این زندان روزی یکبار از شکاف کوچکی که در درب آن جای داده شده، به زندانی داده می‌شود و لازم به توضیح نیست که مساحت یک دستشویی چه اندازه است و دستشویی بسیار آلوده‌ای که روبه دریاچه فاضلابی که 24 ساعت از آن بوی تعفن و لجن به مشام می‌رسد، چه شرایطی دارد و زندانی در آن چگونه شب‌ها و روزهای خود را سپری می‌کند.
انتشار انواع و اقسام بیماری‌ها در میان زندانیان
این وضعیت که مغایر با ساده‌ترین حقوق بشری است، موجب انتشار انواع و اقسام بیماری‌ها بویژه بیماری‌های ریوی مانند سل و آسم و انواع و اقسام حساسیت‌ها و بیماری‌های پوستی در میان زندانیان شد که بیش از پیش بر درد و رنج آنها می‌افزود و بالطبع در این میان نه از پزشک خبری و نه دارو و نه درمان.
بندهای دیگر زندان سیاسی
اما زندانیانی که خارج از این سلولهای انفرادی نگهداری می‌شدند و اوضاع بهتری داشتند، در واقع در اتاق‌های کوچکی جای داده می‌شدند که 4 نفر را در خود جای می‌داد، بخش سیاسی زندان عین زاره دربرگیرنده 8 بخش بود که در هر بخش 24 اتاق یا همان بند وجود داشت و برآورد می‌شود تا زمان سرنگونی رژیم قذافی 600 زندانی در این بخش سیاسی نگهداری می‌شدند، مابین هر یک از بخش‌های زندان پلی احداث شده بود که مورد استفاده نگهبانان زندان قرار می‌‌گرفت و علاوه بر این که این پل‌ها ارتباط بخش‌های مختلف زندان سیاسی را فراهم می‌کردند، 24امکان زیر نظر گرفتن 24 ساعته زندانیان را برای نگهبانان بوجود می‌آورد. تخمین زده می‌شود که 70 نگهبان از داخل بخش سیاسی محافظت می‌کردند و این جدای از نگهبانی مرکزی زندان است.
درمانگاه یا اتاق بازجویی و شکنجه
با این‌که در زندان جایی به نام داروخانه و درمانگاه جای داده شده، اما عملا از محل اختصاص یافته به درمانگاه برای بازجویی از زندانیان سیاسی و شکنجه آنها استفاده می‌شود و در طول ماه تنها دو پزشک به زندان سرمی‌زنند که غالبا به وظایف خود در برابر زندانیان عمل نمی‌کنند.
تحت فشار قرار دادن خانواده‌ها و وابستگان زندانیان
دردها و رنج‌های این زندان فقط به محدود به خود زندانیان نمی‌شود، بلکه خانواده‌های آنها را هم دربرمی‌گیرد، بگونه‌ای که خانواده‌های بسیاری از زندانیان عین زاره در معرض انواع و اقسام تهدیدها و فشارها قرار می‌گیرند، یکی از زندانیان سیاسی این زندان که بعدها از آن آزاد شد، دریافت هنگامی‌که او در زندان بود، هر از چندگاهی افرادی از زندان نزد مادرش می‌آمدند و با تحویل لباس‌های خونین تحت عنوان این‌که لباس‌های پسر اوست از وی لباس تمیز می‌گرفتند و نیاز به گفتن نیست که مادر هنگام دیدن چنین صحنه‌هایی چه احساسی پیدا می‌کند.
بازدید معمر قذافی از زندان
وضعیت اسفبار این زندان و دیگر زندان‌های رژیم قذافی هیچ‌گاه از نگاه مسئولان رژیم و حتی شخص قذافی دور نبود، چراکه برخی از زندانیان سیاسی که بعدها از این زندان آزاد شدند، تاکید می‌کنند به چشم خود قذافی را با همراهانش دیده‌اند که از این زندان بازدید کرده و از وضعیت آن مطلع شده‌اند. آنها تاکید می‌کنند، قذافی از سلولهای انفرادی عین زاره دیدن کرده و وضعیت زندانیان هنگام بیرون آمدن از اتاق‌های بازجویی و نحوه شکنجه آنها را دیده است و مثل همیشه به آنها نگاهی انداخته و گذشته است و این زندانیان اعلام آمادگی کرده‌اند که در صورت نیاز در برابر مراجع ذیصلاح داخلی و بین المللی در این‌باره شهادت بدهند.
