خبرگزاری فارس: یک هفته‌نامه عربی ضمن برشمردن مشکلات انقلابیون لیبی و افزایش اختلافات داخلی در میان آنها تاکید کرد که لیبی به سوی سرنوشتی نامعلوم در حرکت است.
به گزارش فارس، اوضاع نابسامان و پیچیده لیبی در روزهای اخیر و بعد از سقوط طرابلس به دست انقلابیون و عقب نشینی نیروهای وابسته به "معمر قذافی" دیکتاتور لیبی از این شهر ابهامات و سوالات زیادی را درباره افق سیاسی این کشور ایجاد کرده است، بسیاری به دنبال پاسخ به این سوال هستند که چگونه می‌توان تحولات کنونی لیبی را تحلیل کرد و سیر این تحولات در نهایت به چه نقطه‌ای خواهد رسید؟ آیا نیروهای ناتو حضور نظامی خود را در لیبی ادامه خواهند داد یا اینکه این کشور را به انقلابیون لیبی تحویل خواهند داد؟
جنگ فرسایشی در لیبی در راه است
پایگاه خبری هفته‌نامه الکفاح العربی در مقاله‌ای که به همین منظور منتشر کرده، تلاش نموده به سوالات زیادی که درباره سرنوشت لیبی در ذهن خوانندگان ایجاد می‌شود، پاسخ دهد، این مقاله تاکید می‌کند که پاسخ به این سوالات البته زیاد مشخص نیست، اما همه معیارها نشان می‌دهد که باز گرداندن اتحاد به لیبی اگر نگوییم غیرممکن است، باید قبول کنیم کار سختی است، این در حالی است که در شرایط کنونی سه معیار وجود دارد که باید به آنها توجه شود، معیار اول حجم شکاف در میان انقلابیون لیبی است، موضوع دوم اختلافات گسترده در میان کشورهای عضو ناتو برای تقسیم غنایم جنگی لیبی است و موضوع سوم که مهم‌تر از موارد پیشین است، جنگ فرسایشی طولانی مدتی است که رژیم سابق لیبی خود را برای آن آماده کرده و عبور از آن در زمان کوتاه به راحتی ممکن نخواهد بود.
این گزارش درباره نحوه عقب‌نشینی نظامی رژیم قذافی از طرابلس نوشت که عقب‌نشینی ماشین جنگی قذافی از طرابلس شامل خروج خودروها و توپ‌های سنگین و موشک‌اندازها آرام بود و با حملات هوایی ناتو برای از بین بردن تجهیزات آنها مواجه نشد، به همین علت می‌توان نتیجه گرفت که در جنگی فرسایشی در لیبی ایجاد خواهد شد که ممکن است بر اثر آن شهرهای این کشور با حملات مختلف مواجه شوند.
فقدان شخصیت برجسته برای رهبری انقلاب
ناظران حتی موضوع ساقط شدن معمر قذافی را نیز یکی از دلایلی دانستند که می‌تواند درگیریهایی را میان مبارزانی که از قبایل و گروه‌های مختلف هستند، ایجاد کند، بویژه اینکه لیبی همواره از دشمنی‌های قبیله‌ای و مذهبی رنج می‌برده است، نشانه‌های این اختلافات قبل از ورود به طرابلس و حتی قبل از نفوذ از دامنه‌های کوههای اطراف به نزدیکی طرابلس خود را نشان داد، چرا که این نفوذ با ناهماهنگی‌هایی صورت گرفت که تلفات زیادی را نیز به دنبال داشت، اما هنوز جزئیات دقیق آن اعلام نشده است.
این گزارش در ادامه علامت سوال را متوجه شخصی می‌کند که بتواند وحدت و یکپارچگی را در میان انواع چالشهای کنونی موجود، به لیبی بازگرداند، این در حالی است که هیچیک از شخصیت‌های انقلابیون مورد اعتماد و احترام تمام مردم لیبی نیستند.
"حمران بخاری" مدیر خاورمیانه شرکت اطلاعاتی استاتفور در این زمینه می‌گوید که مشکل اصلی لیبی در فقدان یک رهبر است، رهبری که از احترام ویژه در میان مبارزان برخوردار باشد.
مراجعه به لیست افرادی که خود را به عنوان کاندیدای جانشینی قذافی مطرح کردهاند، انسان را شوکه می‌کند، چرا که در میان تمام این افراد حتی یک شخصیت که قدرت اداره مرحله پیچیده و احتمالا طولانی کنونی را داشته باشد، وجود ندارد. به این ترتیب است که دعوت نظام برای آغاز گفتگوها اهمیت زیاد خود را در مرحله کنونی نشان می‌دهد، چرا که باید به این ترتیب کمترین حد از ثبات را برای لیبی حفظ کرد.
اختلاف میان بخش سیاسی و نظامی انقلابیون لیبی
بر کسی پوشیده نیست که اختلافات، تعصبات و شکاف‌های قبیله‌ای به صورت گسترده‌ای در میان مبارزان وجود دارد، این شکاف‌ها در دوره جدید به صورت آشکار ادامه دارد، از سوی دیگر نگرانی‌ها در مورد طولانی شدن حمله نظامی جدید قذافی به طرابلس بعد از عقب‌نشینی ارتش از این شهر نیز وجود دارد، همچنین دخالت کشورهای خارجی نیز عامل فشار زیادی را بر لیبی ایجاد کرده است، این قدرت‌ها قصد دارند تا سهم بیشتری از میراث به جا مانده از معمر القذافی در لیبی برای خود به دست آورند.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد روش قذافی به عنوان یک روش رهبری و فرماندهی در کشور از بین نخواهد رفت و همچنان هواداران خود را خواهد داشت، دلیل این سخن نیز این است که از شش ماه پیش تاکنون حجم محبوبیت مردمی انقلابیون جدید در بنغازی در تجمعات محدودی خلاصه می‌شود. از سوی دیگر نیروهای ناتو و هیئت‌های عربی نیز این روند را دنبال می‌کنند، یکی از افرادی که این نشانه‌ها را به دقت زیر نظر دارد، "برنار لیوی" دوست مشهور نیکولا سارکوزی است که می‌خواهد لیبی را بر اساس خواسته‌ها آرمانهای رژیم صهیونیستی بازسازی کند.
مشکل دیگری که به اعتقاد این نویسنده در لیبی وجود دارد، مشکل اسلامگرا هاست، آنها از دستورات شورای انتقالی اطاعت نمی‌کنند و تعامل با غرب را به صورت کلی رد می‌کنند، آنها تلویحا اعلام کردهاند که حتی اگر لازم باشد برای رسیدن به قدرت به خشونت هم دست خواهند زد. بنابراین کسی نمی‌تواند پیش‌بینی کند که این گروه‌ها سلاح‌های خود را کنار خواهند گذاشت یا اینکه به فعالیت‌های خود ادامه خواهند داد.
اقدامات جنگ افروزانه هواداران قذافی
این مقاله می‌افزاید: به این مشکلات باید مشکلات دیگر شورای انتقالی را نیز اضافه کرد، یکی از این مشکلات ادامه موشک‌باران برخی مناطق تحت کنترل انقلابیون از سوی نیروهای قذافی است، این روند بویژه در مناطق استراتژیک که انقلابیون به علت آزادسازی طرابلس آنها را رها کردهاند، به چشم می‌خورد، این در حالی است که هنوز بخشی از مساحت این کشور شامل سرت و اطراف آن در دست نیروهای قذافی است.
گفته می‌شود معمر القذافی خود را برای دوره‌ای آماده می‌کند که در آن هیچ فرمانده یا شخصیت نظامی یا سیاسی در میان انقلابیون به فردای خود امید نداشته باشد.
بی‌نظمی در میان انقلابیون لیبی
یکی دیگر از مسایلی که هنوز تکلیف آن مشخص نشده، تاثیر دردها و زخم‌های قدیمی میان گروه‌های انقلابی بر تفاهم ایجاد شده در میان آنهاست، در این راستا پایگاه خبری سوئیس اینفو در مقاله‌ای به نگرانی‌های ناشی از بروز این اختلافات اشاره کرده و می‌نویسد که این اختلافات قبل از آغاز عملیات عروس دریایی یا فجر اودیسه که به آزادسازی طرابلس منجر شد، خود را نشان داد، این اختلافات بیشتر در میان سران سیاسی انقلاب شامل شورای انتقالی و بدنه نظامی آن بود، سیاسمتداران لیبی که از حمله به طرابلس بی‌اطلاع بودند، اتفاقات موجود در این کشور را از طریق تلویزیون در حالی مشاهده می‌کردند که یا در بنغازی بودند و یا به تونس و دوحه رفته بودند تا با دیگر کشورها در این زمینه رایزنی کنند، این اتفاقات نشان داد که بدنه نظامی انقلابیون توجهی به حرف‌ها و دستورات سران سیاسی ندارند، از سوی دیگر بعید نیست که عملیات کامل کردن تسلط بر طرابلس نیز به افزایش شکاف میان دو طرف منجر شود.
همچنین از تعامل مبارزان انقلابی و شورای انتقالی در مورد بازداشت محمد فرزند قذافی که بعدها به دست هواداران قذافی آزاد شد، نیز می‌توان درک کرد که میان دیدگاه‌های "مصطفی عبدالجلیل" رئیس شورای انتقالی که در بنغازی اقامت دارد و عبدالحکیم بلحاح رئیس شورای نظامی که در طرابلس است، اختلافات زیادی وجود دارد، در آن زمان عبدالجلیل تاکید کرد که انقلابیون در صورت هر گونه تجاوز به دیگران مورد مجازات قرار خواهند گرفت، وی برخی از این مبارزان را گروه‌های افراط گرای اسلامی خوانده بود، این اظهارات، کارشناسان سیاسی را به تعجب واداشت، چرا که خود وی نیز از جمله اعضای اخوان المسلمین است که در شورای انتقالی حضور دارد. در همین راستا یکی از مخالفان قذافی در گفتگو با سوئیس اینفو نگرانی خود را از باز شدن زخم‌ها و کینه‌های قدیمی ابراز داشته و گفت که عبدالجلیل در زمان تصدی وزارت دادگستری در دوره قذافی حکم اعدام عبدالحکیم بلحاح را به اتهام عضویت در جماعت مبارز لیبی که وابسته به القاعده است، امضا کرده بود. از سوی دیگر در حالیکه عبدالجلیل در بنغازی حضور دارد و از طرابلس دور است، معاون خود عبدالحفیظ غوقة را در طرابلس قرار داده است، اما وی نیز به جای حضور در طرابلس به دوحه رفته تا با تعدادی از اعضای دفتر اجرایی شورا مذاکره کند، این در حالی است که وی باید در طرابلس حضور داشته باشد و انقلاب را در این شهر رهبری کند. از سوی دیگر انقلابیون شهر مصراته که سومین شهر بزرگ لیبی است از به رسمیت شناختن شورای انتقالی لیبی خوداری می‌کنند. با توجه به این مسایل این سوال مطرح می‌شود که انقلابیون لیبی از چه کسی حرف شنوی دارند و مرجع دستورات آنها کیست؟
یک شخصیت لیبیایی که خواست نامش فاش نشود در این زمینه گفت که عملیات نظامی بلافاصله بعد از ترور عبدالفتاح یونس فرمانده نیروهای انقلابی آغاز شد، آیا می‌توان گفت که یونس فردی بود که مانع از پیشرفت انقلابیون می‌شد؟ هیچ کسی جواب واضحی برای این سوالات ندارد.
سوئیس اینفو در مقاله خود می افزاید که اعضای دفتر اجرایی شورا از 13 نفر تشکیل شده‌اند، اما اینها فقط اعضای شناخته شده این شورا هستند و 27 نفر دیگر نیز در این شورا عضو هستند که نامی از آنها برده نمی‌شود، احتمال می‌رود که اکثریت این افراد وابسته به گروه‌های اسلامگرا باشند.
افزایش ناامنی و غارت اموال مردم در طرابلس
این گزارش در ادامه به سرقت و ناامنی موجود در طرابلس و غارت اموال عمومی نیز اشاره کرده و می‌نویسد که مراکز شرکت‌های امنیتی و دفتر مراکز بین‌المللی و برخی از هتلها مورد غارت قرار گرفته‌اند، سازمان‌های بین‌المللی نیز به دنبال خارج کردن افراد غیر بومی از این شهر هستند و اقدامات لازم در زمینه مهاجرت هزاران مصری و خارجی محاصره شده در این شرایط را آغاز کردهاند.
این گزارش در پایان تاکید می‌کند که به نظر می‌رسد محافل غربی نیز از عملکرد شورای انتقالی لیبی راضی نیستند و از آن استقبال نمی‌کننند، مهم‌ترین حادثه‌ای که باعث افزایش تردیدها در این زمینه شد، اعلام دولت انتقالی در مورد بازداشت سیف الاسلام قذافی بود که مصطفی عبدالجلیل آن را مطرح کرد، اما سیف الاسلام چند ساعت بعد، در حالیکه آزادانه در شهر طرابلس قدم می‌زد در رسانه‌ها ظاهر شد.
