خبرگزاري صداي افغان(آوا) كابل - تخریب بخش های زیادی از کشور در طول چند ماه جنگ مسلحانه و بمباران های بی امان ناتو وابستگی های زیادی برای لیبی به برخی قدرت های خارجی به وجود آورده است

تحولات لیبی این روزها یکی از مهم ترین کانون های توجهات رسانه ای جهان تبدیل شده است. آخرین خبرها از لیبی جدید حاکی از پیش روی نیروهای انقلابی به سمت شهر زادگاه سرهنگ قذافی است، شهری که بعد از سقوط طرابلس سرهنگ آن را پایتخت جدید لیبی نامید و این احتمال می رود که این شهر محل اختفای قذافی باشد. به هر حال تا چند روز دیگر غلتک انقلابیون شهر سرت را نیز در خواهد نوردید و قذافی آخرین پایگاه شهری خود را نیز از دست خواهد داد. اما سوال این جاست که انقلابیون بعد از این مرحله چه خواهند کرد.
هر چند شورای ملی انتقالی لیبی اعلام کرده است که تا هفت ماه دیگر اولین انتخابات ریاست جمهوری را در لیبی برگزار خواهد کرد، لکن گمان نمی رود پیاده سازی دموکراسی در لیبی به سادگی امکان پذیر باشد چرا که لیبی کشوری است قبایلی که کماکان علقه های قبیله ای و طائفه ای در آن به شکل مستحکمی خود را حفظ کرده اند.

در واقع به خشونت کشیده شدن انقلاب لیبی و تبدیل شدن آن به یک جنگ داخلی تمام عیار نیز از همین علت نشأت می گیرد. با وجود این به خاطر این که لیبی یک جامعه دیکتاتور زده است و همین مسئله عزم همه را برای ایجاد دموکراسی جزم کرده است لکن این کشور سرمایه های لازم برای تحقق این امر را ندارد. منظور از سرمایه نهادهای مدنی، تشکیلات صنفی و تشکل های حزبی است که لیبی قبیله ای فاقد آن است.

با تمام این ها مشکل اساسی لیبی را می توان در کاستی ها و ضعف هایی دانست که شورای ملی انتقالی با آن در مواجهه است. این شوراء از یک سو بسیار ناهمگون است و طیف های مختلفی اعم از سکولار، اسلامگرا، چپ گرا، ملی گرا و ... را در خود جای داده است که رسیدن به هر گونه توافق را با مشکلات عدیده ای مواجه می کند و از سوی دیگر مشکل اساسی تر این شوراء این است که این نهاد بسیاری از قبایل و آحاد جامعه لیبی را نمایندگی نمی کند و لذا نمی توان آن را نماینده تمام ملت لیبی قلمداد کرد.

چندی قبل وقتی عبدالفتاح یونس العبیدی فرمانده نظامی انقلابیون توسط تنی چند از انقلابیون به قتل رسید تقریبا بخش عظیمی از مشکلات شورای ملی انتقالی جنبه عینی به خود گرفت. شوراء در یک اقدام جنجالی چهارده تن از اعضاء خود را اخراج کرد که حاکی از بروز نوعی تنش پنهان در میان اعضاء شوراء بود.

سوای از مشکلات فوق لیبی انقلابی با مشکلات دیگری نیز مواجه است. تخریب بخش های زیادی از کشور در طول چند ماه جنگ مسلحانه و بمباران های بی امان ناتو وابستگی های زیادی برای لیبی به برخی قدرت های خارجی به وجود آورده است که به سادگی نمی توان از کنار آن ها عبور کرد.
با تمام این ها و علی رغم مشکلات این چنینی این نکته مثبت را نیز نمی توان نادیده گرفت که بخش اعظم ملت لیبی را جمعیت باسواد تشکیل می دهند و رهبران شورای ملی انتقالی نیز از سوابق اجرایی زیادی برخوردارند و توانسته اند حمایت های بین المللی فراوانی را به خود جلب نمایند و اخیرا اعضا مجمع عمومی سازمان ملل متحد کرسی دولت لیبی را به نمایندگان این شوراء واگذار کرده اند.
به هر حال باید صبر کرد و دید که بالاخره داستان انقلاب در لیبی به کجا کشیده می شود و قذافی به چه سرنوشتی دچار می شود.