البرز - به گزارش مشرق، آنچه هر کس درباره جام جهانی 2010 در افریقای جنوبی به یاد دارد، نتایج فوتبالی آن است؛ اما آنچه نگاه کارشناسان و فعالان اقتصادی را به خود معطوف کرد، این است که این رقابت ها توانست اهرمی جهت رونق اقتصادی این کشور قاره سیاه باشد؟ پرسشی که پیش از برگزاری این دیدارها نیز با ابهامات فراوانی مواجه بود؛ اما اکنون که هیاهوها خوابیده، فرصتی است تا مروری بر این رویداد جهانی داشته باشیم و لایه های پنهان آن را مورد بررسی اجمالی قرار دهیم.

* آیا افریقا نصیبی از جام جهانی داشت؟
گزارش های رسمی دولت افریقای جنوبی حکایت از سرمایه گذاری 4.3 میلیارد دلاری این کشور در زمینه ورزشگاه ها، جاده ها و حمل و نقل شهری برای رسیدن به محل برگزاری بازی ها داشت. البته، هزینه بالایی نیز برای امنیت برگزاری جام صرف کردند تا این کشور به محل امنی برای حضور علاقه مندان تبدیل شود.
رقمی معادل 130 هزار شغل میان سال های 2007 تا 2010 در این کشور در زمینه تجهیز و نگهداری ورزشگاه های محل برگزاری مسابقات ایجاد شد. این رقم هنگامی قابل توجه نشان می دهد که از هر چهار نفر، یک نفر در این سرزمین بیکار است. برآوردها نیز حکایت از آن دارد که عددی معادل 450 هزار نفر هم در سال 2010، فقط برای حمایت تیم های مورد علاقه خود وارد این کشور شده اند که افزایش گردشگر به این کشور افریقایی را نشان می دهد.
این در شرایطی است که منتقدان بر این باورند، بودجه ای نزدیک به 12 میلیارد دلار از سوی دولت افریقای جنوبی برای این دیدارها هزینه شده است. آنها عنوان می دارند دولت این پول را می توانست در آن دوران صرف رفع فقر در این کشور قاره سیاه کند که چنین نشد. در حقیقت، سود ناشی از برگزاری جام جهانی، به مردم افریقا نرسیده و نصیب شرکت ها و سازمان های بین المللی و اقتصادی شده است.

* درآمدهای ورزشی همیشه کمتر از حد انتظار است
بسیاری از کارشناسان اقتصادی ورزش بر این باورند که تاریخ نشان دهنده آن است که پیش بینی ها درباره میزان درآمد ناشی از میزبانی رویدادهای نادرست است و سطح واقعی بسیار پایین تر است. در این بین نیز از مثال آلمان و جام جهانی 2006 یاد می شود. آنها پیش بینی می کردند این جام منتهی به افزوده شدن به رشد اقتصادی تا 1.6 درصد شود که عملا چنین اتفاقی روی نداد. 10 هزار شغل کمتر از سطح برآوردها ایجاد شد و درآمد ناشی از گردشگران نیز 250 میلیون دلار کمتر از آن چیزی بود که ژرمن ها حدس می زدند.
اقتصاددانان بر این باورند که در سایر رقابت ها مانند المپیک سیدنی و جام جهانی کره- ژاپن نیز چنین اتفاقی روی داد؛ اما در افریقا این وضعیت بدتر بود چرا که زیر ساخت های اقتصادی این کشور نیز ضعیف است.

* وقتی افریقا با جام جهانی شاد شد!
در این بین، برای بسیاری از افریقایی ها مبرهن است که این میزبانی با سود چندانی همراه نبوده؛ اما برخی عنوان می کنند همه چیز در سود اقتصادی قابلیت تحلیل ندارد.
سیمون کوپر و استفان سیمانسکی در گزارشی عنوان داشتند که اگرچه برخی رویدادهای تورنمنتی ورزش دارای سود سرشاری نیستند؛ اما موجب افزایش شادی مردم می شوند. آنها معتقدند اگرچه افریقای جنوبی در جام جهانی به درآمدزایی دست نیافت و چه بسا با ضرر هم مواجه شد؛ اما موجب شادمانی ملت در نسبت با سایر کشورهای این قاره شده است. در حقیقت، میزبانی جام جهانی موجب افزایش شادی و غرور ملی آنها شده است.
در این منظر، اگرچه مردمان قاره سیاه نصیبی از میلیاردها دلار رد و بدل شده در این رویداد ندارند؛ اما می توانند مغرور و خوشحال باشند که حق برگزاری چنین رقابتی را داشته اند.

* قاره سیاه و تداوم روزهای سیاه
اکنون جام جهانی فوتبال در افریقای جنوبی برگزار شده و ماه ها نیز می گذرد. نصیب این قاره و مردمش از برگزاری چنین تورنمنتی چه بوده است؟ میلیاردها دلار میان شرکت ها و کمپانی های امریکایی و اروپایی و نهادهای بین المللی ورزش و فوتبال رد و بدل شده و نصیب مردمان این سرزمین، اعتصاب عدم پرداخت حقوق چند دلاری کارکنان بومی در حین مسابقات است؟ این کشور که گردش مالی اش از سوی بانک های سوئیسی و انگلیسی مدیریت می شود، برای بیش از چهار سال خزانه داری میلیاردها دلار هزینه و سودهای عایدی اربابان قدرت را به نام آنها زده و افریقا جنوبی مانده و 10 ورزشگاه که نمی داند با آنها چه کند و ...
آری، حکایت این قاره چون رنگ پوست ساکنانش، سیاه است؛ سیاه ...

---