با شرایطی که مصر اخیراً با تحصن معلمان و دانش آموزان و همچنین تسخیر سفارت اسرائیل تجربه کرده است، آینده ای ساکت و بی دغدغه برای این کشور بعید به نظر می رسد.

اما نکته ای که در این جریانات مهم است، خلاقیت وانرژی روزافزون مصری ها است که با پایین کشیدن پرچم آمریکا از دانشگاه قاهره و18 روز تحصن در میدان التحریر نشان دادند که دیگر حاضر به تحمل هیچ سلطه ای نیستند. مصری ها نشان دادند نه تنها به سلطه عوامل خارجی، بلکه در مقابل سیاست های غلط داخلی نیز ساکت نخواهند ماند.

هنوز مشخص نیست کدام یک از احزاب مصر در انتخابات ماه نوامبر پیروز می شود. هر یک از گروه ها لحظه لحظه در تب وتاب پیروزی در انتخابات هستند. لیبرال ها بسیار نگرانند که با پیروزی اخوان المسلمین دیگر نتوانند با گروه های انقلای مصر تعامل لازم را ایجاد کنند. برخی نگرانند که دولت "عصام شرف " نخست وزیر موقت مصر و ناآشنا به مسائل سیاسی روز این کشور تحت فشارها دست به اقداماتی نادرست بزند.

این فضای تاریک و دلگیر، با واکنش های اخیر و تسخیر سفارت اسرائیل نشان داد که دوره رژیم "حسنی مبارک" تمام شده و مصر رفتارش مانند گذشته نیست.

مصری ها تا مدت های طولانی باید در چارچوب خطوط استبدادی حکومت های خود حرکت می کردند و باید خود را وفادار به روسای جمهور سابق "جمال عبدالناصر"، " انور سادات" و " حسنی مبارک" نشان می دادند.

مصر تا همین اواخر شریک استراتژیک ایالات متحده محسوب می شد، اما با چرخش سیاسی و افول دولت "مبارک" و تحقق خواسته ملت مصر در رسیدن به وفاق ملی، رفاه و صلح این شریک ناگهان جایگاه خود را از دست داد.

پیش از این وبیش از نیم قرن، هیچ کدام از مصری ها حتی جرات چنین فکری را به ذهن خود راه نداده بودند که قیامی این چنین را تجربه کنند تا اینکه 25 ژانویه عده ای جوان این جرات را در ملت مصر زنده کرد که برای سرنگونی رژیم "مبارک" باید کاری کرد وهمین خیزش انقلابی منجر به افول سلطه در این کشور شد.

---