واحد مرکزی خبر / محمد البرادعی مدیر کل سابق آژانس بین المللی انرژی اتمی در گفتگو با روزنامه لوموند فرانسه چشم پوشی از انرژی هسته ای را غیر ممکن دانست.
به نوشته پایگاه اینترنتی روزنامه لوموند، محمد البرادعی در این مصاحبه درباره درسهای حادثه هسته ای فوکوشیما ژاپن گفت: این حادثه دو درس داشت.
اولا اینکه باید سطح ایمنی چهارصد و سی رآکتور در حال فعالیت در سراسر جهان افزایش یابد زیرا سی سال پیش (در زمان ساخت رآکتورهایی که اکنون در حال فعالیت هستند) چندان سختگیری نمی شد.
از سوی دیگر باید سرعت استفاده از فن آوری های نو که ایمن تر هستند افزایش یابد.
همچنین نباید درباره تعطیل کردن نیروگاه های قدیمی که نمی توان درباره آنها از افزایش ایمنی سخن گفت تردید داشت.
برای بازرسی رآکتورهای نظامی نیز باید راهی پیدا کرد. البرادعی در این باره که آیا انرژی هسته ای همچنان آینده ای دارد یا نه گفت: نمی توان از انرژی هسته ای صرف نظر کرد.
این نوع انرژی، چهارده درصد برق جهان را تولید می کند و بنا بر اعلام آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار است این رقم در سال دو هزار و پنجاه به بیست و چهار درصد برسد.
یک میلیارد و پانصد میلیون نفر از انسانها به برق دسترسی ندارند.
بدون برق نیز توسعه ای وجود نخواهد داشت. وی در این باره که آیا حادثه فوکوشیما سرعت توسعه هسته ای را کاهش و در مقابل هزینه آن را افزایش داد یا نه گفت: انرژی هسته ای به علت استفاده از فن آوری های جدید و تقویت مسائل ایمنی ، بدون شک گرانتر خواهد شد.
اما من اعتقاد چندانی به کاهش سرعت توسعه آن ندارم.
در حال حاضر شصت و پنج رآکتور در پانزده کشور در حال ساخت است.
من تردید دارم که چین و هند از طرح هایشان صرف نظر کنند. البرادعی در این باره که برخی از کشورها همچون آلمان، سوئیس و ایتالیا تصمیم گرفته اند از انرژی هسته ای چشم پوشی کنند گفت: بله در این باره به مثال سوئد توجه کنید که در دهه هشتاد برای خروج از انرژی هسته ای برنامه ریزی کرده بود.
این کشور در آن زمان دوازده رآکتور هسته ای داشت.
اما همچنان از یازده رآکتور استفاده می کند.
انرژی هسته ای به کشورهایی همچون فرانسه در زمینه انرژی نوعی استقلال داده است.
اگر کشوری انرژی هسته ای را کنار بگذارد به کربن، نفت و گاز که قیمت هایشان به شدت افزایش یافته است وابسته خواهد شد.
به این ترتیب چگونه می توان با پدیده گرم شدن زمین مبارزه کرد؟ انرژی هسته ای بخشی از راه حل است.
انرژی های تجدید پذیر نمی توانند حدی از تولید را تضمین کنند.
اگر واقع بین باشیم باید بگوییم که برای پنجاه سال آینده به انرژی هسته ای نیاز خواهیم داشت.
کشورهای پرجمعیت همچون اندونزی و ویتنام در این رده هستند.
ترکیه نیز از طرح های خود در این زمینه خبر داده است.
کشورهای دیگری نیز در حال افزوده شدن به این فهرست هستند. وی در این باره که آیا شفافیت در زمینه فعالیت های هسته ای کافی است یا نه گفت: نه.
بازیگران عرصه هسته ای همچون دولت ها و کارفرمایان باید شفاف تر باشند اما این شفافیت در فرهنگ آنها وجود ندارد.
این منبع انرژی باید موضوع بحثی عمومی باشد.
شفافیت کلید قبولاندن انرژی هسته ای به افکار عمومی است.
این شفافیت باید در زمینه ایمنی و همچنین هزینه های انرژی هسته ای از زمان آغاز ساخت نیروگاه ها تا نابودی آنها باشد.
همچنین باید مشکل انباشت زباله های هسته ای حل و فصل شود.
به نظر من باید دو یا سه کشور برای دفن زباله ها وجود داشته باشد نه بیشتر.
روسیه می تواند یکی از این کشورها باشد.
این فعالیت همچنین باید دارای بازدهی فراونی باشد.
