خبرگزاری فارس: پس از دخالت غرب در براندازی رژیم قذافی که در پوشش حمایت و دفاع از ملت لیبی و غیرنظامیان این کشور از حملات رژیم قذافی صورت گرفت، اکنون نوبت دومین مرحله از دخالت غرب در این کشور است و این‌بار این دخالت خود را در لفافه "کمک به بازسازی" لیبی پوشانده تا به این بهانه ثروت نفت و گاز این کشور آفریقایی را غارت کند.
به گزارش فارس، از بررسی عملکرد غرب در لیبی تنها می‌توان به این نتیجه رسید که این کشورها با گرفتن درس‌های لازم از دو انقلاب مصر و تونس تلاش می‌کنند، منافع خود را در این کشور حفظ و کنترل امور در دولت جدید را بدست گیرند.
بسیاری از صاحبنظران امور بین الملل براین باورند، دخالت غرب (ناتو) در لیبی و کمک آنها به انقلابیون این کشور جهت براندازی رژیم سرهنگ "معمر قذافی" نه اهداف انسان‌دوستانه که صرفا دست‌یافتن بر مهمترین مبنع اقتصادی این کشور یعنی نفت است.
مصادره انقلاب لیبی
موضوعی که کمتر و یا هیچ‌گاه از حضور کشورهای غربی در لیبی مورد توجه قرار نگرفته "مصادره انقلاب لیبی" توسط ناتوست. درحالی‌که انقلابیون لیبی غرق در خوش‌باوری خویش بودند که با کمک غرب خواهند توانست رژیم قذافی را سرنگون کنند، توجه نداشتند که از همان لحظه پای گذاشتن ناتو در لیبی انقلاب آنها توسط غرب مصادره شد تا غرب به بهانه دفاع از این ملت خواسته‌ها و اهداف خود را در لیبی پیاده کند.
گرفتن درس‌های لازم از تونس و مصر
دو تجربه تونس و مصر درس‌های لازم را به غرب داده و آنها دریافته بودند، تعلل حضور در عرصه کشورهای انقلابی از دست رفتن جایگاه و موقعیت و منافع آنها را در این کشورها به دنبال خواهند داشت و به همین دلیل آنها هیچ‌گاه نمی‌خواستند، دو تجربه تلخ گذشته در لیبی بار دیگر تکرار شود.
پرواز جنگنده‌های ناتو با هدف شناسایی اهداف استراتژیک
آیا باید باور داشت پروازهای جنگنده‌های ناتو با هدف بمباران اهداف قذافی صورت می‌گرفت یا باید آن را تلاشی برای شناسایی اهداف و مناطق استراتژیک لیبی برشمرد. واقعا سرنگونی رژیم قذافی یا دست یافتن بر وی در باب العزیزیه تا این حد برای ناتو سخت و مشکل می‌نمود و یا این‌که ناتو دل‌نگران مردم لیبی بود، که اگر بخواهند چنین ادعایی داشته باشند، باید از مصراته نامبرد که مناطق مسکونی‌اش ماه‌ها توسط نیروهای قذافی موشک باران و گلوله‌باران می‌شد، بی‌آن‌که واکنشی از سوی ناتو مشاهده شود و همین موضع سکوت و بی‌تفاوتی ناتو در برابر سرکوب مصراته انتقاد و محکومیت بسیاری از انقلابیون از آن را به دنبال داشت و عملکرد نظامیانش را در لیبی به شدت زیر سوال برد.
سفر نخست وزیر انگلیس و رئیس جمهوری فرانسه به لیبی
سفر "دیوید کامرون" نخست وزیر انگلیس و "نیکولا سارکوزی" رئیس جمهوری فرانسه به لیبی پس از سرنگونی رژیم قذافی که در این اواخر صورت گرفت و اظهارات مصطفی عبد الجلیل، رئیس شورای انتقالی لیبی مبنی بر این‌که انگلیس و فرانسه در اولویت سرمایه‌گذاری در این کشور هستند و تاکید برآن به مناسبت‌های مختلف گواهی بر سخنان فوق الذکر است.
دومین مرحله دخالت غرب در لیبی
براین اساس می‌توان گفت، پس از دخالت غرب در براندازی رژیم قذافی که در پوشش حمایت و دفاع از ملت لیبی و غیرنظامیان این کشور از حملات رژیم قذافی صورت گرفت، اکنون نوبت دومین مرحله از دخالت غرب در این کشور است و این‌بار این دخالت خود را در لفافه "کمک به بازسازی" لیبی پوشانده تا به این بهانه ثروت نفت و گاز این کشور آفریقایی را غارت کند.
روی کار آوردن دولتی دست نشانده
به همین منظور اروپا به سرکردگی فرانسه و انگلیس خود لازم می‌داند، تغییر و تحولات این کشور به دقت زیر نظر داشته باشد و دولتی را در این کشور برسر کار آورد و سکان هدایت امور کشور را به آن بسپارد که مطیع محض و برآورنده خواسته‌های آنان باشد و به همین دلیل است که تحلیلگران امور لیبی بروز برخی اختلافات میان انقلابیون این کشور را از قبل پیش‌بینی می‌کردند.
رد پیشاپیش دولت جدید انتقالی
عدم پذیرش دولتی که مقرر بود، توسط "محمود جبرئیل"، رئیس کمیته اجرایی شورای انتقالی لیبی تشکیل شود و اظهارات رئیس شورای انتقالی مبنی براین‌که تقسیم پست‌ها در دولت انتقالی برپایه توافقات و نه تخصص‌ها صورت خواهد گرفت و به گوش رسیدن زمزمه‌هایی همانند تلاش شورای انتقالی برای دور کردن جریان اسلامگرای لیبی از صحنه قدرت و تاکید افرادی چون "علی الصلابی"، از رهبران اسلامگرای لیبی و بر مقابله با این تحرکات و یا اعلام عدم پذیرش کابینه محمود جبرئیل توسط انقلابیون مصراته به رهبری "عبد الرحمن السویحلی"، از جمله مخالفان برجسته رژیم قذافی از شهر مصراته همه و همه حکایت از موجبات بروز شکاف در میان انقلابیون داشت، چراکه بی‌شک روی کار آمدن اسلامگرایان یا حضور آنها در دولت جدید موانعی را برسر راه تحقق خواسته‌های غرب در لیبی ایجاد می‌کرد.
توجیه حضور در مرحله دوم
درحالی که تحلیلگران هدف از سفر اخیر کامرون و سارکوزی به لیبی را تلاش آنها برای بدست گرفتن و کنترل امور لیبی در مرحله ما بعد قذافی عنوان کرده بودند و دلیل این مدعا اظهارت دیوید کامرون است که مدعی شده هم اکنون وظیفه کشورهایی همچون انگلیس و فرانسه که انقلابیون لیبی را در براندازی رژیم قذافی همراهی کردند، حمایت از خواسته‌های مردمی برای انتقال لیبی از وضعیت کنونی به کشوری امن و دموکراتیک است؛ و مهمترین ماموریت ناتو در این مرحله از تاریخ لیبی را تامین امنیت ملت این کشور عنوان می‌کند.
حدود ده سال پیش نیز وقتی ناتو به بهانه حمایت از ملت افغانستان به این کشور یورش برد، همین حرف‌ها و سخنان را ایراد کرد و پس از گذشت ده سال از این هجوم، امروز نیز همچنان به بهانه حمایت از مردم این کشور اقدام به قتل‌عام ملت مطلوم افغانستان می‌زند.
تلاش برای بدست گرفتن دوره بازسازی
دیدار کامرون و سارکوزی در این مرحله از لیبی که بر آن نام "دوره بازسازی" نهاده شده و مطرح شدن امضای قرادادهای چند میلیارد دلاری برای مرمت و بازسازی لیبی تحلیلگران سیاسی را به این باور رهنمون کرده که این دیدار تلاش عجولانه‌ای برای پیشگامی انگلیس و فرانسه جهت بدست گرفتن امور نفتی و ساختمانی در لیبی است.
آیا نفت لیبی غرب را از بحران اقتصادی نجات خواهد داد
به همین دلیل است که باید ادعا کرد، فرانسه و انگلیس هم اکنون نماینده استعمار جدید غرب در لیبی هستند، بویژه که غرب در بدترین شرایط اقتصادی خود بسرمی‌برد و هر لحظه باید در انتظار از هم فروپاشیدن این اقتصاد باشیم. شاید کشورهایی چون انگلیس و فرانسه نفت و گاز لیبی را راه مفری برای نجات کشورهای خود از بحران می‌بینند و آنچه این فرضیه را تقویت می‌کند، سفر مقامات سیاسی و اقتصادی غرب و برخی دیگر از کشورهای قدرتمند جهان به طرابلس است، چراکه پس از سفر سارکوزی و کامرون دیدیم که رجب طیب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه به همراه 250 تن از مسئولان ترک وارد طرابلس شد. پیش از اردوغان هم شمار زیادی از نمایندگان و فرستادگان اروپایی، آمریکایی و همچنین روسی و چینی با هدف ارائه پیشنهادهای سیاسی و نظامی وارد شهر بنغازی و طرابلس شدند. این سفرها چه دلیلی جز رقابت کشورهای قدرتمند در بدست گرفتن قراردادهای نفتی و تجاری در لیبی می‌تواند داشته باشد.
بزرگ‌نمایی قذافی
بزرگ‌نمایی اقدامات قذافی و اندک بازمانده هوادارانش در جنوب لیبی و قدرتمند جلوه دادن آنها با هدف ایجاد ترس و وحشت در دل مردم لیبی و تحریف افکار عمومی جهان و خود را مامور مهار کردن این خطر از دیگر دستاویزهای غرب برای تمدید حضور خود در لیبی و بدست آوردن قراردادهای تجاری و نفتی بدون رقباست.
