خبرگزاري دانشجويان ايران - باب‌العزيزيه؛ مكاني كه روزي دژ نفوذناپذير ديكتاتوري زورگو بود و كسي حتي جرات نزديك شدن به آن را نداشت، امروز به تفرجگاه ليبيايي‌هايي تبديل شده كه بدون ترس و واهمه براي بازديد از اين مكان سري و پر رمز و راز به آنجا مي‌روند.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، روزنامه فرامنطقه‌اي الشرق‌الاوسط در گزارشي آورده است: «ليبيايي‌ها همچنان فوج فوج براي بازديد از باب‌العزيزيه، مكاني كه به يك تفرجگاه تبديل شده، مي‌آيند تا با گذشت يك ماه از سقوط طرابلس به دست مبارزان شوراي ملي انتقالي ليبي، از مقر رهبر سابق اين كشور بازديد كنند.
مقر سابق قذافي كه با ديواري سبز در جنوب طرابلس احاطه شده مساحتي حدود 6 كيلومتر را به خود اختصاص داده و منازل و مقرهاي سياسي و نظامي حكومت سابق ليبي را شامل مي‌شود.
نيروهاي شوراي انتقالي ليبي پس از بمباران اين مقر توسط ناتو در عملياتي نظامي در 23 اوت و پس از جنگي شديد بين نيروهاي مخالف و طرفدار رهبر فراري ليبي توانستند بر اين مقر سيطره يابند. مكاني كه طي سال‌ها منبع رعب و وحشت ساكنان پايتخت ليبي بود، تا جايي كه حتي وقتي از كنار آن رد مي‌شدند، سكوت مي‌كردند و يا نگاه خود را از آن مي‌دزديدند.
بسياري از انقلابيون معتقد بودند كه با سيطره بر اين مكان، رهبر تحت پيگرد ليبي را در آن دستگير مي‌كنند اما با ورود به اين مقر دريافتند كه قذافي آنجا را ترك كرده و گريخته است.
از آن زمان ليبيايي‌ها به اين مكان يعني باب‌العزيزيه مي‌آيند تا با چشم خود آنچه را كه پشت اين ديوارهاي سنگي قرار گرفته و روزي از ديدن آن محروم بودند، ببينند.
"آسره" 22 ساله، يكي از شهروندان ليبيايي مي‌گويد: ما هميشه از اين مكان هراس داشتيم، اما اكنون هر كسي كه بخواهد مي‌تواند به راحتي به اين جا بيايد.
در مقر قذافي كه مناطق مختلفش با خيابان به يكديگر مرتبط شده، ده‌ها ساختمان از جمله محل اقامت قذافي، بيمارستان ويژه وي و ساختمان‌هاي ويژه محافظانش قرار داشت اما امروز اكثر اين ساختمان‌ها به دليل جنگ و درگيري‌ها به خرابه‌اي تبديل شده است و روي ديوارهاي بلند آن عباراتي همچون "ليبي آزاد" و "قذافي زمانت به سر آمده" نوشته شده است.
بازديدكنندگان از اين مكان، بر روي شيشه‌هاي شكسته گام بر مي‌دارند و از صدها اتاقي كه در آن قرار دارد، بازديد مي‌كنند آن هم در شرايطي كه زمين اين ساختمان با بقاياي پوكه‌هاي به جا مانده از درگيري‌ها فرش شده است.
روي زمين، همچنين صفحاتي از "كتاب سبز" كه تدوينش به سال 1975 باز مي‌گردد و در برگيرنده تفكرات و ايده‌هاي رهبر ليبي است و روزي قانون اساسي اين كشور محسوب مي‌شد، به چشم مي‌خورد.
منزل قذافي كه در سال 1986 توسط جنگنده‌هاي آمريكايي بمباران و از آن زمان به عنوان نماد "مقاومت قذافي" به حال خود رها شده بود، امروز به يك مجموعه وسيع براي بازي كودكان ليبيايي تبديل شده است.
آن "دست طلايي" (نماد قدرت قذافي در برابر آمريكا) هم كه هواپيماي آمريكايي را به مشت گرفته و مقابل منزل وي نصب شده بود، بعد از سيطره نيروهاي شوراي ملي انتقالي ليبي به پايين كشيده شده است.
"محمد فتحي" كه با فرزندان خود به اين مكان آمده، مي‌گويد: از حضور خود در اين جا متعجبم؛ زيرا زماني اين مكان، يك مكان كاملا محرمانه و سري بود. امروز فرزندان خود را به اين جا آورده‌ام تا ببينند كه اوضاع تغيير كرده و ان‌شاءالله هرگز قذافي ديگري در كار نخواهد بود.»
